Δεκαετίες των 50-60-70 στο Ραχώνι της Θάσου, με αγρότη πατέρα βίωσα καταλυτικά το ρόλο του αγροφύλακα. Ο κύριος Βασίλης, ο κουμπάρος μας, με τη στολή και το καπέλο του, ήταν μορφή για το χωριό μου. Όλη μέρα ήταν στο δρόμο. Ήξερε όλα τα όρια των ιδιοκτησιών, τις ανάγκες του κάθε αγροκτήματος και ο λόγος του ήταν νόμος.
Αυστηρός και αδέκαστος δεν καταλάβαινε από συγγένειες και κουμπαριές. Μόλις προέκυπτε ιδιοκτησιακό θέμα, αποφάσιζε χωρίς έγγραφα και διατυπώσεις και ο λόγος του ήταν νόμος. Όλοι τον άκουγαν, γιατί ήταν δίκαιος. Κυρίως όμως πειθαρχούσαν οι τσομπάνηδες, στους οποίους διά ροπάλου απαγόρευε μετά από φωτιές να βόσκουν τα πρόβατα και τα κατσίκια τους στις καμένες εκτάσεις.
Έλεγχε τα πάντα και αν καθάρισες το κτήμα σου, αν καταπατούσες δασική έκταση κυρίως αν έκτιζες παράνομα, σε κατήγγειλε. Και ποτέ δεν κατάλαβα σαν παιδί πως ήταν πανταχού παρών, πάντα πεζός, και τα ρύθμιζε όλα.
Αξέχαστο μου έμεινε ένα γεγονός κάποιο δεκαπενταύγουστο. Απαγορευόταν τότε δια ροπάλου το ελεύθερο κάμπινγκ, ιδιαίτερα στις ακροθαλασσιές με τα πεύκα. Μία λοιπόν φιλική οικογένεια ήλθε και έστησε σκηνή με την άδεια του πατέρα μου στο κτήμα μας. Δεν πέρασε λίγη ώρα και κατέφθασε ο κ. Βασίλης, για να υποδείξει στον ξαφνιασμένο πατέρα μου, ότι έπρεπε οι φίλοι μας να ξεστήσουν τη σκηνή. Είδε και έπαθε να τον πείσει ότι ήταν φίλοι μας και ότι αυτός τους επέτρεψε να το κάνουν με δίκη του ευθύνη.
Τα χρόνια όμως της αυστηρότητας και της πειθαρχίας πέρασαν. Και στη δεκαετία του 80 οι αγροφύλακες όπως και οι δασοφύλακες καταργήθηκαν. Η πολιτεία αποφάσισε ότι ωριμάσαμε και πλέον η χώρα μπορούσε να ζήσει δημοκρατικά και χωρίς έλεγχο. Το αποτέλεσμα το βλέπουμε. Αυθαίρετα, καταπατήσεις, καυγάδες, άσκοπα δικαστήρια, περισσότερες πυρκαγιές, καταστροφή από τα ζώα των αναδασώσεων, κυρίως όμως απειθαρχία.
Κάτι παρόμοιο συνέβη και με την έλλειψη δασοφυλάκων καθώς εύκολα καταπατήθηκαν τα δάση και οι επιτήδειοι έκτισαν παντού, ακόμη και στις εύφλεκτες πευκόφυτες περιοχές. Και έτσι στις μέρες μας βιώνουμε την απόλυτη καταστροφή των δασών της Αττικής, της Εύβοιας, της Πελοποννήσου, κλπ., όπως βιώσαμε πριν χρόνια και τις πυρκαγιές της Καβάλας και της Θάσου.
Κι εγώ, γέννημα-θρέμμα ενός μικρού ορεινού χωριού της Θάσου, ρωτώ τους αρμόδιους, μήπως να ξαναδημιουργήσετε το επιτυχημένο σώμα των δασοφυλάκων και των αγροφυλάκων; Ότι γη μας έμεινε πρέπει να ελέγχεται αυστηρά, είναι υπερπολύτιμη!
Σαπφώ Αγγελούδη-Ζαρκάδα
*Φωτογραφία: Αγροφύλακες στην Κρήτη, apopsilive.gr.
