Παρατηρώ μεγάλη πρεμούρα για την εκλογή του νέου μας Προέδρου για την επόμενη πενταετία και πολλοί -ήδη- ετοιμάζουν τις μεγάλες τους στολές για την ορκωμοσία τους.
Η προταθείσα -από τον νεοεκλεγμένο Πρόεδρο των ΗΠΑ- πρέσβειρα για την Πατρίδα μας, η Kimberly Guilfoyle,τον βρήκε ήδη και τον προτείνει για να μη ψάχνουμε! Είναι ο Ελληνοαμερικανός επιχειρηματίας John Catsimatidis!
Ο επιχειρηματίας αυτός φίλος και χορηγός του νέου προέδρου πρέπει να αμειφτεί για την προσφορά του. Την πρεσβεία την καπάρωσε εκείνη για τον Κατσιματίδη αφήνει την προεδρία. Κάποτε η Μεγάλη Βρετανία και οι άλλες δυνάμεις καθόριζαν ποια κορόνα θα μας φορέσουν, σήμερα που μια είναι η μεγάλη δύναμη, προτείνει στο προτεκτοράτο της και εμείς ακούμε.
Κάτι είναι και αυτό. Φαίνεται ότι όσοι κατέθεσαν το κάτι τους στην προεκλογική εκστρατεία του Προέδρου των ΗΠΑ, θα πρέπει να αμειφθούν αναλόγως! Οι δικοί μας, ο Κώστας Καραμανλής απέρριψε την προσφορά που του έκανε ο Αντώνης Σαμαράς, αφού πρώτα διευκρίνισε ότι δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτήν την τιμητική θέση και ο ίδιος.
Είναι αλήθεια ότι όπως έχει καταντήσει ο θεσμός της Προεδρίας στη χώρα μας, αποψιλωμένος από κάθε ουσιώδη εξουσία, δεν προκαλεί το ενδιαφέρον αυτών που θήτευσαν σε πολιτικές θέσεις εξουσίας, γιατί αυτοί γνωρίζουν καλύτερα από τον καθέναν τη σπουδαιότητα του θεσμού.
Κάποτε η επιλογή Προέδρου μπορούσε να ρίξει κυβερνήσεις, τώρα άλλαξε και αυτό. Αν εξετάσουμε τους οκτώ Προέδρους που υπηρέτησαν την πατρίδα μετά το 1974 σαν πρόεδροι της Δημοκρατίας μας, διαπιστώνουμε ότι τη θέση αυτήν την κατέλαβαν πολιτικοί και νομικοί.
Αν δεν πάρουμε τις Προεδρίες μετά το 1980 που ήταν και κανονικής πενταετούς θητείας, τότε στα 45 αυτά χρόνια, τα 35 χρεώνονται σε πολιτικούς και τα 10 -μέχρι σήμερα- σε νομικούς και ιδιαίτερα δικαστικούς. Πετυχημένες, μέσα στο πλαίσιο των δυνατοτήτων τους, κατά την κοινή αντίληψη, ήταν οι προεδρίες των πολιτικών και λειτούργησαν προς όφελος της πατρίδας μας, ιδίως σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και προβολής της χώρας μας στο εξωτερικό αλλά και στο εσωτερικό, όταν έπρεπε.
Από τα παραπάνω και τα δεδομένα της αξιολόγησης όλων αυτών φαίνεται αβίαστα ότι ένας πολιτικός μπορεί να εξυπηρετήσει την πατρίδα στην προβολή της, γιατί γνωρίζει καλύτερα τα θέματα. Αν δε συμπέσει να έχει υπηρετήσει και στο Υπουργείο Εξωτερικών, θα είναι νομίζω η ιδανική λύση.
Τέτοια επιλογή έγινε από τον Κώστα Καραμανλή με τον Κάρολο Παπούλια. Έναν αναγνωρισμένα από πολλούς πετυχημένο Πρόεδρο. Βέβαια η επιλογή του Καραμανλή στο πρόσωπο του Κάρολου Παπούλια θα πρέπει να ήταν και υπόδειξη του τότε -Υπουργού Εξωτερικών- Πέτρου Μολυβιάτη, που ήταν γνώστης του προσώπου και των ικανοτήτων του Καρόλου.
Συν έπεσε βέβαια και στη στροφή της εξωτερικής πολιτικής του Κώστα Καραμανλή προς τις Αραβικές Χώρες, και ο Κάρολος ήταν αποδεδειγμένα γνώστης της συγκεκριμένης περιοχής και ο άνθρωπος, που μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου, έχαιρε μεγάλης εκτίμησης και σεβασμού σε μεγάλο τμήμα του αραβικού κόσμου.
Ήταν γνωστές οι επιτυχίες του, τόσο στην αποτροπή της προσέγγιση της Τουρκίας με την Καντάφι της Λιβύης, όσο και με τον Ασάντ της Συρίας σε οικονομικά θέματα. Αβίαστα λοιπόν μια καλή επιλογή θα είναι Πολιτικός με προίκα θητεία στο Υπουργείο Εξωτερικών και σε άμεση επαφή και γνώση των προβλημάτων που ταλανίζουν την πατρίδα μας. Τέτοιοι ευτυχώς υπάρχουν πολλοί και ο πρωθυπουργός θα κάνει πιστεύω τη σωστή επιλογή.
Παναγιώτης Φώτου
