Ο όρος «ενεργητική άγνοια», με την έννοια της αντίστασης σε νέα γνώση ή νέες ιδέες, επινοήθηκε από τον αυστριακό φιλόσοφο Karl Popper και χρησιμοποιήθηκε για να δείξει την αντίθεση ορισμένων φυσικών στις «σοκαριστικές» απόψεις του Albert Einstein.
Μπορεί να επεκταθεί στη συνήθεια να «αγνοούμε» οτιδήποτε δεν θέλουμε να μάθουμε, συχνά με σοβαρές συνέπειες, γράφει ο Marco Ferri *. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, την ιστορία των βρετανών εποίκων στη Βόρεια Αμερική, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, οι οποίοι προσπάθησαν να αγνοήσουν την ύπαρξη των λαών που ήδη ζούσαν σε αυτές τις χώρες, τουλάχιστον τις διεκδικήσεις που ύψωναν αυτές οι ομάδες για εκείνη την περιοχή.
Οι άποικοι αντιμετώπιζαν τη γη σαν να ήταν έρημη ή να μην ανήκει σε κανέναν. Ομοίως, η Διακήρυξη Μπάλφουρ-la Balfour Declaration του 1917, που κατέστησε την Παλαιστίνη «το εθνικό σπίτι» του εβραϊκού λαού, αγνόησε τους άραβες που ήταν ήδη εκεί, δημιουργώντας έτσι προβλήματα που παραμένουν άλυτα περισσότερο από έναν αιώνα αργότερα.
Το ερώτημα του Λόρδου Curzon «Τι θα γίνει με τους ανθρώπους αυτής της Χώρας;» παραμένει αναπάντητο. Ο όρος «ενεργητική άγνοια» μπορεί επίσης να αναφέρεται σε αυτό που νομίζουμε ότι γνωρίζουμε.
Όπως έλεγε ο Will Rogers, με το χιούμορ του αλά Mark Twain, «η άγνοια δεν βρίσκεται στα πράγματα που δεν ξέρετε, αλλά στα πράγματα που γνωρίζετε ότι δεν είναι έτσι όπως εσείς νομίζετε ότι είναι», (φράση που μερικές φορές αποδίδεται στον ίδιο τον Μαρκ Τουέιν). («Άγνοια, μια παγκόσμια ιστορία», Peter Burke, Raffaello Cortina Eκδότης).
* από Beh, Buona Giornata
Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος contropiano.org
