Το Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 2024, ομάδα 5 σπηλαιολόγων του Ε.Ο.Σ Καβάλας 1933, ανέλαβαν ως αποστολή την εξερεύνηση του σπηλαιοβάραθρου «Περιστεριώνας» κοντά στα χωριά Πηγάδια και Αγορά του νομού Δράμας, καθώς και μιας μικρής στενής διάκλασης, που γειτνιάζει με το συγκεκριμένο σπηλαιοβάραθρο.
Το σπήλαιο αναπτύσσεται σε καρστικοποιημένα μάρμαρα και ασβεστόλιθους, που γεωλογικά ανήκουν στη Μάζα της Ροδόπης. Η ευρύτερη περιοχή της Δράμας παρουσιάζει ιδιαίτερη δυναμική, καθώς εκτός από τον πασίγνωστο και εντυπωσιακό Μααρά («σπήλαιο Πηγών Αγγίτη»), υπάρχουν πολλά ακόμη βάραθρα και σπήλαια σε μικρή απόσταση, όπως του «Κοριτσιού η Τρύπα» στην Καλλίφυτο, στο Βαθύσπηλο, στα Κύργια, η «Χιονότρυπα» στο Φαλακρό κ.λ.π.
Ο καλός για την εποχή καιρός, αποτέλεσε από την αρχή της αποστολής, σύμμαχο για ένα επιτυχημένο αποτέλεσμα. Μαζευόμαστε την προγραμματισμένη ώρα, προμηθευόμαστε τα απαραίτητα εφόδια (καφεδάκια, σαντουιτσάκια, …,) και ακολουθούμε το στίγμα του GPS. Προσπερνάμε τη διάκλαση, παρκάρουμε, φορτωνόμαστε τον απαραίτητο εξοπλισμό και ξεκινάμε τη σύντομη ανάβαση προς την είσοδο του βαράθρου.
Η θέα από την ελλειψοειδή είσοδο διαστάσεων 4Χ5 m. (περίπου) είναι εντυπωσιακή. Κάνουμε μια σύντομη ανάλυση του πεδίου και των συνθηκών, αρματώνουμε και ξεκινάμε… Το 39 m. ραπέλ αποκαλύπτει ένα κωδωνοειδούς διατομής βάραθρο με αρκετό διάκοσμο.
Η σάρα στην οποία προσγειωνόμαστε, λόγω καταπτώσεως τμημάτων της οροφής του σπηλαίου, αποτελούμενη από μικρές και μεγαλύτερες λατύπες, γλιστρά και δημιουργεί κινδύνους. Η ασφάλεια των μελών της ομάδας είναι απαιτεί περιορισμένες και προσεκτικές κινήσεις… Το σπήλαιο συνεχίζει και κατηφορίζει με μεγάλη κλίση για 12m. ακόμη καταλήγοντας σε μια μικρή γέφυρα, η οποία «στεφανώνει» ένα μικρό βαραθράκι 4-5 m. βάθους.
Το χειμωνιάτικο φως που διεισδύει στο σπήλαιο 50 μέτρα πάνω από τα κεφάλια μας, χαρίζει στον εντυπωσιακό διάκοσμο, ιδιαίτερα στο τελευταίο τμήμα του σπηλαίου, απόκοσμα χρώματα και μια μικρή δόση «μαγείας».
Παρατηρούμε προσεκτικά, στον περιορισμένο χρόνο που διαθέτουμε, τα γεωλογικά χαρακτηριστικά του σπηλαίου: κυριαρχούν τα πάμπολλα λευκά «κοράλλια», υπάρχει αρκετό σταλαγμιτικό υλικό ροής καθώς και ένας ευμεγέθης σταλαγμίτης.
Ως προς την βιολογική ποικιλομορφία του σπηλαίου, είναι δεδομένη η ύπαρξη αρκετών νυχτερίδων και γουανό και η παρουσία μικρών αραχνών, αλλά για περισσότερα ευρήματα απαιτείται πιο λεπτομερής και επισταμένη έρευνα…
Βγάζουμε τις τελευταίες αναμνηστικές φωτογραφίες και αρχίζουμε την ανάβαση. Ώρα μετά, ασφαλείς, καθισμένοι ξέγνοιαστα πάνω στις ασβεστολιθικές πλάκες γύρω από την είσοδο, αναλύουμε και μοιραζόμαστε εντυπώσεις και συναισθήματα.
Πακετάρουμε τον εξοπλισμό και «βάζουμε πλώρη» για μια σύντομη επόπτευση της στενής ως πολύ στενής διάκλασης, η οποία «κατεβαίνει» κάτι λιγότερο από 10 μέτρα, χωρίς όμως κάτι το ιδιαίτερο… Επιστρέφοντας, αναλογιζόμαστε ότι, αν και οι μέρες είναι μικρές και ο χρόνος περιορισμένος, η σημερινή εξερεύνηση έφτασε σε ένα επιτυχημένο αποτέλεσμα.
Σίγουρα η περιοχή έχει να αποκαλύψει πολλά, σε μεταγενέστερες σπηλαιολογικές αποστολές. Θα επιστρέψουμε σίγουρα! Σύντομα! Μέχρι τότε, μείνετε συντονισμένοι! Η εξερεύνηση συνεχίζεται…
Πηγή: Σπηλαιολογική Ομάδα ΕΟΣ Καβάλας
