Με την Ημέρα της Γυναίκας να πλησιάζει, στο κτήριο του Λυκείου Ελληνίδων Καβάλας που σχεδόν από την ίδρυσή του κρατά ψηλά τα γυναικεία λάβαρα, με ένα πάνελ όπου κυριαρχούσαν οι ομιλήτριες κι ενώπιον ενός «γυναικοκρατούμενου» κοινού, το απόγευμα του Σαββάτου παρουσιάστηκε το πρώτο βιβλίο της Χριστίνας Κυριακίδου, που επιστρέφει στη γενέτειρα ύστερα από τρία χρόνια ως ελπιδοφόρα συγγραφέας.
Αν και τα καιρικά καπρίτσια θα μπορούσαν να είχαν δημιουργήσει πρόβλημα, ωστόσο οι λόγοι για τις παρουσίες στη συγκεκριμένη εκδήλωση ήταν προφανώς πιο ισχυροί. Έτσι η αίθουσα γέμισε, ομοίως όμως γέμισαν και οι καρδιές των παριστάμενων με αισιοδοξία, θάρρος, δύναμη και κυρίως όρεξη για ζωή. Η Χριστίνα Κυριακίδου και λόγο (αιτία) είχε για να γράψει το συγκεκριμένο βιβλίο, αλλά και λόγο (φωνή) είχε ώστε να κοινωνήσει σε όλους εμάς τις σκέψεις της. Όλες εκείνες που τακτοποίησε στο χαρτί, τις τύπωσε και μας τις πρόσφερε προκειμένου να τις μοιραστεί μαζί μας.
ΟΙ ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΓΝΩΡΙΜΙΑ
Η αίθουσα του ΛΕΚ επιλέχθηκε, απολύτως ορθά, για ποικίλους λόγους. Συντονίστρια της εκδήλωσης ήταν η πρόεδρός του Μαρίνα Φιλιππίδου που ανέλαβε το καλωσόρισμα, εξήγησε τις σχέσεις κάθε ομιλούντα με το σωματείο και τον σύστησε μέσω βιογραφικών στοιχείων, μοιράστηκε με το κοινό την προσωπική της δύσκολη εμπειρία κι αποδείχθηκε μια θερμή οικοδέσποινα.
Ο πρώην δήμαρχος και υποψήφιος περιφερειάρχης Κωστής Σιμιτσής, η δημοσιογράφος Κατερίνα Κακιλή και η εξελεγκτική ψυχολόγος Στέλλα Αργυρίου εξήγησαν το είδος της γνωριμίας τους με τη συγγραφέα Χριστίνα Κυριακίδου. Ο κ. Σιμιτσής μίλησε για το μικροκαμωμένο πλάσμα που για δύο θητείες κρατούσε την οργάνωση και λειτουργία του δημαρχιακού γραφείου με σιδερένια πυγμή αλλά και σιδερένια ευγένεια. Η κ. Κακιλή θυμήθηκε την παράδοση – παραλαβή – εκπαίδευση για τις ανάγκες του δημαρχιακού γραφείου, που στάθηκαν η αφορμή να γνωρίσει ένα γλυκό και συνεσταλμένο πλάσμα. Η κ. Αργυρίου έκανε λόγο για το e mail που έλαβε από τη συγγραφέα, με τον οποίο ζητούσε ως χάρη τη συμμετοχή της στην βιβλιοπαρουσίαση.
Κάθε τοποθέτηση περιείχε, εκτός από την ανάλυση του κειμένου και τις σκέψεις που προκάλεσε, και ορισμένες προσωπικές εξομολογήσεις. Εμπειρίες που βιώθηκαν και ομοιάζουν στα όσα έζησε η ηρωίδα του βιβλίου «Έχω λόγο», η Νόρα. Το βιβλίο, που μπορεί να είναι ολιγοσέλιδο ωστόσο περιέχει μπόλικη συμπυκνωμένη ουσία, πραγματεύεται δύο θεμελιώδη ζητήματα, δύσκολα μεν αλλά πολύ συνηθισμένα στην καθημερινότητά μας. Την επιβίωση μιας μονογονεϊκής οικογένειας και τον αγώνα κατά της μάστιγας του καρκίνου.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ-ΔΥΣΚΟΛΑ-ΕΠΩΔΥΝΑ ΒΙΩΜΑΤΑ
Η Κατερίνα Κακιλή μεγάλωσε μόνη τους 16χρονους σήμερα γιους της, έχοντας χάσει την μητέρα της από καρκίνο. Η Στέλλα Αργυρίου έχασε επίσης την μητέρα της από καρκίνο, σε μία φάση της ζωής της όπου εξελισσόταν ως άτομο. Ενώ η Μαρίνα Φιλιππίδου εξήγησε ότι στο παρελθόν αντιμετώπισε προσωπικά κι ευτυχώς πάλεψε επιτυχώς, σ’ ένα δικό της αγώνα ενάντια στη συγκεκριμένη νόσο. Ακούγοντας τις εξομολογήσεις των ομιλητών, μοιραία το μυαλό ανατρέχει στα προσωπικά βιώματα και στις κοινωνικές σχέσεις.
Κάπως έτσι οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι αν και ο όρος μονογονεϊκή οικογένεια ακούγεται «ξένος», παρόλα αυτά στον κοινωνικό περίγυρο ζουν μόνοι γονείς που είτε λόγω χωρισμού είτε λόγω χηρείας, ίσως και να ξεπερνούν πλέον το 50%. Κάπως έτσι όμως οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι δύσκολα υπάρχουν οικογένειες που να μην έχουν δώσει τις μάχες τους κατά του καρκίνου και στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων να καταμετρούν επώδυνες απώλειες. Συμπέρασμα; Οι δύο άξονες του «Έχω λόγο» της Χριστίνας είναι κάτι περισσότερο από υπαρκτοί, πραγματικοί, ρεαλιστικοί, συνηθισμένοι, καθημερινοί.
Η ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΤΩΝ POST IT…
Ο Κωστής Σιμιτσής ανέτρεξε στο παρελθόν και θυμήθηκε ότι έβλεπε διαρκώς τη Χριστίνα να γράφει σημειώματα σε αυτοκόλλητα χαρτάκια, όπως ακριβώς διαπίστωσε διαβάζοντας το βιβλίο ότι έπραττε και η Νόρα, κρατώντας σημειώσεις και καταγράφοντας τις σκέψεις της. Η Νόρα είναι ένα ολοκληρωμένο πρόσωπο κι όχι μια αφηρημένη καρικατούρα, δε διαφέρει από κανένα μας, διευκρίνισε ο κ. Σιμιτσής.
Συμπλήρωσε ότι το βιβλίο μπορεί να είναι μικρό σε όγκο αλλά μεστό σε νοήματα, αφού η Χριστίνα δε σπαταλά το χρόνο της με εύκολες σκέψεις. Σαφώς στις σελίδες του περιέχονται και αυτοβιογραφικά στοιχεία της συγγραφέως, η οποία με τον θάνατο της ηρωίδας της μοιάζει να κλείνει κάποιους δικούς της λογαριασμούς. Περιμένουμε να σε δούμε και σε άλλα «γήπεδα», περιμένουμε να μας εκπλήξεις στη συνέχεια, ενθάρρυνε ο Κωστής Σιμιτσή την πρώην επιστημονική του συνεργάτιδα.
ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΕΡΩΤΕΥΟΜΑΣΤΕ
Το βιβλίο της Χριστίνας στόχευσε στο μυαλό της Κατερίνας Κακιλή, η οποία μεγάλωσε μόνη τους γιους της, αλλά και στην καρδιά της, έχοντας βιώσει την απώλεια της μητέρας της. Η ομιλήτρια έκανε λόγο για την ειλικρινή και συνταρακτική εξομολόγηση μιας γυναίκας που φοβάται. Ωστόσο, αυτή η φοβισμένη Νόρα μας φωνάζει να μην παραδοθούμε, να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε, κυρίως να ζούμε.
Η ηρωίδα βιώνοντας ένα χωρισμό γίνεται σοφότερη και νοσώντας από καρκίνο επιθυμεί να ζήσει, όχι μόνο για χάρη της κόρης της αλλά κυρίως για τον εαυτό της. Το βιβλίο της Χριστίνας μας διδάσκει, ότι πρέπει να ζούμε αλλά και να ερωτευόμαστε, ήταν το συμπέρασμα της Κατερίνας Κακιλή. Εξάλλου, όλοι θα πρέπει να είμαστε μονιασμένοι με τις επιλογές μας, γιατί μαζί τους θα ζήσουμε μια ζωή.
ΑΝΤΛΩΝΤΑΣ ΔΥΝΑΜΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ
Η Στέλλα Αργυρίου συμφώνησε στον διπλό στόχο του βιβλίου, αφενός στο νου κι αφετέρου στην καρδιά. Εξήγησε ότι η Νόρα καταφέρνει να αντλεί δύναμη μέσα από τις αδυναμίες της κι ενώ χάνει όλα τα «χαρτιά» της, παρόλα αυτά παραμένει επιλεκτική. Δεν παραιτείται από την μητρότητα, τον έρωτα, τη ζωή, έστω κι αν στο τέλος θα χάσει τη μάχη. Όλοι είμαστε παροδικοί, περαστικοί από τη ζωή, γι’ αυτό και δεν θα πρέπει να καθυστερούμε, να αναβάλουμε, ή να ματαιώνουμε όλα εκείνα που φλεγόμαστε να δοκιμάσουμε.
ΚΑΛΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΧΡΙΣΤΙΝΑ!
Το «Έχω λόγο» είναι μια προσωπική κατάθεση ψυχής της Χριστίνας Κυριακίδου την οποία ήθελε να μοιραστεί με όλους εμάς για να ξελαφρώσει. Την ευχαριστούμε για την πρωτοβουλία της. Δεσμευόμαστε καθημερινά να επαναλαμβάνουμε τα «διδάγματα» που μας κοινώνησε, να μη λησμονούμε την τεράστια σημασία που έχει η ζωή μας, να αντλούμε κουράγιο από τα παιδιά μας, να μην αγνοούμε τον έρωτα και τις σωτήριες επιρροές του, να μη φοβηθούμε εάν μια ασθένεια χτυπήσει και τη δική μας πόρτα.
Το «παρθενικό» βιβλίο της Χριστίνας είναι αφιερωμένο στη Βικτώρια και στη Φαίδρα, τις κόρες της που είναι τόσο όμορφες όσο και τα υπέροχα ονόματά τους. Το συγκεκριμένο βιβλίο ήταν η αφετηρία ενός λογοτεχνικού ταξιδιού που ξεκίνησε η Χριστίνα κι εμείς ειλικρινά και με μπόλικη αγάπη της ευχόμαστε να είναι μακρύ και με πολλούς σταθμούς.
Καλή συνέχεια Χριστινάκι μου… Κι εγώ έχω λόγους να σε θυμάμαι πάντα με αγάπη!
ΒΟΥΛΑ ΘΑΣΙΤΟΥ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ
******