Η νέα παγκόσμια αταξία/16: Ο κόσμος με τα προηγούμενα σύνορα δεν υπάρχει πλέον – και Γιάννης Μιχαηλίδης

«Μέχρι τώρα πιστεύαμε ότι η διαμόρφωση των χριστιανικών μύθων υπό τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία ήταν δυνατή μόνο επειδή η τυπογραφία δεν είχε ακόμη εφευρεθεί.

Ακριβώς αντίθετα, ο ημερήσιος τύπος και ο τηλέγραφος, που διασπείρει τις επινοήσεις τους σε μια στιγμή διαμέσου όλου του γήινου κόσμου, παράγουν περισσότερους μύθους (και το αστικό βόδι τους πιστεύει και τους διαδίδει) σε μια μέρα από όσους μπορούσαν κάποτε να κατασκευαστούν σε έναν αιώνα.» (Karl Marx, επιστολή στον Kugelmann της 27 Ιουλίου 1871)

«Μαμά, θέλω απλώς να σε ενημερώσω ότι είμαι ζωντανός και ότι ελπίζω να γυρίσω σπίτι το συντομότερο δυνατό» (Alexander Drueke – πρώην λοχίας του στρατού των ηνωμένων πολιτειών αιχμάλωτος από τους ρώσους στην Ουκρανία)

Γράφει ο Sandro Moiso: Παραφράζοντας την ψυχρή εκπρόσωπο του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, Μαρία Ζαχάροβα, σε συνέντευξή της στο SkyNewsArabia, στην οποία δήλωσε ότι «Η Ουκρανία που γνωρίζαμε, εντός εκείνων των συνόρων, δεν υπάρχει πια. Αυτά τα σύνορα δεν υπάρχουν πλέον», μπορεί να ειπωθεί ότι ο κόσμος που αναδύθηκε τόσο από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο όσο και από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου έχει οριστικά δύσει. Έτσι κι εκείνα τα σύνορα που δόθηκαν υπό τη δυτική και αμερικανική αυτοκρατορική αιγίδα. Όχι μόνο, αλλά και το ίδιο το εργαλείο που αυτή η τελευταία είχε δώσει στον εαυτό της για να τα παραβιάσει παντού, τουλάχιστον σε εμπορικό και οικονομικό επίπεδο, δηλαδή η παγκοσμιοποίηση, φθίνει οριστικά, βρίσκεται στη δύση της.

Απόδειξη αυτού δεν είναι μόνο οι 120 και περισσότερες ημέρες πολέμου κατά τις οποίες, κηρύσσοντας πολύ εύκολες στρατιωτικές και κυρωτικές νίκες επί της Ρωσίας ή ψαχουλεύοντας στα περιττώματα του Πούτιν για να εντοπίσει τα σημάδια ογκολογικών ή άλλων ασθενειών που θα έδειχναν ένα επερχόμενο τέλος, οι πολιτικοί εκπρόσωποι και τα μέσα ενημέρωσης της Δύσης συμπεριφέρθηκαν ακριβώς όπως τα αστικά βόδια για τα οποία ο Μαρξ μιλούσε στον Κούγκελμαν το 1871, αλλά και η πρόοδος των μαχών, με την αργή αλλά προοδευτική προέλαση των ρωσικών δυνάμεων στο μέτωπο, και όσα είδαμε και ακούστηκαν στο 25ο διεθνές οικονομικό Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης (SPIEF).

Φόρουμ στο οποίο, μετά την αρχική κοροϊδία του mainstream ιταλικού Τύπου που έτεινε να το χαρακτηρίσει ως το «Νταβός των κακότυχων», συμμετείχαν οι οικονομικοί και πολιτικοί εκπρόσωποι περίπου 140 χωρών και διάφοροι εκπρόσωποι των μεγάλων γαλλικών, καναδικών, αμερικανικών επιχειρήσεων, και άλλες ακόμη εταιρείες της «αντι-πουτινικής» και «φιλοουκρανικής» δυτικής πλευράς (μεταξύ των οποίων η Unicredit και η ιταλική Confindustria-ένωση βιομηχάνων). Σαν να θέλουν να υπογραμμίσουν ότι αν οι χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του Σότσι μπόρεσαν να έχουν υποστεί μποϊκοτάζ, δεν θα μπορούσε να γίνει το ίδιο με το Φόρουμ που πραγματοποιήθηκε στις ακτές της Βαλτικής.

Εκμεταλλευόμενος αυτή την αντιφατική κατάσταση, στις 17 ιουνίου, ο ίδιος ο Βλαντιμίρ Πούτιν παρενέβη εκθέτοντας ένα στρατηγικό όραμα των ρωσικών συμφερόντων, αλλά όχι μόνο, το οποίο, πέρα ​​από τις ξεκάθαρες προπαγανδιστικές συλλογιστικές, περιείχε πολλούς λόγους ενδιαφέροντος. Πράγματι, ακριβώς τις μέρες που άρχισαν να κλείνουν οι βρύσες της Gazprom προς την Ευρώπη, παρά την απειλή των επίφοβων κυρώσεων που πρότεινε αυτή η τελευταία κατά της ρωσικής οικονομίας, ο πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας μπόρεσε να επιβεβαιώσει:

“Οι Ηπα νομίζουν ότι είναι το μόνο κέντρο του κόσμου», αλλά «η εποχή του μονοπολικού κόσμου έχει τελειώσει», μια ιστορική αλλαγή που «δεν είναι αναστρέψιμη». […] Αντίθετα, «συντελούνται τεκτονικές και επαναστατικές αλλαγές στην οικονομία και στη διεθνή πολιτική” ².

“Τίποτα δεν θα είναι όπως πριν «αλλά» τίποτα δεν είναι αιώνιο», είπε ο πρόεδρος της ρωσικής ομοσπονδίας. «Οι εταίροι μας στη Δύση υπονομεύουν σκόπιμα τις διεθνείς σχέσεις στο όνομα των γεωπολιτικών τους ψευδαισθήσεων». «Παίζουν μόνο στη μια πλευρά του γηπέδου», αλλά κάτω από αυτές τις συνθήκες ο »κόσμος είναι ασταθής”.
[…] Οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας «είναι ανόητες και απερίσκεπτες, σκοπός τους είναι να συντρίψουν την οικονομία της ρωσικής Ομοσπονδίας, αλλά δεν απέδωσαν». «Οι σκοτεινές προβλέψεις σχετικά με τη ρωσική οικονομία, που έγιναν στις αρχές της άνοιξης, είναι εσφαλμένες. Η δομή των δυτικών κυρώσεων έχει οικοδομηθεί πάνω στην ψευδή θέση ότι η οικονομία της ρωσικής ομοσπονδίας δεν είναι κυρίαρχη». αλλά, διευκρίνισε, «η Ρωσία δεν θα ακολουθήσει ποτέ τον δρόμο της αυταρχίας, παρά τα όνειρα της Δύσης”. […] Και δήλωσε πως «ο πληθωρισμός στην ΕΕ είναι πάνω από 20% και ότι η Ευρώπη θα χάσει πάνω από 400 δισεκατομμύρια δολάρια λόγω των κυρώσεων κατά της Ρωσίας και ότι αυτό θα αυξήσει τις κοινωνικές ανισότητες». Και πρόσθεσε: «Κάποια παγκόσμια νομίσματα αυτοκτονούν» […] Ο επικεφαλής του Κρεμλίνου χαρακτήρισε δίχως να μασά τα λόγια του τη δυτική πολιτική ως «αρπακτική και αποικιακή” ³.

Αν και την επόμενη μέρα, ο HermanGref, ο επικεφαλής της Sberbank, της μεγαλύτερης τράπεζας της Ρωσίας, συρρίκνωσε εν μέρει την αισιοδοξία του Πούτιν, λέγοντας ότι η Ρωσία θα χρειαστεί τουλάχιστον μια δεκαετία για να επιστρέψει στα προπολεμικά επίπεδα, καθώς τα έθνη τα οποία διέκοψαν τις σχέσεις με την Ρωσία είναι υπεύθυνα του 56% των εξαγωγών της και του 51% των εισαγωγών της, πρέπει ακόμα να ληφθεί υπόψη η ομιλία του Υπουργού Εξωτερικών Λαβρόφ, ο οποίος, σύμφωνα με όσα ανέφερε το πρακτορείο Tass και αργότερα το Adnkronos (πέμπτη 16 Ιουνίου 2022), σε μια συνέντευξη στο περιθώριο του ίδιου Φόρουμ στον τηλεοπτικό σταθμό Ntv δήλωσε: «Οι επαφές με την Ευρώπη δεν αποτελούν πλέον μια »προτεραιότητα”. Πάντα δουλέψαμε με τη Δύση και την Ανατολή, τον Βορρά και τον Νότο. Δεδομένου πως η Δύση έκοψε κάθε επαφή, αντικειμενικά εργαστήκαμε με την Ανατολή όπως πριν. Επεκτείνουμε τις επαφές με την Ανατολή. Σε απόλυτους όρους, αυτές οι επαφές αυξάνονται, ενώ σε σχετικούς όρους η Ευρώπη έχει εξαφανιστεί από τις προτεραιότητές μας».

Όταν μιλάει για την Ανατολή, ο Λαβρόφ εννοεί πρώτα από όλα την Κίνα και την Ινδία, αλλά είναι αδύνατο να μην σκεφτούμε την Τουρκία (της οποίας οι εταιρείες είναι έτοιμες να αντικαταστήσουν τις δυτικές που εγκατέλειψαν το ρωσικό έδαφος μετά τις κυρώσεις), τις αραβικές χώρες του Κόλπου, το Ιράν, το Πακιστάν, την Ινδονησία και πολλές άλλες, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη προς το παρόν η περιοχή της κινεζικής επιρροής στην ινδοκινεζική χερσόνησο (όπου χτίζει μια νέα στρατιωτική βάση) και η Σιγκαπούρη (ένας πολύ σημαντικός οικονομικός- χρηματοπιστωτικός κόμβος) όπου ο πληθυσμός είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου κινεζικής καταγωγής.

Όλα αυτά ανοίγουν ένα εντελώς νέο σενάριο σε ιστορικό και γεωπολιτικό επίπεδο αφού η περιοχή αυτή εκτείνεται από τα ανατολικά σύνορα της Ευρώπης μέχρι τη Θάλασσα της Κίνας, περνώντας από τον Ινδικό Ωκεανό και το Στενό της Μαλάκας, και περιλαμβάνει σχεδόν τα δύο τρίτα του παγκόσμιου πληθυσμού, περιλαμβάνει ολόκληρη τη Χάρτλαντ-Heartland και ένα μεγάλο μέρος εκείνης της Rimland-Ρίμλαντ στον έλεγχο της οποίας, μαζί με αυτόν των θαλασσών, οι θαλασσοκρατικές δυνάμεις, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, υπολόγιζαν πάντα για να περιορίσουν την επέκταση της πρώτης (όταν αυτή περιελάμβανε μόνο την ρωσική επικράτεια) ⁴.

Ένα απολύτως επαναστατικό γεγονός από γεωπολιτική άποψη, που έχει ήδη προκαταβληθεί κατά κάποιο τρόπο από το άνοιγμα του σύγχρονου κινεζικού δρόμου του μεταξιού (ακόμη εδώ ancora qui), που όμως σήμερα κινδυνεύει να αποκτήσει μια θεμελιώδη στρατηγική σημασία όχι μόνο από οικονομικής πλευράς, αλλά και από στρατιωτικής. Δεδομένου ότι ο επαναπροσδιορισμός του προορισμού των πρώτων υλών και των εμπορικών γραμμών σε παγκόσμια κλίμακα θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση όχι μόνο ενός νέου πλαισίου συμμαχιών, αλλά και μια περαιτέρω ώθηση, αν χρειαζόταν ακόμη, προς την κατεύθυνση εκείνου του διευρυμένου πολέμου που αναστατώνει τώρα τεράστιες περιοχές του πλανήτη, όχι μόνο στην Ευρώπη, και τον ύπνο των δυτικών κυβερνήσεων. Πόλεμος στον οποίο, όπως ήταν αναμενόμενο, κανένας από τους παίκτες στη σκηνή δεν θα απαρνηθεί τη χρήση πυρηνικών όπλων αντί να υποκύψει.

Αυτό το σενάριο, στο οποίο δεν προβλέπεται καμία ταξική δράση από τους μεγάλους της Γης με στόχο την αντίθεση στον ιμπεριαλισμό κάθε προέλευσης, όπως έχει ήδη ειπωθεί σε περισσότερες από μία περιπτώσεις, ακόμη και σε περίπτωση περαιτέρω απουσίας ταξιστικών, αντιιμπεριαλιστικών και αντιμιλιταριστικών διεθνών κινήσεων, ωστόσο, θα μπορούσε να οδηγήσει αν όχι στην εξαφάνιση, τουλάχιστον στη μείωση της σημασίας του μέχρι τώρα κυρίαρχου ιμπεριαλισμού, του Δυτικού υπό την ηγεσία των Ηπα, και στην περαιτέρω διαίρεση του ίδιου στο εσωτερικό του. Και σε στρατιωτικό επίπεδο

Είτε μας αρέσει είτε όχι, η νέα πολυπολική τάξη που προβλέπει η στρατηγική του Πούτιν θα είχε στην πραγματικότητα αυτό το χαρακτηριστικό: να ανοίξει σε μια εποχή συγκρούσεων, η σταθεροποίηση της οποίας θα ήταν πολύ πιο δύσκολη και μακρά από εκείνη μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, με τη διαίρεση του κόσμου ανάμεσα στους μόνο δύο νικητές αυτού του ίδιου. Πολλοί νικητές, θα μπορούσε κανείς να πει, θα ισοδυναμούσαν με πολλούς εχθρούς και πολλές συγκρούσεις, και κοινωνικές, όπου η επιλογή του πεδίου των επαναστατών θα μπορεί να στρέφεται όλο και λιγότερο στην υποστήριξη ενός από τα εμπλεκόμενα μέρη, αλλά, αναγκαστικά, όλο και περισσότερο στη σωτηρία του είδους. Ενάντια στον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό, έτσι κι αλλιώς, υπό οποιαδήποτε πτυχή ή χρώμα μπορούν να εμφανιστούν ξανά.

(16 – συνεχίζεται)

1. “Οι μάχες αποκάλυψαν μια τεράστια κατανάλωση πυρομαχικών, νομίζαμε – σημείωσε το βρετανικό ινστιτούτο Rusi – πως η προσφυγή στις λεγόμενες έξυπνες βόμβες θα μείωνε τη χρήση των «κανονικών» (λιγότερο ακριβείας), αλλά αντιθέτως αυτό δεν συνέβη. Ο πόλεμος είναι άπληστος για ζωές, υλικά, βόμβες. Εάν δεν προκύπτουν αποφασιστικές νίκες στο μέτωπο, οι ηγέτες θα πρέπει να βρουν εναλλακτικές. Οι υπερασπιστές θα έχουν ένα επιπλέον πρόβλημα: να διατηρήσουν την υποστήριξη του Νατο σε ένα υψηλό επίπεδο. Τις τελευταίες μέρες έχουν δεχτεί εξασφαλίσεις με διάφορες φόρμουλες. Οι Ηπα δρομολόγησαν ένα ακόμη «πακέτο», άλλες χώρες έχουν υποσχεθεί σημαντικές προμήθειες. Ο βρετανός πρωθυπουργός Τζόνσον έχει προσφέρει ένα πρόγραμμα που θα μπορούσε να επιτρέψει την εκπαίδευση 10.000 ουκρανών κάθε 120 ημέρες, αλλά προειδοποίησε για τον κίνδυνο να αυξηθεί η «κούραση» στη Δύση. Όπως είπε ο πρώην Αμερικανός Πρέσβης IvoDaalder για την Ουάσιγκτον, υπάρχουν δύο δρόμοι: ένα αιματηρό και παρατεταμένο status quo ή το τέλος ή η μείωση της υποστήριξης.” (Andrea Marinelli και Guido Olimpio, Eserciti impantanati e migliaia di vittime. Sivaversolascenariocoreano?, Στρατοί σε τέλμα και χιλιάδες θύματα. Οδεύουμε προς το κορεατικό σενάριο;“Corrieredellasera”, 19 ιουνίου 2022)
2. VladimirPutin: “Ilmondo è cambiato, l’eradeldominioamericano è finita”, Ο κόσμος έχει αλλάξει, η εποχή της αμερικανικής κυριαρχίας έχει τελειώσει, Huffington Post, 17 ιουνίου 2022
3. Putin: “L’era del mondo dominata dagli Usa è finita per sempre”. E attaccalaUe, »Η εποχή του κόσμου κυριαρχούμενη από τις Ηπα έχει για πάντα τελειώσει» και επιτίθεται στην Εε, RaiNews, 17 ιουνίου 2022
4. Σχετικά με αυτές τις έννοιες βλ εδώ qui
5. Υστερόγραφο, για να έρθουμε λίγο στα δικά μας: Λευτεριά στο Γιάννη Μιχαηλίδη
6. Η απεργία πείνας είναι το έσχατο μέσο ενός κρατούμενου για να διεκδικήσει αυτά που ετσιθελικά και εκδικητικά του στερούν. «Μετά από 8,5 χρόνια εντός των φυλακών, μετά από όλες αυτές τις αυθαιρεσίες σε βάρος μου, αποφάσισα να δώσω ένα τέλος στην 11ετή ταλαιπωρία μου, υψώνοντας ανάχωμα στην πρακτική του προληπτικού εγκλεισμού ή αλλιώς της επιπλέον τιμωρίας της απόδρασης με νομικά παραθυράκια» γράφει ο Μιχαηλίδης. Και συνεχίζει: «Επειτα από 5 επιπλέον μήνες προληπτικής κράτησης, ξεκινάω απεργία πείνας με στόχο την αποφυλάκισή μου. Αυτή την επιλογή, με το βαθύ κίνητρο της πολυπόθητης ελευθερίας, σκοπεύω να τη στηρίξω με την ίδια συνέπεια που στήριξα τις επιλογές μου έως τώρα και για την οποία με εκδικούνται».
7. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν χωρούν δεύτερες σκέψεις. Η αλληλεγγύη σ’ έναν κρατούμενο που αντιμετωπίζει αυτή την εκδικητική συμπεριφορά είναι κοινωνική υποχρέωση και πολιτικό καθήκον.

Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος carmillaonline