11/09/2024
Μία από τις πιο διάσημες ακτιβίστριες ΗΠΑ για την ειρήνη και τη δικαιοσύνη, η Medea Benjamin, περνώντας από τη Ρώμη προχθές (3 Σεπτεμβρίου), θέλησε να συναντηθεί με περίπου σαράντα Ρωμαίους ακτιβιστές και ακτιβίστριες στην Casa Internazionale delle Donne, στο Διεθνές Σπίτι των Γυναικών, παρά την καταιγίδα και τη βόμβα νερού που ακινητοποίησε το κέντρο της Πρωτεύουσας, γράφει ο Patrick Boylan.
Στην ομιλία της, η συνιδρυτής του CodePink, μια από τις μεγαλύτερες ειρηνιστικές ενώσεις στις ΗΠΑ, εξήγησε, ωμά, γιατί αυτή αγωνίζεται από πάντα για μια ελεύθερη Παλαιστίνη και ποιες ύπουλες παγίδες συνεχίζει να συναντά από το ισχυρό σιωνιστικό λόμπι AIPAC.
Ένας απολογισμός της ομιλίας της εμφανίζεται παρακάτω. Αλλά, πρώτα, προσφέρουμε στους αναγνώστες του Contropiano [και όλους εμάς] μια σύντομη συνέντευξη με την Benjamin στο περιθώριο της συνάντησης, με επίκεντρο την Ταξική Αριστερά στις Ηνωμένες Πολιτείες (ναι, υπάρχει) και τον ιμπεριαλισμό με αστέρια και ρίγες.
Contropiano: Οι αναγνώστες μας θα θέλουν να κατανοήσουν καλύτερα την κατάσταση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στις ΗΠΑ. Αντιλαμβανόμαστε, στην πραγματικότητα, πολλά σημάδια ρωγμών στο φρούριο του νεοφιλελευθερισμού, ρωγμές που δεν φαίνονταν από την εποχή του Ρούσβελτ.
Ο Μπέρνι Σάντερς φαίνεται να έχει καθαρίσει τη χρήση των λέξεων «σοσιαλισμός» και «κομμουνισμός» (οι οποίες ήταν ευρύτερα απαγορευμένες από τότε που ο Μακάρθι ηγήθηκε της αντικομμουνιστικής σταυροφορίας του στις δεκαετίες του 1940 και του 1950).
Και ενώ, για μισό αιώνα, ο αριθμός των μελών των αμερικανικών συνδικάτων μειώνεται κάθε χρόνο, πρόσφατα ο Shawn Fain, ο νέος επικεφαλής του UAW (του συνδικάτου των μεταλλουργών στην αυτοκινητοβιομηχανία), πέτυχε ηχηρές νίκες εναντίον όλων των μεγάλων κατασκευαστών αυτοκινήτων: αυξήσεις μισθών, κατάργηση των κλουβιών μισθών, πλήρης απασχόληση, αποκατάσταση των περικοπών – που έγιναν κατά τη διάρκεια του Covid – σε ορισμένες μισθολογικές παροχές. Και για να τα πετύχει όλα αυτά, η UAW μπόρεσε να πραγματοποιήσει ταυτόχρονες απεργίες σε όλες τις εταιρείες του κλάδου. Πράγματα που δεν ξαναείδαμε ποτέ. Υπάρχει λοιπόν μια αναγέννηση μιας ταξικής Αριστεράς στις ΗΠΑ;
Medea: Ναι, πράγματι, φυσάει ο άνεμος της αλλαγής, ειδικά ανάμεσα στους νέους που, εμπνευσμένοι από τον Σάντερς-Sanders, δηλώνουν ανοιχτά ότι είναι σοσιαλιστές ή κομμουνιστές. Ο ριζοσπαστισμός της Αριστεράς εμφανίζεται και μεταξύ των εθνοτικών και θρησκευτικών μειονοτήτων: σκεφτείτε απλώς τις δύο μουσουλμάνες βουλευτίνες Rashids Tlaib και Ilhan Omar και το περιβάλλον από το οποίο προέρχονται.
Θα μείωνα όμως το εύρος της ανανέωσης του Συνδικάτου – η οποία είναι, ασφαλώς, πραγματική αλλά τομεακή και επομένως περιορισμένη. Για παράδειγμα, το συνδικάτο των μεταλλουργών υποστηρίζει την φιλοπόλεμη κυβέρνηση του Μπάιντεν σε τέτοιο βαθμό που ο Σον Φέιν-Shawn Fain ανέβηκε ακόμη και στο βήμα στο πρόσφατο Συνέδριο των Δημοκρατικών, Convention democratica, για να καταθέσει την πίστη του στο κατεστημένο και στις πολιτικές του. Aυτή δεν είναι μια ριζοσπαστική τομή.
Contropiano: Αλλά αν υπάρχουν άνεμοι αλλαγής μεταξύ των νέων και των εθνικών μειονοτήτων, γιατί δεν υπάρχει ένα ταξικό κόμμα της Αριστεράς για να τους συγκεντρώσει; Υπάρχουν, φυσικά, μικροσκοπικά κομμουνιστικά κόμματα στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά λείπει ένα μεγάλο κοντέινερ, ένα δοχείο, ένα Left κόμμα τουλάχιστον εξίσου συνεπές με το κόμμα σου, τους Πράσινους. Πώς μπορεί να εξηγηθεί αυτή η απουσία;
Medea: Οι νέοι έχουν ερωτευτεί τις αρχές μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας, αλλά συνεχίζουν να νιώθουν αποξενωμένοι από την Πολιτική με κεφαλαίο Π. Προτιμούν να αυτοοργανώνονται. Και ας μην το ξεχνάμε: μπορούμε να μιλάμε για ρωγμές στο νεοφιλελεύθερο φρούριο, αλλά εξακολουθούν να είναι απλώς ρωγμές. Η κοινή γνώμη παραμένει γενικά συντηρητική. Για παράδειγμα, εγώ αποφεύγω να χρησιμοποιώ τις λέξεις «ιμπεριαλισμός ΗΠΑ» γιατί κάνει τα μαλλιά πολλών ανθρώπων που είναι εμποτισμένοι με αντιμαρξισμό να σηκώνονται. προτιμώ να χρησιμοποιώ τις λέξεις «αυτοκρατορία ΗΠΑ» που λέει το ίδιο πράγμα αλλά είναι πιο αποδεκτό, δεν φαίνεται σαν μαρξιστικός όρος.
Τέλος, είναι αλήθεια ότι όταν οι νέοι προσπαθούν να επιβεβαιώσουν τις σοσιαλιστικές τους λογικές και σκέψεις, διαδίδουν πραγματικά νέες ιδέες. αλλά, ταυτόχρονα, προκαλούν και αντιδράσεις στον πληθυσμό, (“backlash”) – και όχι μόνο από τους οπαδούς του Τραμπ. Ας μην ξεχνάμε ότι τα δύο μεγάλα κόμματα, που συγκεντρώνουν περίπου το 90% του εκλογικού σώματος, είναι και τα δύο νεοφιλελεύθερα προπύργια. Οπότε το να φτιάξεις ένα κόμμα Αριστερό για να παρουσιαστεί στις εθνικές εκλογές, το βλέπω δύσκολο.
Αντίθετα, σε τοπικό επίπεδο, ένα κόμμα Left θα μπορούσε να έχει επιτυχία. Οι Πράσινοι κέρδισαν πολλές έδρες σε δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια στις τελευταίες εκλογές. Και εκεί, σε τοπικό επίπεδο (“grassroots”), βάζουν τα θεμέλια για τη μελλοντική εθνική ανάπτυξη. Ένα αριστερό κόμμα θα μπορούσε να κάνει το ίδιο.
Contropiano: Συνεπώς, σύμφωνα με όσα έχεις παρατηρήσει, η έννοια του ιμπεριαλισμού δεν είναι καλά κατανοητή στον πληθυσμό ηπα. δηλαδή, δεν καταλαβαίνουν οι άνθρωποι πχ ότι η σύγκρουση στην Παλαιστίνη οφείλεται ουσιαστικά στον σιωνισμό, δηλαδή στον ισραηλινό ιμπεριαλισμό ανακατεμένο με τον ισχυρισμό ότι είναι ένας εκλεκτός λαός, επιλεγμένος;
Medea: Απολύτως όχι. για τους περισσότερους συμπατριώτες μου, η σύγκρουση στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη είναι απλώς θέμα θρησκευτικού ανταγωνισμού: εβραίοι εναντίον μουσουλμάνων.
Contropiano: Ούτε η σύγκρουση στην Ουκρανία θεωρείται μια απόπειρα υποταγής και εκμετάλλευσης τρίτης χώρας, δηλαδή απόπειρα ιμπεριαλισμού; Δεν αναφέρομαι σε μια υποτιθέμενη απόπειρα διεύρυνσης από τη Ρωσία, αλλά, από τις απαρχές της σύγκρουσης, στην πραγματική προσπάθεια διεύρυνσης από το ΝΑΤΟ με το πραξικόπημα του Μαϊντάν και τον επακόλουθο πόλεμο που προώθησε το ΝΑΤΟ εναντίον των ρωσόφωνων επαρχιών στην ανατολική Ουκρανία, χρησιμοποιώντας τους ουκρανούς από τα δυτικά ως κρέας, τροφή για τα κανόνια. Δεν γίνονται αντιληπτά όλα αυτά;
Medea: Καθόλου. Πολύ περίπλοκο. Πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν καν τι είναι το ΝΑΤΟ, νομίζουν ότι είναι ο στρατός του ΟΗΕ. Γι’ αυτό, με τον David Swanson, έγραψα το βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε, «NATO: What You Need To Know-Τι πρέπει να ξέρεις για το ΝΑΤΟ». Για να δούμε αν θα έχει επιτυχία.
Contropiano: Είσαι αισιόδοξη ή απαισιόδοξη για το μέλλον των Ηνωμένων Πολιτειών;
Medea: Ούτε αισιόδοξη ούτε απαισιόδοξη. Αν μη τι άλλο, ρεαλίστρια. Ωστόσο, είμαι πολύ αισιόδοξη για τον Παγκόσμιο Νότο που σίγουρα θα φέρει έναν δυνατό άνεμο ανανέωσης.
******
Ακολουθεί η αναφορά της ομιλίας της Μήδειας Μπέντζαμιν στις 3 σεπτεμβρίου 2024 στη Ρώμη, στο Διεθνές Σπίτι Γυναικών, που πάρθηκε από την Pressenza της 3/9/2024 με την άδεια του δημιουργού:
η Medea ξεκίνησε εξηγώντας στο κοινό ότι, παρόλο που είναι η ίδια εβραία, θεωρεί αναμφισβήτητα την ισραηλινή σφαγή στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη μια γενοκτονία και έχει αγωνιστεί σκληρά, από μικρή, για μια ελεύθερη Παλαιστίνη. «Στα 15 μου, οι γονείς μου, που ήταν παρατηρητικοί εβραίοι, με έστειλαν σε ένα ισραηλινό κιμπούτς στο παλαιστινιακό έδαφος για τέσσερις μήνες. εκεί συγκλονίστηκα από τον ρατσισμό που επικρατούσε: αυτοί που έμεναν στο κιμπούτς μου απαγόρευσαν να μιλώ με τους «άραβες» γύρω μας – χρησιμοποιούσαν τη λέξη «άραβες» για να μην χρειαστεί να πουν «παλαιστίνιοι’.
Αλλά δεν καταλάβαιναν την επαναστατική φύση μου: οι προειδοποιήσεις τους ήταν αρκετές για να με ωθήσουν να κάνω παρέα με τα παιδιά και μετά με τις τοπικές παλαιστινιακές οικογένειες. Όμορφοι άνθρωποι (“lovely people”): δεν ήταν καθόλου αντι-εβραίοι, το αντίθετο. Και μετά το φαγητό τους ήταν υπέροχο – ενώ στο κιμπούτς δεν τρώγαμε καλά. Μου ράγιζε η καρδιά βλέποντας πώς συμπεριφέρονταν σε αυτούς τους υπέροχους παλαιστίνιους εκείνοι που κατέλαβαν τα εδάφη τους – και μιλάμε για τη δεκαετία του 1960, πόσο μάλλον σήμερα.”
Επαναστατημένη ως έφηβη, η αμερικανή ακτιβίστρια παραμένει επαναστάτρια ακόμα και σήμερα στα εβδομήντα ένα της χρόνια. Στη συνάντηση, υπό την προεδρία της Maura Cossutta του Διεθνούς Οίκου Γυναικών και διοργανώθηκε από την Genevieve Vaughn με την ομάδα Statunitensi per la Pace e la Giustizia–κάτοικοι Ηπα για την Ειρήνη και τη Δικαιοσύνη, η Medea μίλησε για το πώς οι γυναίκες του CodePink συναντιούνται κάθε πρωί για πρωινό στη δημόσια καντίνα μέσα στο Καπιτώλιο στην Ουάσιγκτον DC (όπου κατοικεί η Μήδεια). Εκεί μοιράζουν μεταξύ τους τους γερουσιαστές και τους εκπροσώπους στους οποίους να απευθυνθούν και μετά περνούν τις πρώτες ώρες της ημέρας για να διατρέξουν τους διαδρόμους της Γερουσίας και της Βουλής ώστε να κλειδώσουν τους στόχους τους και να συνηγορήσουν την υπόθεση της στιγμής.
Ξεκινώντας από την επόμενη εβδομάδα, οι γυναίκες του CodePink θα προσπαθήσουν να συγκεντρώσουν υποστήριξη για την πρόταση που μόλις κατέθεσε ο δημοκρατικός (και σοσιαλιστής!) Γερουσιαστής Μπέρνι Σάντερς: είναι ένα «κοινό Ψήφισμα αποδοκιμασίας» ήτοι μια καταδίκη του πρόσφατου εκτελεστικού διατάγματος, που υπογράφηκε από τον πρόεδρο Τζο Μπάιντεν, το οποίο δεσμεύει τις ΗΠΑ να προμηθεύσουν το Ισραήλ με όπλα αξίας 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων τα επόμενα τέσσερα χρόνια.
Με άλλα λόγια, η εντολή του Μπάιντεν δημιουργεί έναν περιορισμό («κλείδωμα», “lock in”) που θα παραμείνει σε ισχύ ακόμη και μετά την αντικατάστασή του στον Λευκό Οίκο, όποιος και αν είναι Πρόεδρος, συμπεριλαμβανομένης μιας πιθανής Καμάλα Χάρις που, ποτέ δεν ξέρεις, ίσως θελήσει να προσπαθήσει να ασκήσει πίεση στο Ισραήλ απειλώντας να μπλοκάρει την προμήθεια οπλισμού. Λόγω του εκτελεστικού διατάγματος του Μπάιντεν, δεν θα έχει αυτή την επιλογή και ως εκ τούτου ο Σάντερς (με τη Μήδεια και την παρέα) θα προσπαθήσουν τώρα να υπονομεύσουν, να τινάξουν στον αέρα αυτήν την εντολή.
Ορισμένοι συμμετέχοντες στην «ομαδική συνομιλία» έμειναν έκπληκτοι από τη δύναμη του φιλο-ισραηλινού λόμπι επί του Μπάιντεν και του Κογκρέσου. «Αυτό το λόμπι, που ονομάζεται AIPAC (American Israel Public Affairs Committee – Αμερικανική Ισραηλινή Επιτροπή Δημοσίων Υποθέσεων), είναι όντως εξαιρετικά καλά χρηματοδοτούμενο, καλά οργανωμένο, διαδεδομένο και αποφασισμένο», εξήγησε η Μήδεια. δίνοντας στη συνέχεια ένα παράδειγμα.
«Ο βουλευτής του Κεντάκυ Τόμας Μάσι-Thomas Massie μας αποκάλυψε πώς η AIPAC αναθέτει μια «babysitter» σε κάθε μέλος της Βουλής από την ημέρα της εκλογής τους. αυτή είναι επιφορτισμένη να τον παρακολουθεί και να διασφαλίζει ότι θα «ψηφίσει καλά» σε θέματα που έχουν σημασία για το Ισραήλ, ζητώντας του εκ των προτέρων και απειλώντας, διαφορετικά, ότι θα χάσει τις επόμενες εκλογές». Η AIPAC έχει, πράγματι, μια ομάδα δυνητικών υποψηφίων υπέρ του Ισραήλ για να χρηματοδοτήσει ώστε να πάρουν τη θέση οποιουδήποτε «ψηφίζει άσχημα”.
Μια παραδειγματική περίπτωση είναι αυτή της Κόρι Μπους-Cori Bush (καμία σχέση με τους πρώην Προέδρους Μπους), της μαύρης βουλευτού από το Μιζούρι που, στις 16 οκτωβρίου 2023, τόλμησε να καταθέσει ψήφισμα που ζητούσε κατάπαυση του πυρός στη Γάζα. όταν κατέβηκε στις επόμενες προκριματικές εκλογές για να διατηρήσει τη θέση της τον περασμένο μήνα (6 αυγούστου 2024), η AIPAC ξεκίνησε μια εκστρατεία δυσφήμισης εναντίον της και υποστήριξε σθεναρά έναν από τους αντιπάλους της: έτσι η βουλευτής έχασε τις προκριματικές εκλογές perso le primarie, χάνοντας τη θέση της.
η AIPAC ασκεί πίεση όχι μόνο στα μέλη του Κογκρέσου αλλά και σε εξέχουσες προσωπικότητες ικανές να επηρεάσουν την κοινή γνώμη. «Υπάρχει, για παράδειγμα, η περίπτωση της διάσημης ηθοποιού Susan Sarandon, η οποία βρίσκεται τώρα υπό μποϊκοτάζ στο Χόλιγουντ λόγω της στάσης της για τη Γάζα». Ο Τζούλιαν Ασάνζ είπε ότι «το θάρρος είναι μεταδοτικό» και, πράγματι, μαθαίνουμε ότι ήταν η Μήδεια που πήγε την Σαράντον σε ένα ταξίδι του CodePink στην Παλαιστίνη για να γνωρίσει αυτούς τους ανθρώπους από κοντά..
“Μα εμείς δεν πρέπει να παραδοθούμε στην υπερβολική δύναμη της AIPAC», πρόσθεσε αμέσως η Μήδεια. «Το γεγονός ότι το λόμπι πρέπει να ξοδεύει όλο και περισσότερα χρήματα για να «πειθαρχήσει» γερουσιαστές και βουλευτές δείχνει ότι χάνουν έδαφος. Απλώς πρέπει να κρατήσουμε γερά και να συνεχίσουμε να παλεύουμε.”
Και μετά, όπως υπογράμμισε η Μήδεια στο τέλος της συνομιλίας της, έχουμε την υποστήριξη του Παγκόσμιου Νότου με το μέρος μας: σκεφτείτε μόνο τις πρωτοβουλίες για την ειρήνη στην Παλαιστίνη που πραγματοποιεί ο πρόεδρος του Μεξικού, ο πρόεδρος της Βραζιλίας, ένας συνασπισμός των αφρικανικών Κρατών με επικεφαλής τη Νότια Αφρική, την Ινδονησία και, κυρίως, την Κίνα, η οποία έχει κάνει μια πειστική πρόταση για συμφωνία και επιπλέον, πρόσφατα, κατάφερε να φέρει τις διάφορες παλαιστινιακές φατρίες σε συμφωνία [για να αντιμετωπίσει, με ένα ενιαίο μέτωπο στις διαπραγματεύσεις, την ισραηλινή πολιτική του διαίρει και βασίλευε – στδ.]. Υπάρχει λοιπόν ελπίδα.”
Patrick Boylan
ο Patrick Boylan, ήδη καθηγητής Αγγλικών για τη Διαπολιτισμική Επικοινωνία στο Πανεπιστήμιο «Roma Tre», αποφοίτησε στη γενέτειρά του Καλιφόρνια και ξανά στη Σορβόννη στο Παρίσι, όπου δίδαξε και ως επισκέπτης καθηγητής. Τώρα συνδιευθύνει το Journal of Intercultural Mediation and Communication (Cultus), διεξάγει διαπολιτισμική εκπαίδευση, και είναι ακτιβιστής για το δίκτυο NoWar και τις ενώσεις PeaceLink και US Peace and Justice.
Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος contropiano.org
