Για ποικίλους λόγους βρίσκεται στη γενέτειρά της αυτές τις ημέρες η Καβαλιώτισσα συγγραφέας Μανίνα Ζουμπουλάκη κι ένας από αυτούς ήταν η παρουσίαση του τελευταίου της βιβλίου, του ιστορικού μυθιστορήματος «Το Βουνό των Κοριτσιών», που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Κυριακής στο Ιμαρέτ.
Μόνη της ενώπιον του κοινού η Μανίνα ανέλυσε την πλοκή του βιβλίου της, κυρίως όμως ανέφερε επακριβώς το πως εμπνεύστηκε την υπόθεση, το πως ερεύνησε το χρονικό πλαίσιο εντός του οποίου εξελίσσεται το μυθιστόρημα, το πως έπλασε τους χαρακτήρες, αλλά και γενικότερα την ακολουθούμενη διαδικασία για καθένα από τα συγγραφικά της πονήματα.
Η Μανίνα Ζουμπουλάκη εξήγησε ότι το τοπικιστικό της βιβλίο «μπλέκει» το απόλυτα ακριβές ιστορικό κομμάτι με την περιπέτεια που έπλασε στο μυαλό της. Η συγγραφή απαίτησε επισταμένη έρευνα επί συγκεκριμένων πτυχών της ελληνικής ιστορίας, όπως τα γεγονότα στο Μεσολόγγι, τα σκλαβοπάζαρα και τις αγοραπωλησίες βρεφών, όπως αυτές πραγματοποιούνταν γύρω στο 1836. Τότε που η αξία των γυναικών στην κοινωνία ήταν μηδαμινή και σχετιζόταν απόλυτα με τον αριθμό των παιδιών που γεννούσαν.
«Το Βουνό των Κοριτσιών» ταξιδεύει τους αναγνώστες σ’ ένα βουνό της Βόρειας Ελλάδας το 1836 όπου έχει δημιουργηθεί μία κρυφή, αρκετά πρωτοποριακή «κοινωνία κοριτσιών» τα οποία αναζητούν την ελευθερία τους, σωματική και ψυχική. Αναζητώντας να καταλάβουν και ποια ή τι είναι αυτή η «νέα Ελλάδα» που αρχίζει να σχηματίζεται. Οι κοπέλες μαζεύουν τα κοριτσάκια από τα σκλαβοπάζαρα και τους μαθαίνουν γράμματα σε ένα οικοτροφείο που έχουνε στήσει σε μια κρυφή πλαγιά. Παραμονεύουν κίνδυνοι για τις ηρωίδες που βιώνουν στις παρυφές και στην παρακμή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Ένα βιβλίο γεμάτο φαντασία, κινηματογραφικές σκηνές, γενναία κορίτσια, ιστορικά στοιχεία, εικόνες σαν μιούζικαλ και στιγμές σαν ταινία θρίλερ είναι «Το Βουνό των Κοριτσιών». Η Μανίνα εξήγησε ότι τα βιβλία της έχουν πάντα καλό τέλος, αφού έτσι «πειράζει» την πραγματικότητα και κυρίως ικανοποιεί τους αναγνώστες της. Όλα όσα η ίδια επιθυμεί να συμβαίνουν, τα «κουμπώνει» στις ζωές των μυθιστορηματικών ηρωίδων της. Δεν επιθυμεί οι πρωταγωνιστές των βιβλίων της να είναι «φο μπιζού», αλλά κανονικοί χαρακτήρες και κυρίως να θυμίζουν γνωστές προσωπικότητες από τον περίγυρο των αναγνωστών.
Ομοίως συμβαίνει και με τους τόπους όπου επιλέγει να τοποθετήσει την εξέλιξη των μυθιστορημάτων της. Πρόκειται για τόπους στους οποίους εκείνη έχει βιώσει και τους γνωρίζει καλά. Για παράδειγμα, «Το Βουνό των Κοριτσιών» βρίσκεται ανάμεσα στο Παγγαίο, στο Καράντερε και στη Ροδόπη, όπως και η γεωγραφία του βιβλίου κινείται ανάμεσα στην Κωνσταντινούπολη, τον Έβρο και το Νέστο. Τα χωριά που αναφέρονται υπάρχουν ακόμα, με ελληνικές ονομασίες. Η ίδια θυμόταν αμυδρά ένα αρχαίο φρούριο σε κάποια βουνοπλαγιά, τη σπασμένη πύλη, τα τεράστια γκρίζα μάρμαρα, τα βρύα στις ρωγμές,από κάποια ορειβατική εξόρμηση με τον πατέρα της.
Η Μανίνα αντιμετωπίζει τα βιβλία της ως κινηματογραφικές ταινίες επιθυμώντας πάντα ένα «χάπι εντ». Η συγγραφή της συνήθως αρχίζει με έρευνα, μελέτη των χαρακτήρων και των σχετικών λεπτομερειών, παράλληλα εξελίσσεται και η συγγραφή, μέχρι την ολοκλήρωση κάθε μυθιστορηματικού κύκλου. Η συγγραφέας δέχθηκε πολλές ερωτήσεις, όχι μόνο για «Το Βουνό των Κοριτσιών», αλλά και για κάποια άλλα από τα βιβλία της, όπως «Το Μεγάλο Καλοκαίρι» του οποίου η υπόθεση διαδραματίζεται στην Καβάλα και στη Θάσο. Επίσης, έλυσε απορίες παριστάμενων αναφορικά με τη διαδικασία επιλογής ενός χειρόγραφου από τον εκδοτικό οίκο, την επιμέλειά του, την εκτύπωση – κυκλοφορία και την προβολή του. Μάλιστα το κοινό της ζήτησε να έρθει στην Καβάλα προκειμένου να διδάξει σε κύκλο μαθημάτων δημιουργικής γραφής, πρόταση που η Μανίνα αποδέχθηκε με χαρά και υποσχέθηκε ότι θα μεθοδεύσει τη δρομολόγηση ανάλογης διαδικασίας.
ΒΟΥΛΑ ΘΑΣΙΤΟΥ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ
