15/06/2016
Τελικά σ’ αυτόν τον αποξενωμένο τόπο, όπου οι κοινωνικές σχέσεις δεν μπορούν να υπάρξουν δίχως πόνο, ούτε ν’ αναπαρασταθούν δίχως μυθοποίηση, συμβαίνει ακριβώς αυτό: οι »ειδήσεις» πάνω στα γεγονότα γίνονται γεγονότα. Οι υπεύθυνοι της κατασκευής του φαντασιακού ευνουχίζουν την πραγματική ζωή, μη μπορώντας να την μεταδώσουν.
Κατασκευάζουν ψεύτικα θέλγητρα και ξόανα του φόβου για να μπορέσουν να εντυπωσιάσουν τις άθλιες πλατείες των θεατών. Έτσι, το φιλοθέαμον κοινό της πλατείας από τη μια βομβαρδίζεται από τα σημαινόμενα των κυρίαρχων, ενώ από την άλλη οδηγείται συνειδητά στο να διοχετεύει τις συγκινήσεις του προς ψευδείς εχθρούς.
Κι αυτή λοιπόν η δεσποτική επικοινωνία της κρίσης σφίγγει το λαιμό κάθε θεατή υποχρεώνοντας τον στην απομόνωση της πολυθρόνας του και σε μια αγχωτική αντίθεση: ή να συνθλιβεί στο φαντασιακό θάμπωμα μιας παραληρηματικής ζωής ή να εκραγεί μες στις πραγματικές κοινωνικές σχέσεις αναζητώντας συλλογικά τη γλώσσα μιας νέας επικοινωνίας μιας γιορτής…
Ρενάτο Κούρτσιο – Αλμπέρτο Φραντσεσκίνι ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΗΛΙΟΥ ΣΤΗ ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΗ ΠΟΛΗ
Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος αέναη κίνηση
