Το ποδόσφαιρο ήταν πάντα χώρος όπου, από την μια, άνθρωποι βγάζουν το συναίσθημα τους και δένονται με μία ιδέα, ένα σύμβολο ένα χρώμα, πέρα και έξω από τα όρια που χαράζει η λογική, κι από την άλλη, άλλοι άνθρωποι με στυγνό επιχειρηματικό μετρίδι και γνώμονα το κέρδος, πουλάνε κι αγοράζουνε τα συναισθήματα των πρώτων κι είτε τα κουρελιάζουν και «πυροβολούνται» και είτε -συνήθως προσωρινά- τα απογειώνουν και αποθεώνονται.
Δεν αποτελεί εξαίρεση ο Χαντιτάτζι. Ήρθε, είδε ένα προϊόν προς εκμετάλλευση, στη πορεία δεν του βγήκαν τα νούμερα κι έφυγε. Μέχρι εδώ καλά και στο καλό να πάει…
Στη διάρκεια της παραμονής του όμως έκανε βασικά σφάλματα είτε ηθελημένα είτε από άγνοια: Ο άκρατος εγωισμός κι η ματαιοδοξία του, σε συνδυασμό με την άγνοια και τους επιτηδείους που του ροκάνισαν το badget, τον οδήγησαν σε μια εσφαλμένη εμμονή σε πολυέξοδους δικαστικούς αγώνες που ενώ επαίρεται ότι τους κέρδισε όλους δεν μας εξήγησε ποτέ πιο ήταν το κέρδος: το μόνο που η Ιστορία θα θυμάται είναι τα 71 γκολ παθητικό, και μόνο κάτι δικηγόροι θα θυμούνται πως φούσκωσαν το 2021 οι τραπεζικοί λογαριασμοί τους… Θα ήταν εφικτό με τα χρήματα ενός και μόνο δικαστηρίου η ομάδα να έπαιζε και να πρωταγωνιστούσε στην Γ… Εμάς δεν θα μας πείραζε καθόλου, εδώ δεν μας πείραζαν οι επτάρες…
Ήρθε, είδε, είδε κι άλλα πράγματα που υπολόγισε ότι μπορούν να του αποφέρουν περισσότερα κι έφυγε. Κανένα πρόβλημα… ΑΡΚΕΙ να πληρώσει τα χρέη που δημιούργησαν οι δικές του αποφάσεις, οι δικές του ενέργειες, οι δικές του εμμονές. Τότε φεύγει «κύριος» και κανένας δεν πρόκειται να τον «παρακαλέσει»…
Για εμάς ήταν λίγος: όχι γιατί δεν προσπάθησε, όχι γιατί δεν ξόδεψε… Ήταν λίγος, γιατί ήρθε στους ιθαγενείς με χάντρες και καθρεπτάκια και πούλησε οπαδικίλι… Σε τέτοιο βαθμό που εμείς γελούσαμε («το αίμα μου είναι μπλε…») Κι επειδή στα 50 μας τα χουμε ξαναδεί αυτά, δεν πέσαμε από τα σύννεφα που πολύ γρήγορα ξανακοκκίνησε το αίμα του …
Δεν απευθυνόμαστε στον Χαντιτάτζι. Αυτός έκανε/κάνει τη δουλειά του. Ζήτησε γήπεδο, ζήτησε νοσοκομείο, δεν πήρε, έφυγε για να ζητήσει άλλα, από άλλους. Του ευχόμαστε το καλύτερο.
Στον Γιώργο, τον Δημήτρη, τον Κώστα, τον Άνθιμο απευθυνόμαστε. Κι όλους αυτούς που το μεσημέρι της Κυριακής σημαίνει κάτι, σ αυτούς που γρήγορα-γρήγορα τρώνε και αφήνουν οικογένεια και φίλους και παίρνουν το μαξιλάρι και την Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού… Αυτοί, εμείς πρέπει να κάνουμε την δικιά μας…
Φτάνει πια με την «αντιπροσώπευση»: Κανένας δεν θα σε «σώσει», κανένας δεν θα σε κάνει μεγάλο, αν δεν είσαι μεγάλος από μόνος σου! Δεν υπάρχουν πια Θείοι από το Τσικάγο, όλα είναι business, όλα είναι μεγέθη μετρήσιμα, κι όλοι είναι στυγνοί υπολογιστές μέχρι και των τελευταίων μικρολεπτομερειών! Τα συνθήματα: «Ο ΑΟΚ είναι μεγάλη ομάδα», «βαριά φανέλα», «μαγαζί γωνία» είναι για δική μας, εσωτερική, καφενειακή κατανάλωση, δεν πείθουν, δεν τα ακούει κανένας, ούτε καν οι πιτσιρικάδες της πόλης που προτιμούν την άνεση της πρωτιάς και των τίτλων και δένονται με «άλλους» έστω και τηλεοπτικά.
Για να μεγαλώσει η ομάδα, πρέπει να μεγαλώσεις εσύ! Να καταλάβεις πως λειτουργεί το Modern Football και να παίξεις με τους όρους του! Όταν θα συνταχτείς γύρω (και μέσα) από την ομάδα, τότε και μόνο θα είσαι μετρήσιμος και θα μπορείς να αποτιμηθείς στους αλγορίθμους των σεναρίων του κάθε επενδυτή!
Ο Χαντιτάτζι ΟΡΘΑ ήθελε 3000 διαρκείας, είπαμε όλα είναι μετρήσιμα- τώρα αυτά θα πρέπει να γίνουν εγγραφές στον Ερασιτέχνη, άλλα τόσα, εγγραφές στους Συνδέσμους.
Αλλιώς δεν πρόκειται να μεγαλώσεις ποτέ! Θα μείνεις «παιδάκι» που θα το κοροϊδεύουν με ψέματα για «μπλε αίματα», με μεγαλεία, πρωταθλητισμούς και διαπλανητικά κύπελλα, και πάντα στο τέλος θα βρίσκεσαι βουρκωμένος στην γωνία για τον Αη Βασίλη που δεν υπάρχει..
Όπως θα γνωρίζετε, η Λέσχη Φιλάθλων εδώ και καιρό έχει πρακτικά αναστείλει την λειτουργία της: παραμένουμε μια ομάδα φίλων να κρατάμε επαφή και να συζητάμε για την αγαπημένη μας ομάδα… Σημάδι των καιρών κι αυτό, αποτέλεσμα σίγουρα της δικής μας κούρασης -δεν είμαστε πια 30χρονοι- , αλλά ίσως και της δικής σου αδιαφορίας: άλλωστε ο καναπές και το fb ήταν πάντα πιο εύκολο πιο επαναστατικό και σίγουρα πιο μετρήσιμο αοκτσιδόμετρο.
Αυτό που με σιγουριά μπορούμε να πούμε για εμάς είναι ότι θα είμαστε δίπλα στον Ερασιτέχνη, στον οποίο πέφτει και το βάρος της επιβίωσης της ομάδας, θα είμαστε στην κερκίδα είτε παίζουμε με τη Βέροια και τον Παοκ είτε με τον Μακεδονικό Αμισιανών και τον Κεραυνό Καλλιράχης, κι όπου μπορούμε να συνεισφέρουμε, και μας ζητηθεί, θα το πράξουμε.
Παρακαλάμε κι ευχόμαστε, να σας φωτίσει ο θεός που πιστεύει ο καθένας σας, να κάνετε το ίδιο.
