Η αλήθεια είναι ότι εκδήλωση όπως αυτή που έγινε το βράδυ του Σαββάτου στο Όσκαρ είχε πολύ καιρό να γίνει στην πόλη μας. Βασικός λόγος το ότι η κατάλληλη για μουσικές εκδηλώσεις αίθουσα του παλιού κινηματογράφου μήνες τώρα δεν ήταν διαθέσιμη. Μόλις το συγκεκριμένο πρόβλημα λύθηκε αμέσως το πιάνο επανήλθε στην σκηνή, ο κόσμος έλαβε τη θέση του κι η κλασσική μουσική άρχισε πάλι να ακούγεται. Ίσως αυτή να ήταν η αιτία που οι συμπολίτες που παρακολούθησαν το ρεσιτάλ πιάνου του Λάμπη Βασιλειάδη ήταν όλοι τους χαρούμενοι. Χαρούμενοι γιατί επανήλθαν σε έναν χώρο που έχει συνδεθεί με τις εκδηλώσεις του Δημοτικού Ωδείου, με το πιάνο και τα άλλα όργανα, με εκδηλώσεις ποιοτικές στις οποίες δυστυχώς σπάνια σημειώνεται η μεγάλη προσέλευση που βλέπουμε σε άλλα τοπικά (ορισμένες φορές εντελώς ανούσια) γεγονότα.
Ο Λάμπης Βασιλειάδης χαρούμενος επίσης, υποδέχονταν τους προσερχόμενους στην είσοδο της αίθουσας. Προσπάθησε να τους χαιρετήσει όλους. Να μιλήσει με όσο το δυνατό περισσότερους. Η δική του επιστροφή στην Καβάλα απ’ όπου κατάγεται, είχε κι αυτήν την φορά τη σημασία της. Χαρούμενοι για την πρόοδο του παιδιού τους και οι γονείς του. Σε γενικές γραμμές η ατμόσφαιρα ήταν άριστη (αν και η αίθουσα έπρεπε να είναι πιο ζεστή) ενώ πιο προσεκτικές ματιές στον χώρο δημιουργούν το συμπέρασμα ότι αυτός χρειάζεται μια άμεση συντήρηση. Όχι πολλά και ακριβά πράγματα. Κάποια μερεμέτια που πρέπει να γίνουν προκειμένου το Όσκαρ να καλύψει τα προβλήματα που δημιουργούνται από το πέρασμα του χρόνου.
Τα καθίσματα δεν γέμισαν όλα. Και γιατί οι περισσότεροι υποψήφιοι των ημερών δεν είχαν στις επιλογές τους το ρεσιτάλ. Υπήρξαν βέβαια και εξαιρέσεις αλλά κακά τα ψέματα, ένα ρεσιτάλ πιάνου δεν «πουλάει» στην εποχή μας όσο οι βασιλόπιτες των συλλόγων. Είδαμε αρκετούς γιατρούς. Του ιδιωτικού τομέα, του ΕΣΥ αλλά και συνταξιούχους. Στο οργανωτικό βοήθησε την εκδήλωση το νέο διοικητικό συμβούλιο του Ιατρικού Συλλόγου. Το ρεσιτάλ έγινε για να συγκεντρωθούν χρήματα για την ενίσχυση της Β’ Πνευμονολογικής κλινικής. Εξ αυτού του λόγου μίλησε πριν αρχίσει το ρεσιτάλ, η γιατρός κ. Χρυσαυγή Τεροβίτου. «Καθώς περνούν τα χρόνια αντιλαμβάνομαι ότι η σχέση γιατρού και ασθενή δεν είναι καθόλου μονότονη. Κάθε φορά που ένας ασθενής στέκεται απέναντι σε έναν γιατρό ξεκινά μια δοκιμασία και για τους δύο » είπε μεταξύ των άλλων. Η κ. Τεροβίτου ευχαρίστησε τον κ. Βασιλείαδη και όσους ήταν θετικοί στην πρόσκληση, παρόντες στην αίθουσα.
Ο Λάμπης Βασιλειάδης πριν καθίσει μπροστά στο πιάνο εξήγησε ότι το πρόγραμμα που θα ακολουθούσε αρθρώνεται σε 4 μέρη που αντιστοιχούν στα 4 τέσσερα στάδια της ανθρώπινης μοίρας. Αναφέρθηκε στην αποχώρηση του ασθενή από το νοσοκομείο σημειώνοντας ότι όταν συμβαίνει αυτό, για τον ασθενή η ζωή του δεν θα είναι όπως πριν.
Μεταξύ των άλλων την εκδήλωση παρακολούθησαν ο αντιδήμαρχος Ηλίας Καλανταρίδης, ο πρόεδρος του Δημοτικού Ωδείου Θ. Τζατζάρης, ο υποψήφιος δήμαρχος Θόδωρος Μουριάδης, ο περιφερειακός σύμβουλος Σωτήρης Παπαδόπουλος, ο πρώην Δήμαρχος Φιλίππων Λάζαρος Τσαταλμπασίδης, η πρόεδρος του Λυκείου των Ελληνίδων Μαρίνα Φιλιππίδου, ο διοικητής του Νοσοκομείου της Κομοτηνής Γιώργος Φιλιππίδης, η νέα πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου και άλλα μέλη του νέου δ.σ. Ήταν επίσης ο Κώστας Τάτσης, ο Ηλίας Παπαδόπουλος κτλ. Το ρεσιτάλ διήρκεσε περίπου μία ώρα. Η εκδήλωση συνδιοργανώθηκε από το Δημοτικό Ωδείο, τον Ιατρικό Σύλλογο, την εταιρία Piano Plus Festival.
