Ο Δήμαρχος Καβάλας, Θόδωρος Μουριάδης, παρέστη στα αποκαλυπτήρια του μνημείου για τη γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού, που πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή 1 Αυγούστου 2021 στον προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού του Αγίου Γεωργίου Αμυγδαλεώνα.
Την εκδήλωσαν πλαισίωσαν μουσικά οι λυράρηδες των Ποντιακών Σωματείων της περιφερειακής ενότητας Καβάλας και τα μέλη της χορωδίας του Πολιτιστικού Συλλόγου Αμυγδαλεώνα. Το μνημείο για τη γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού, με ιδιαίτερη αναφορά στην Πόντια μάνα, φιλοτέχνησε ο γλύπτης, Γιώργος Κικώτης.
Η ομιλία του Δημάρχου Καβάλας, Θόδωρου Μουριάδη
«Η μάνα εν θεός, η μάνα παναΐα / Άμον τη μάνας την εγάπ, κι ευρίετ’ άλλον μία
Έχω την εντύπωση ότι δεν υπάρχει άλλος στίχος που να περιγράφει καλύτερα όσα αισθάνονται οι Πόντιοι για τις μάνες τους. Μέσα από τη μουσική τους παράδοση, τα έθιμα τους, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο αναφέρονται στην αξία της, μας την παρουσίασαν, δικαιολογημένα σε κάθε περίπτωση, ως ιερό πρόσωπο.
Για τον ποντιακό ελληνισμό είναι το πανανθρώπινο σύμβολο της Γέννησης, της Δύναμης και της Αγάπης. Η Πόντια μάνα κατέχει ηγετικό ρόλο στην οικογένεια και αποτελεί τον πιο ισχυρό συνδετικό κρίκο του περιβάλλοντος της με την υπόλοιπη κοινωνία.
Στη δική της υπομονή, επιμονή και επάρκεια, οφείλεται η σωστή διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς των Ποντίων και η κατά το δυνατόν ήπια προσαρμογή των προσφύγων στη μητέρα πατρίδα.
Οι Πόντιοι, παραχωρώντας στη μάνα τον πρωταγωνιστικό ρόλο, κατάφεραν να διατηρήσουν τη συνοχή τους, τις αξίες, τα ιδανικά και την ορθόδοξη πίστη τους, σε πείσμα των δυσκολιών και των συνεχών ανατροπών που επισυνέβησαν κατά τη διάρκεια της άοκνης προσπάθειας τους να επιβιώσουν με αξιοπρέπεια στην ελληνική επικράτεια.
Το μνημείο για τη γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού που κοσμεί τον προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου και τον τόπο που φιλοξενεί τα παιδιά των προσφύγων της Νικόπολης, τη γνωστή σε όλους μας Γαράσαρη, συνιστά, πέρα όλων των άλλων, τον ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη της κάθε πόντιας μάνας, που είτε θυσιάστηκε για να σώσει τα παιδιά της σε χαλεπούς καιρούς, είτε θυσίασε τα θέλω και τις επιθυμίες της, για να χαρίσει χαμόγελο και ζωή, σε όσους την είχαν ανάγκη.
Το μνημείο της πόντιας μάνας, κατά την άποψή μου, είναι αφιερωμένο σε όλες τις μητέρες του κόσμου. Άλλωστε, πως μπορείς να τις ξεχωρίσεις ή να τις κατατάξεις; Έχουν τις ίδιες αρχές, τις ίδιες πολλαπλές ιδιότητες, το ίδιο πραγματικό και ασίγαστο ενδιαφέρον για την πρόοδο και την ευημερία όλης της ανθρωπότητας.
Θα ήθελα να συγχαρώ τον κ. Γιώργο Κικώτη, για το υπέροχο γλυπτό που φιλοτέχνησε και πολύ περισσότερο για το μήνυμα που κρύβει η καλλιτεχνική του έμπνευση. Το να κοιτάς μπροστά σε μια τόσο ιδιαίτερη περίοδο, όπως αυτή που διανύουμε, σου δίνει τη δυνατότητα να ανοίξεις μια χαραμάδα αισιοδοξίας για το μέλλον.
Να κρατήσεις μια άλλη στάση ζωής, ξεπερνώντας τα εμπόδια και τις παγίδες της σύγχρονης εποχής.
Τέλος, θα ήταν παράλειψη μου να μην ευχαριστήσω τόσο τον Πρόεδρο της κοινότητας Αμυγδαλεώνα, Δημήτρη Πουρσαϊτίδη, όσο και κατοίκους του οικισμού, διότι μαζί με τους δωρητές μας έδειξαν έναν διαφορετικό δρόμο.
Τον δρόμο της προσφοράς, της εθελοντικής δράσης και της δημιουργίας. Μας έμαθαν, επίσης, ότι ο Πολιτισμός δεν μπορεί να χωρέσει μόνον στα στενά όρια των μουσικών εκδηλώσεων.
Πολιτισμός και παράδοση είναι η ιστορία μας, η διαδρομή μας μέσα στο χρόνο και οι κάθε είδους παρακαταθήκες που άφησαν πίσω τους οι πρόγονοι μας».
(ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ)
