«Έφυγε» από τη ζωή ο Δημήτρης Μέτσικας, ένας από τους παλαιότερους επιγραφοποιούς της Καβάλας.
Την «χρυσή» εποχή του σινεμά ζωγράφιζε και για τους κινηματογράφους της πόλης. Με τη συνταξιοδότηση του και μετά ασχολήθηκε διαφορετικά με τη ζωγραφική, αφήνοντας το μεράκι του να δράσει. Ζωγράφισε και για το μουσείο καπνού και για το δημοτικό ναυτικό μουσείο.
Για λογαριασμό του δημοτικού ναυτικού μουσείου υπήρξε ανάρτηση από το Χρήστο Τζανάκο:
«Έφυγε από κοντά μας ένας άνθρωπος που όλοι όσοι τον γνωρίσαμε από κοντά, χορτάσαμε να αντλούμε εμπειρίες και μαθήματα ύφους, ήθους και επιθυμίας να προβάλει και να αφήνει παρακαταθήκη με τα έργα του , την ιστορία και παράδοση της πόλης μας.
Οι θαλασσογραφίες του, αν και δεν υπήρξε ποτέ ναυτικός, δείχνουν την βαθειά γνώση της θάλασσας, όπου το χρώμα δεν καταγράφει μόνον, αλλά δηλώνει το τι αισθάνεται ο καλλιτέχνης γι αυτό που αποτυπώνει πάνω στο μουσαμά του.
Βαρκαλάδες, καραβόσκαρα, τρεχαντήρια, σακολέβες, περάματα, οι πιο χαρακτηριστικοί τύποι καϊκιών, που εδώ και αιώνες κατασκευάζονταν στα καρνάγια του Αιγαίου και ταξίδευαν στα νερά της Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας, τα συναντήσαμε ολοζώντανα στο εργαστήριο του.
Η φιλοσοφία του ήταν ότι ο κόσμος πρέπει να προσεγγίζει εμπειρικά τα λαϊκά του δημιουργήματα και να επικοινωνεί με αυτά, αναπτύσσοντας κριτική στάση απέναντι τους. Ο Δημήτρης Μέτσικας ήταν με τις δωρεές του ένας σημαντικός ευεργέτης του Ναυτικού Μουσείου Καβάλας τόσο με τα μοντέλα των παραδοσιακών σκαριών του, όσο και με τις θαλασσογραφίες του.
Εκφράζοντας τα βαθιά μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του, θέλω να τονίσω πως η απώλειά του αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό, όχι μόνο στις καρδιές μας, όχι μόνο στην τέχνη που με τόσο μεράκι υπηρέτησε αλλά και στην ίδια του την πόλη. Καλό σου ταξίδι κ. Δημήτρη».
