Μισός αιώνας. Πενήντα χρόνια πέρασαν από την μοιραία Παρασκευή του Απριλίου του 1967 που η «κουτσή», προβληματική και ασθμαίνουσα την εποχή εκείνη δημοκρατία μας έπεσε θύμα λίγων επίορκων αξιωματικών που την κατέλυσαν και επέβαλαν ένα στυγνό δικτατορικό καθεστώς που αφού έστειλε στις φυλακές και στις εξορίες χιλιάδες Έλληνες, αφού βασάνισε άγρια και σκότωσε πολλούς ακόμη, οδήγησε, καθώς κατέρρεε, με προδοτικό τρόπο τα στρατεύματα του Αττίλα στην μαρτυρική Κύπρο η οποία ζει από τότε διχοτομημένη με δεκάδες χιλιάδες ελληνοκύπριους να βιώνουν σαράντα και πλέον χρόνια την προσφυγιά και να έχουν χάσει σπίτια, κτήματα και περιουσίες.
Όλα ξεκίνησαν το 1965 όταν το παλάτι έχωσε τη μύτη του (πάντα την έχωνε στην Ελλάδα) στις πολιτικές εξελίξεις, προσπαθώντας να επιβάλει στον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου, τον υπουργό Άμυνας της αρεσκείας του Πέτρο Γαρουφαλιά. Ο Παπανδρέου αρνήθηκε να δεχτεί και παραιτήθηκε κι έτσι ξεκίνησε μια ανώμαλη πολιτική περίοδος με τις περιβόητες κυβερνήσεις των αποστατών, βουλευτών δηλαδή της Ενώσεως Κέντρου που είχε τότε την πλειοψηφία, οι οποίοι αποχωρούσαν από το κόμμα (προφανώς με ελκυστικά ανταλλάγματα) και προσχωρούσαν σε πολιτικούς σχηματισμούς που όριζε το παλάτι και συγκροτούνταν κυβερνήσεις που γρήγορα κατέρρεαν ενώ φούντωναν και οι λαϊκές διαμαρτυρίες και οι κοινωνικοί αγώνες.
Εκμεταλλευόμενοι το ανώμαλο αυτό κλίμα και παρά το γεγονός ότι είχαν στο μεταξύ προκηρυχθεί εκλογές για το τέλος Μαΐου του 1967, μερικοί χαμηλόβαθμοι αξιωματικοί συνωμότησαν και αφενός με τη δύναμη των όπλων αφετέρου δε και με την ανύπαρκτη αντίδραση κομμάτων, πολιτικών αλλά και του απλού λαού κατάφεραν την 21η Απριλίου του 1967 να αρπάξουν την εξουσία και να επιβάλουν μια στρατιωτικοφασιστική δικτατορία που ταλάνισε τον τόπο για εφτά χρόνια και οδήγησε στα τραγικά αποτελέσματα που προαναφέραμε.
Το περίεργο είναι ότι ενώ όλοι, πολιτικό προσωπικό, κόμματα, οργανώσεις, φορείς και μεμονωμένοι πολίτες συζητούσαν ένα τέτοιο ενδεχόμενο, τελικά πιάστηκαν όλοι στον ύπνο και οι συνωμότες κατάφεραν μέσα σε λίγες μέρες να επικρατήσουν αναίμακτα και να κυβερνήσουν για εφτά χρόνια.
Είναι χαρακτηριστικά τα δημοσιεύματα όλων των εφημερίδων το διάστημα πριν την επιβολή της δικτατορίας.
Η «Πρωϊνή» κυκλοφόρησε κανονικά εκείνη τη μέρα διότι στην επαρχία άργησαν λίγες ώρες να εκδηλωθούν οι συνέπειες του πραξικοπήματος.
Παραθέτουμε επίσης φωτογραφίες από την έκδοση της «Πρωϊνής» εκείνης της μέρας. Χαρακτηριστικός είναι ο τίτλος της ταινίας που πρόβαλε ο κινηματογράφος «Ολύμπια»: «Η νύχτα των στρατηγών»!!!
Σήμερα, πενήντα χρόνια μετά, η νέα γενιά μοιάζει να μην αντιλαμβάνεται τον ζόφο που έφερε η Χούντα των Συνταγματαρχών και το πισωγύρισμα της χώρας.
Δυστυχώς η ιδεολογία του φασισμού αναζωπυρώθηκε –τα αίτια είναι βαθιά- και βρίσκει πλέον απήχηση σε ευρύτατα τμήματα της Ελληνικής κοινωνίας και κυρίως στους νέους. Το αύριο μοιάζει να είναι άκυρο όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στον τίτλο του καινούριου του μυθιστορήματος και ο συμπολίτης μας συγγραφέας Κοσμάς Χαρπαντίδης.
