Η φωτογραφία είναι του 1962. Αυτό συνάγεται από το γεγονός ότι η μεγάλη πολυκατοικία του Μπάτση στη γωνία των οδών Βενιζέλου και Αβέρωφ ολοκληρώθηκε το 1961 ενώ ο «Απόλλων» που επίσης διακρίνεται έκανε εγκαίνια τον Οκτώβριο του 1961.
Αυτά τα δύο κτήρια καθώς επίσης η οικοδομή Ρωμανίδη στο λιμάνι (πίσω από το σημερινό ταχυδρομείο) και το ξενοδοχείο «Φίλιπποι» (εκεί που βρίσκεται σήμερα το «Μετά τις δέκα»), είναι τα μόνα καινούρια –για εκείνη την εποχή- κτήρια που διακρίνονται στην φωτογραφία. Όλα τα άλλα είναι με όμορφες κεραμοσκεπές, καπναποθήκες και κατοικίες, και δίνουν στην πόλη αυτό το γλυκό κόκκινο χρώμα ενώ η θέα από κάθε σπίτι είναι εξασφαλισμένη.
Αυτή η πανέμορφη «κόκκινη» Καβάλα, με την αντιπαροχή, την άναρχη δόμηση και γιατί όχι και με την βουλιμία μας να εκμεταλλευτούμε και το τελευταίο τετραγωνικό της ιδιοκτησίας μας, χάθηκε οριστικά. Στη θέση της σήμερα ορθώνονται τεράστιοι όγκοι από μπετόν, πολυόροφες άσχημες οικοδομές, χωρίς ελεύθερους χώρους, χωρίς πράσινο, χωρίς θέα στη θάλασσα, και άνθρωποι που ζούμε μέσα, πνιγμένοι σαν τα ποντίκια στους στενούς, σκοτεινούς και άβολους χώρους.
Καταστρέψαμε οριστικά αυτή την πανέμορφη «κόκκινη» Καβάλα της φωτογραφίας.
Ας είμαστε λοιπόν λιγότερο εγωιστές, αλαζόνες και επαρμένοι όταν μιλάμε γι’ αυτήν την πόλη συγκρίνοντάς την με τόπους όπου οι άνθρωποι έχουν στοιχειώδη σεβασμό στο αστικό περιβάλλον, την αισθητική του και την ιστορία του δηλαδή στις πόλεις όπου γεννήθηκαν, ζουν και δραστηριοποιούνται.
Θ.Θ.
Η «κόκκινη» Καβάλα που καταστρέψαμε
