Από τη δεκαετία του 1930 στόχο της Τουρκίας , είναι η κατάληψη και ο έλεγχος όλης της Κύπρου, και μέσω αυτής και όλου του Ελληνισμού.
Η ευκαιρία παρουσιάζεται στο τέλος της δεκαετίας του 1950, όπου συμπίπτουνε η πριν λίγα χρόνια λήξη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, η έναρξη του λεγόμενου «ψυχρού πολέμου» που αναβάθμισε τη γεωστρατηγική θέση της Τουρκίας, με τη ταυτόχρονη ύπαρξη μιας αποδυναμωμένης Ελλάδας, μετά από μια δεκαετία κατοχής και εμφύλιου σπαραγμού, και με το δημοψήφισμα στη Κύπρο, για την Ένωση με την Ελλάδα.
Οι παραπάνω συγκυρίες άνοιξαν εκ νέου την όρεξη της Τουρκίας, για την αναθέρμανση από αυτή του Κυπριακού ζητήματος.
Το πρώτο, τεράστιο και καθοριστικό λάθος, από πλευράς της τότε Ελληνικής κυβέρνησης, παρά τις προειδοποιήσεις και αντιρρήσεις του Μακάριου και του Έλληνα τότε πρεσβευτή στο Λονδίνο, Γιώργου Σεφέρη, ήτανε που αποδέχθηκε τη συμμετοχή της Τουρκίας στη τριμερή του Λονδίνου, εκχωρώντας της δικαιώματα που πριν δεν είχε, και ενώ η Τουρκία είχε ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΚΥΠΡΟ με τη συνθήκη της Λωζάννης του 1923.
Ακολούθησαν αμέσως σχεδόν, το 1955, η δημιουργία της τουρκοκυπριακής τρομοκρατικής οργάνωσης VOLKAN, συνεργατών στη πραγματικότητα των Βρεττανών, εναντίον του αγώνα της ΕΟΚΑ, η οποία μετεξελίχθηκε την 15η Νοεμβρίου 1957 στην TMT, με σκοπό τον παράνομο εξοπλισμό των 17.500 περίπου μελών της τρομοκρατών.
Αυτές στελεχώθηκαν από ειδικά εκπαιδευμένους μονίμους και εφέδρους Τούρκους στρατιωτικού, που στάλθηκαν όλοι, με πλαστά διαβατήρια στην Κύπρο, και που για να ξεσηκώσουνε τη Τουρκοκυπριακή μειονότητα εναντίον των Ελληνοκυπρίων, βομβαρδίζανε Ελληνοκυπριακές περιοχές, καίγανε προβοκατόρικα τζαμιά, και γραφεία των Τουρκοκυπρίων, δολοφονούσανε Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους αντιδρώντες.
Τα ίδια που κάνει και σήμερα, συνεργαζόμενη με τζιχαντιστές τρομοκράτες υπονομεύοντας αντίπαλες Εθνικές και κρατικές οντότητες. Τα παραπάνω και πλήθος άλλων τα αποσιωπούν και τα υποβαθμίζουν οι όψιμοι κήρυκες «της καλοπροαίρετης και αδικημένης» Τουρκίας.
Ακολούθησε το 1974, η νέα προδοσία της Κύπρου από την τότε χουντική κυβέρνηση στην Ελλάδα, και τη τουρκική εισβολή που ακολούθησε και σκλάβωσε το 37% του συνόλου της Κυπριακής Δημοκρατίας, με χιλιάδες νεκρούς και «αγνοούμενους» ακόμη Ελλαδίτες και Ελληνοκύπριους.
Στις 15 Νοεμβρίου 1983, ο κατοχικός ηγέτης Ντενκτάς και ιδρυτικό στέλεχος της TMT, με εντολή της Τουρκίας, ανακήρυξε τη λεγόμενη «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου», ένα μόρφωμα που αναγνωρίζεται μόνο από τη Τουρκία.
Στο διάστημα που ακολούθησε η Τουρκική διοίκηση στα κατεχόμενα, έφτιαξε περισσότερα τζαμιά παρά νοσοκομεία, σχολεία και δρόμους. Πυροβόλησαν τον Σολωμό πάνω στον ιστό της σημαίας, έλιωσαν το κεφάλι του Ισαάκ, κατέστρεψαν εκκλησίες στα κατεχόμενα, διώχνανε από αυτά τους γηγενείς Ελληνοκύπριους, κακοποιούσανε Ελληνοκύπριες γυναίκες.
Ακολούθησε το Παγκύπριο δημοψήφισμα το 2004, όπου οι Ελληνοκύπριοι απάντησαν με ένα βροντερό ΟΧΙ στο τερατούργημα του σχεδίου ΑΝΑΝ, και αρνήθηκαν να παραδώσουνε το σύνολο της Κυπριακής Δημοκρατίας σε μια νέα τουρκοκατοχή.
Χάρη σε αυτούς που ψήφισαν ΟΧΙ, δεν παραδόθηκε το σύνολο του νησιού στη Τουρκία. Αλλιώς αυτή τη στιγμή το σύνολο των κατοίκων του νησιού θα ήτανε σε πολύ χειρότερη κατάσταση. Και τώρα έρχεται η Τουρκία και ζητάει επίμονα από το 1960« μια λύση με διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία».
Ποια; η Τουρκία.
Ένα κράτος που δεν μένει αντίπαλος του εκάστοτε καθεστώτος της που να μην φυλακίζεται. Που δεν δίνει δικαιώματα στα 20.000.000 Κούρδους της Τουρκίας, αλλά απαιτεί το 82% των Ελληνοκυπρίων να μοιρασθεί τα πάντα ΙΣΟΜΕΡΩΣ με το 18% των Τουρκοκυπρίων.
Μια Τουρκία σκέτη κόλαση για τους πολίτες της, που την έχει μεταφέρει και στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου, με τη φιλοδοξία να την εφαρμόσει στο σύνολο του νησιού.
Όπου τα πάντα θα παρακολουθούνται και οι πάντες θα φοβούνται. Αυτή θα είναι η προτεινόμενη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία της Κύπρου. Όλος ο τρόμος και οι πιέσεις της Τουρκίας, θα μεταφερθούν στο τουρκοκυπριακό συνιστών ομόσπονδο κράτος και απ’ εκεί στο Ελληνoκυπριακό.
Και μέσω αυτών στους ευρωπαϊκούς φορείς, όπου θα είναι αναγκασμένοι ν’ αποφασίζουνε πάντοτε υπέρ των τουρκικών συμφερόντων, λόγω της απειλής VETO που έμμεσα θα κατευθύνεται από τη Τουρκία.
Θα είναι το τέλος, και των Τουρκοκυπρίων και των Ελληνοκυπρίων, αν και ορισμένοι συστηματικά και από πρόθεση αλλοιώνουνε τα γεγονότα και υποστηρίζουνε ανιστόρητα αλλά με ιδεολογικά κίνητρα, ότι για όλα δήθεν ευθύνεται ο Κυπριακός Ελληνισμός, επειδή αντιστέκεται και δεν παραδίδει τα πάντα όλα, όσα θέλει η Τουρκία.
Συμπερασματικά όλα που αφορούνε το Εθνικό ζήτημα της Κύπρου άρχισαν στραβά και στη πορεία χειροτέρεψαν.
Στις μέρες μας και με τη διαμόρφωση νέων παγκοσμίων συμμαχιών και συσχετισμών, είναι ενδεχόμενα η τελευταία ευκαιρία για απαγκίστρωση από το αγγλοτουρκοδιζωνικό τερατούργημα και για σχεδιασμό και υλοποίηση μίας νέας στρατηγικής εκτός διζωνικής, που ν’ αποτελέσει τη σωτήρια έξοδο της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον τουρκικό επεκτατισμό, με τη δημιουργία ενός καθαρά Ευρωπαϊκού κράτους χωρίς εγγυητές, VETO, και στρατό κατοχής, ή ενός αυτόνομου Εθνικού κράτους.
ΘΩΜΑΣ ΚΑΡΑΚΑΣΗΣ
