Γράφει ο Θόδωρος Θεοδωρίδης
Η 21η Μαρτίου καθιερώθηκε από το 1999 ως η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης.
Την ιδέα εμπνεύστηκε ο ποιητής και πεζογράφος Μιχαήλ Μήτρας (1944-2019) ο οποίος καταγόταν μεν από τον Βόλο έζησε όμως πολλά χρόνια στην Καβάλα. Ποιήματα του μάλιστα περιλαμβάνονται στον εξαιρετικό τόμο “Καβαλιώτες ποιητές” που εκδόθηκε από τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Καβάλας τη δεκαετία του ’80 επί δημαρχίας Λευτέρη Αθανασιάδη και με ανθολόγηση και επιμέλεια του συμπολίτη συγγραφέα Διαμαντή Αξιώτη.
Ο Μήτρας λοιπόν πρότεινε στην Εταιρεία Ελλήνων Συγγραφέων, της οποίας ήταν μέλος, να καθιερωθεί η 21η Μαρτίου κάθε χρόνου ως Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης.
Η Εταιρεία Συγγραφέων όχι μόνον έκανε αποδεκτή την πρόταση του Μήτρα αλλά προώθησε την ιδέα και στον καβαλιωτη συγγραφέα Βασίλη Βασιλικό ο οποίος εκείνη την εποχή ήταν αντιπρόσωπος της Ελλάδος στην UNESCO.
Ο Βασιλικός με τη σειρά του κατέθεσε την ιδέα και το αίτημα στην UNESCO η ολομέλεια της οποίας σε συνεδρίαση της στο Παρίσι το 1998 υπερψήφισε την “καβαλιωτικη” ιδέα και από το 1999 καθιέρωσε διεθνώς την 21η Μαρτίου κάθε χρόνου ως Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης.
Με την ευκαιρία του σημειώματος αυτού δημοσιεύουμε και ένα ποίημα του επίσης καβαλιώτη συγγραφέα, σκηνοθέτη και ποιητή Λευτέρη Ξανθόπουλου (1945-2020) με τίτλο “Χρονικό”.
Το ποίημα αυτό περιλαμβάνεται στη συλλογή του “Αντίψυχα” (1982). Μέσα από τις ατομικές ζωές των προσώπων μιας οικογένειας παρακολουθούμε από τη μια τη συνύπαρξη των μελών της οικογένειας (πατέρας, μητέρα) και από την άλλη τη μετάβαση από τον παραδοσιακό τρόπο ζωής σε νέες αναζητήσεις τις οποίες εκφράζουν οι αβέβαιες τύχες των δυο γιων.
Χρονικό
O πατέρας είπε
αγαπώ τον ξεραμένο καπνό,
έγινε καπνεργάτης
η μητέρα γύρεψε παιδιά
ταίρι και σπιτικό,
ζευγάρωσαν
ο μεγάλος
έψαχνε από παιδί,
τον κούρασαν οι μάχες
ο μικρός
δε ζήτησε τίποτα,
έφυγε σε ξένο τόπο
το σπίτι μπογιατίζεται κάθε χρόνο
ο πατέρας βγήκε στη σύνταξη
η μητέρα χτίστηκε στις κάμαρες
ο μικρός γίνηκε σιδερόδρομος μακρύς
κι ο μεγάλος σκέφτηκε να πει
“αγαπώ τον ξεραμένο καπνό”.
Αργησε, προκόψανε οι μηχανές.
