Η ορκωμοσία Τράμπ ήταν ένα υπέροχο θέαμα χολιγουντιανής υπερπαραγωγής, που παρακολούθησε η υφήλιος με θαυμασμό για το μεγαλείο της και τα απρόσμενα της. Διδακτικός ο πρόλογος της τελετής για το σεβασμό του νέου προέδρου στον αποχωρούντα και τις τιμές που του προσέφερε.
Τίμησαν επίσης την ορκωμοσία του νέου και όλοι οι εν ζωή πρώην πρόεδροι της μεγάλης αυτής χώρας, δείχνοντας έτσι την αγάπη τους στους κανόνες της δημοκρατίας και τους θεσμούς της.
Δε ξέρω τι είχαν στο μυαλό τους οι οργανωτές αυτής της ωραίας παράστασης σεβασμού των κανόνων, η αλήθεια είναι όμως πως δεν μπορούν να σβήσουν από τη μνήμη όσων παρακολούθησαν την αντίστοιχη ορκωμοσία της 6ης Ιανουαρίου του 2021.
Και τότε ορκίζονταν ένας νέος πρόεδρος, που οι αντίστοιχοι ελεγκτικοί μηχανισμοί και παράγοντες των εκλογικών αποτελεσμάτων είχαν κρίνει διαφορετικό αποτέλεσμα από αυτό που επιθυμούσε ο νυν πρόεδρος.
Η αντίδραση των οπαδών του, ακραία και επικίνδυνη για την ίδια τη δημοκρατία τους και μεγάλος ο κίνδυνος της πραξικοπηματικής εγκαθιδρύσεως δικτατορίας φασιστικού τύπου.
Ευτυχώς υπήρξε ο νουνεχής αντιπρόεδρος του Μάικ Πενς, ο οποίος απέτρεψε τα χειρότερα, αποδεχόμενος το αποτέλεσμα. Ο σημερινός πρόεδρος απ’ ότι απεδείχθη δικαστικά, συμμετείχε στα γεγονότα εκείνα ενεργά, τα ενέκρινε και τα υποδαύλιζε με τα μέσα που είχε στην διάθεσή του.
Αν δεν είχε την τύχη να έχει απέναντί του στην αρχή του προεκλογικού αγώνα έναν ασθενή και ακατάλληλο αντίπαλο για να κάνει την περιφανή νίκη που γιορτάζει σήμερα, σίγουρα η καταδίκη και η φυλακή να ήταν η κατάληξη όλων εκείνων των φασιστικών γεγονότων.
Σήμερα έδειξε σεβασμό στον ηττηθέντα δημοκρατικό αντίπαλό του στο προοίμιο της τελετής της ορκωμοσίας του, αξιοπρόσεκτο και επαινετό στ’ αλήθεια γεγονός. Στην τελετή αυτήν υπήρξαν τα πάντα, τόσο οργανωμένα αλλά και απρόοπτα γεγονότα, που είχαν τη δική τους χάρη.
Όπως για παράδειγμα, οι πιθηκισμοί εκείνου του ανεκδιήγητου, που ήθελε να δείξει τη χαρά του, χορεύοντας το χορό των ουρακοτάγκων στον καιρό των ερώτων τους. Τόση ήταν η χαρά του, που μερικοί λένε ότι μπέρδεψε τα χέρια του στον φασιστικό χαιρετισμό.
Εγώ πιστεύω ότι άλλος ήταν ο στόχος του: ήθελε να δείξει έναν άλλο φασιστικό χαιρετισμό, πιο ρυθμικό. Απρόσμενη η απαγόρευση του ασπασμού του προέδρου από την καπελαδούρα της κυρίας.
Οι κανόνες γενικά τηρήθηκαν μέχρι την ορκωμοσία του νέου προέδρου. Ορκίστηκε στην τήρηση του συντάγματος των ΗΠΑ, ένας άκρως δημοκρατικός κανόνας δικαίου, που προστατεύει τους πολίτες αυτής της χώρας από πολλές παρεκτροπές που προσπαθούν να επιβάλουν υπερφίαλοι καμιά φορά ηγέτες.
Στο μετέπειτα λόγο του άρχισε να λέει αυτά που ήθελε να ακούσει το φανατισμένο ακροατήριο του για την μεγάλη Αμερική και ότι θα την κάνει μεγαλύτερη, σκορπώντας ρίγη ενθουσιασμού με το «πρώτα η Αμερική και οι πολίτες της».
Για το μεγάλωμα της Αμερικής έβαλε τους στόχους. Τη διώρυγα της Αμερικής που «κατασκευάσαμε και τη δωρίσαμε στον Παναμά θα την πάρουμε πίσω», είπε. Η πραγματικότητα είναι -και σ’ αυτό συμφωνούν οι ειδικοί και στις δύο χώρες- ξεκάθαρη: Αν δεν πάει σε πόλεμο με τον Παναμά, ο Τράμπ δεν θα μπορεί να επανακτήσει τον έλεγχο του καναλιού, που οι ΗΠΑ συμφώνησαν να παραχωρήσουν τη δεκαετία του 1970.
Τη δε προσάρτηση του Καναδά στο άρμα των ΗΠΑ χαρακτηρίστηκε αστεϊσμός, για να μη τον εκφράσουμε με την Ελληνική λέξη, που αποδίδει άριστα τέτοιες βλακείες… Όλες όμως αυτές οι ανοησίες γίνονταν δεκτές με ενθουσιασμό από το πλήθος αυτών που ξέρουν πολύ καλά να διαταράσσουν τα νόμιμα, όπως την 6η Ιανουαρίου του 2021.
Η φρενίτιδα των εκδηλώσεων ξέσπασε, όταν ανέφερε ότι θα βγάλει από τις φυλακές όλους όσους καταδικάστηκαν για κακουργηματικές πράξεις κατά την αποφράδα εκείνη ημέρα της κατάλυσης της δημοκρατίας.
Το ξύλο που έριξε στον καημένο τον Μπάιντεν, στη συνέχεια του λόγου του, πολύ και πολλές φορές εξευτελιστικό… Η αλήθεια είναι ότι ο Τράμπ θα προσπαθήσει να εφαρμόσει αυτά που προανήγγειλε με πυγμή και θράσος, σε πόλεμο δεν πιστεύω ότι θα πάει, ούτε με τον Παναμά, ούτε με τη Δανία για τη Γροιλανδία.
Οι ρεπουμπλικάνοι σπάνια αρχίζουν καθαρό πόλεμο, αυτούς τους κάνουν οι δημοκρατικοί συνήθως, και πάντα ηττούνται. Θα προσπαθήσει να κερδίσει με σύμμαχο του το φόβο που γεννά στον άλλον.
Εμείς αυτό το έχουμε υποστεί για πάνω από 50 χρόνια από το γείτονά μας και συνέχεια εκείνος κάτι προσθέτει στην ατζέντα των απαιτήσεών του. Εξάλλου, όπου μεγάλωσαν οι ΗΠΑ στον περίγυρό τους, μεγάλωσαν με καταβολή χρυσού και όχι με πόλεμο.
Παναγιώτης Φώτου
