Γράφει η Μαρία Αθανασίου στην Καθημερινή
«Όταν έδινα την τελική συνέντευξη για τη θέση της καλλιτεχνικής διεύθυνσης του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, θυμάμαι να ακούω κάποιον να λέει “μα αυτή είναι κοριτσάκι”». Η Εύα Οικονόμου-Βαμβακά κέρδισε τη θέση και, στα 35 της, είναι η νεότερη καλλιτεχνική διευθύντρια ΔΗΠΕΘΕ στην Ελλάδα.
«Είναι πλεονέκτημα και μειονέκτημα», λέει, «μειονέκτημα κυρίως για τους άλλους, γιατί πιστεύουν ότι δεν έχεις την κατάλληλη εμπειρία για να διαχειριστείς κάποια πράγματα. Πλεονέκτημα είναι γιατί το σώμα σου είναι σε εγρήγορση και έχεις ενέργεια για να αντεπεξέλθεις σε όλες τις απαιτήσεις που έχει η θέση, ενώ έχεις έναν τρόπο σκέψης που δεν είναι ο αναμενόμενος, ο παραδοσιακός.
Πιστεύω επίσης ότι έχει ιδιαίτερη σημασία και το γεγονός ότι είμαι κομμάτι της γενιάς που έχει μάθει να κάνει τα πάντα, να επιβιώνει σε πραγματικά πολύ δύσκολες συνθήκες για τον κλάδο μας, οπότε όλα αυτά τα αντισώματα επιβίωσης που έπρεπε να αναπτύξουμε και το πώς βρίσκεις τρόπο παρ’ όλες τις δυσκολίες να δημιουργείς είναι το πιο ισχυρό όπλο μου για αυτή τη θέση».
Η σκηνοθέτις, συγγραφέας και ηθοποιός γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καβάλα, από όπου έφυγε στα 18 της. Είναι απόφοιτη της Ανωτέρας Δραματικής Σχολής Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν και της Νομικής του ΕΚΠΑ.
Έχει εργαστεί ως ηθοποιός από το 2007 και έχει στο βιογραφικό της συνεργασίες με το Εθνικό, το ΚΘΒΕ, τη Στέγη, το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου κ.ά., ενώ την τελευταία πενταετία δραστηριοποιείται κυρίως ως σεναριογράφος και σκηνοθέτις.
Στη νέα της θέση θα λάβει ουσιαστικά το βάπτισμα του πυρός στο φετινό, 66ο Φεστιβάλ Φιλίππων που ξεκινάει στις 23 Ιουνίου. Παρέλαβε τη σκυτάλη του ΔΗΠΕΘΕ και του Φεστιβάλ από τον Θοδωρή Γκόνη πριν από μερικούς μήνες.
«Πιστεύω ότι, όταν κάτι λειτουργεί, οφείλεις να το συνεχίσεις. Διαφωνώ με την ιδέα ότι, επειδή πρέπει να επιβάλεις το στίγμα σου, καταργείς ό,τι είχε κάνει ο προηγούμενος και ο Θοδωρής είχε μείνει 12 χρόνια στη θέση και το έργο του είναι σπουδαίο».
Έχει φέρει, παραδέχεται, μια αναστάτωση στους συνεργάτες της «γιατί είμαι το νέο γρανάζι στη μηχανή, που δεν κουμπώνει ακριβώς, αλλά τους έχω βάλει σε μια άλλη τροχιά. Ευτυχώς το δέχονται με πολλή αγάπη και ενθουσιασμό. Εχουμε έναν κώδικα: Τους λέω συνέχεια “δικαίωμα δοκιμής”, μου απαντούν “εντάξει” και έτσι κάνουμε νέες ιδέες και τρέλες».
Σχολή συγγραφής
Το στοίχημα που έχει βάλει με τον εαυτό της σε προσωπικό επίπεδο είναι «να μη φύγω από αυτή τη θέση χειρότερος άνθρωπος από ό,τι ήρθα» και για το ΔΗΠΕΘΕ «να φέρω κόσμο στο θέατρο που δεν έχει ξαναέρθει και να του δείξω πως το θέατρο μας αφορά όλους, δεν είναι ένα χόμπι για λίγους».
Θα ήθελε δε να δημιουργήσει κάτι «που θα λειτουργεί και εν τη απουσία μου, ως κληρονομιά σε αυτόν τον θεσμό, για παράδειγμα μια σχολή συγγραφής θεατρικού έργου». Το φετινό φεστιβάλ είναι αφιερωμένο στους Αφανείς Ήρωες, γιατί, όπως λέει, τη συγκινούν «οι ανώνυμες ομάδες ανθρώπων που προσφέρουν, παλεύουν για κάτι, χωρίς όμως να είναι μοναδικές ταυτότητες, χάνονται μέσα στο πλήθος και αναφέρονται ως ομάδες, όπως “συγγενείς”, “γιατροί”, “εθελοντές”.
Ήθελα να ψάξω τις μεμονωμένες ταυτότητες, το ποιοι αποτελούν αυτό το πλήθος των ανώνυμων, αφανών ηρώων». Από αυτούς τους αφανείς ήρωες αντλούν έμπνευση οι επτά πρωτότυπες παραγωγές του Φεστιβάλ Φιλίππων, «γιατί με ενδιαφέρει πολύ το πώς η πραγματικότητα και η καθημερινότητα μετουσιώνονται σε τέχνη, θεωρώ ότι αυτό είναι το πιο σπουδαίο όπλο που έχουμε για να αντιμετωπίσουμε αυτά τα γκρίζα χρόνια, το ότι μπορούμε να τα μετατρέψουμε σε τέχνη».
πηγή: kathimerini.gr
