Η κ. Δέσποινα Αβραμίδου, πρόεδρος του φιλοζωϊκού συλλόγου «Αίσωπος», εξήγησε τι ακριβώς συμβαίνει με το σύλλογο.
Ο οποίος πρόσφατα ανακοίνωσε ότι λόγω έλλειψης πόρων δεν μπορεί να αναλάβει να φροντίζει επιπλέον αδέσποτα.
Η συνέντευξη
Ερ: Πρόσφατα με ανάρτηση σας ως Αίσωπος, γνωστοποιήσατε το οικονομικό πρόβλημα του φιλοζωικού συλλόγου. Εξηγήστε μας πως είναι τα πράγματα.
Απ: Αναγκαστήκαμε να βγάλουμε αυτή την ανάρτηση γιατί όντως υπάρχει οικονομικό πρόβλημα. Δε σταματάει η λειτουργία του «Αισώπου», απλώς δεν μπορούμε για λίγο διάστημα να αναλάβουμε περιστατικά μέχρι να μπορέσουμε να ξεχρεώσουμε τους κτηνιάτρους που συνεργαζόμαστε.
Ερ: Πόσα αδέσποτα περιθάλπετε εθελοντικά;
Απ: Εκτός από αυτό που γυρνάμε έξω και τα φροντίζουμε, έχουμε σε χώρο φιλοξενίας γύρω στα 45 ζώα και γύρω στα 5 ζώα τα έχουμε σε χώρο φιλοξενίας επί πληρωμή. Αυτές είναι ειδικές περιπτώσεις. Χρίζουν ιδιαίτερης ανάγκης. Δηλαδή είναι τριποδάκια, με επιληψία, ζώα που έχουν ιδιαίτερα προβλήματα. Αναγκαζόμαστε (να πληρώνουμε χώρο φιλοξενίας) επειδή δεν μπορούμε να είμαστε συνεχώς μαζί τους για να τα ελέγχουμε, γιατί θέλουν έλεγχο. Όταν παθαίνουν μια κρίση επιληψίας, είναι κάτι φοβερό που δεν το έχετε δει. Αναγκαζόμαστε να πληρώνουμε για να έχουν την απαραίτητη φροντίδα.
Ερ: Τα χρήματα για όλη αυτή τη δουλειά δεν επαρκούν, έχετε φτάσει στα όρια σας.
Απ: Υπάρχει μια λανθασμένη εντύπωση ότι ο «Αίσωπος» χρηματοδοτείται. Ο «Αίσωπος» δεν παίρνει ούτε δεκάρα τσακιστή από κανέναν, ούτε από το κράτος, ούτε από πουθενά. Καθαρά ότι γίνεται, όλο αυτό το τιτάνιο έργο που γίνεται είναι καθαρά από τη βοήθεια του κόσμου. Χωρίς την βοήθεια του κόσμου δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Εννοώ τις δωρεές του κόσμου. Βγαίνει ένα περιστατικό και αρχίζουμε να ζητάμε και να παρακαλούμε. Προθυμοποιείται ο κόσμος αν και οι άνθρωποι έχουν πλέον πενιχρά έσοδα. Ο κόσμος παρά το ότι έχει τα δικά του προβλήματα, δίνει ότι μπορεί. Δεν μπορούν συνέχεια οι άνθρωποι να ανταπεξέλθουν σε αυτά που ζητάμε. Εμείς ευχαριστούμε τους πάντες. Ότι κάνουμε μέχρι τώρα, το κάνουμε με δική του βοήθεια. Ο κόσμος κάποια στιγμή γίνεται λίγο παράλογος. Πιστεύει ότι είμαστε κάποια οργάνωση κρατική που είμαστε υποχρεωμένοι να τρέχουμε σαν υπάλληλοι τους και να κάνουμε κάτι. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Εθελοντές είμαστε. Έχουμε την προσωπική μας ζωή, τις δουλειές μας, τις οικογένειες μας. Μέσα σε όλο αυτό βάζουμε και την αγάπη μας, για τα ζώα. Είναι η αγάπη μας, που μας ώθησε στο να βοηθήσουμε όσο περισσότερο μπορούμε. Αφιερώνουμε χρόνο από τη ζωή μας.
Ερ: Ακούσαμε τον κ. Απόστολο Μουμτζάκη να λέει στη διάρκεια του καλοκαιριού ότι και ο Δήμος Καβάλας έχει φτάσει στα όρια του, ότι έχουν γεμίσει όλοι οι χώροι, είναι πολλά τα αδέσποτα και δεν μπορεί να φιλοξενήσει άλλα. Αυτό θέλετε να το σχολιάσετε;
Απ: Όταν ένας Δήμος φτάνει να λέει κάτι τέτοιο, φανταστείτε τι θα πει ένα εθελοντικό σωματείο. Τα 45 ζώα που έχουμε είναι μαζεμένα από τον κόσμο που μας ζήτησε τη βοήθεια του. Έτσι μείνανε αυτά τα ζώα σε μας. Αυτά τα ζώα είναι γέρικα με αρρώστιες τα περισσότερα. Χρειάζονται φάρμακα, χρειάζονται χειρουργεία. Πλέον δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε. Όταν ένας Δήμος λέει ότι έχει γεμίσει, ότι έχει φτάσει στα όρια του, φανταστείτε εμείς τι μπορούμε να κάνουμε.
Ερ: Έχετε να πείτε κάτι για το Δήμο Καβάλας και τη συνεργασία που έχετε μαζί του;
Απ: Μέχρι τώρα έχουμε μια πολύ ικανοποιητική συνεργασία. Αυτή την Τετάρτη (αύριο) έχουμε μια συνεδρίαση της πενταμελούς επιτροπής στην οποία θα συζητηθεί το θέμα της διαχείρισης των ζώων και του Κυνοκομείου. Εκεί έχουμε κάποιες ενστάσεις αλλά προς το παρόν δεν έχω να πω κάτι. Να γίνει πρώτα η πενταμελής και μετά το συζητάμε. Η πενταμελής είναι επιτροπή που προβλέπεται εκ του νόμου. Με εκπροσώπους και από τους δύο συλλόγους. Γιατί στην Καβάλα έχουμε και άλλο φιλοζωικό σωματείο. Είναι επίσης εκπρόσωπος του Δήμου, ένας κτηνίατρος και ένας εκπαιδευτής.
Ερ: Βλέπουμε σε μια πόλη όπως είναι η Καβάλα, πολλά αδέσποτα, πολλά περισσότερα απ’ ότι συνηθίσαμε. Μήπως κάνουμε λάθος;
Απ: Η Καβάλα είναι μια από τις πόλεις η οποία πλέον έχει γέρικα αδέσποτα. Μη το ξεχνάμε αυτό. Είναι πολλά χρόνια αυτά τα αδέσποτα μέσα στην πόλη. Γύρω-γύρω πάντα θα υπάρχουνε. Ξέρουμε από πού είναι η πηγή. Αν δεν ελεγχτούνε οι βοσκοί, αν δεν ελεγχτούν οι κυνηγοί, αυτό εδώ δε θα σταματήσει ποτέ. Αλλά ακόμη και από αυτούς που έχουνε δεσποζόμενα ζώα…. Δε γνωρίζουν τι ευθύνη υπάρχει σ’ ένα δεσποζόμενο. Το αφήνουν και γεννάει και μετά δε ξέρουν τι να κάνουνε με τα κουτάβια και τα βρίσκουμε στα βουνά και στα λαγκάδια. Όπως γίνεται με τους κυνηγούς και τους βοσκούς. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. Αν δε σταματήσει αυτό, θα βρίσκουμε καθημερινά αδέσποτα. Όταν φωνάζουνε και παίρνουνε τηλέφωνο ακόμη και τα μεσάνυχτα ένα εθελοντικό σωματείο, τι μπορούμε να κάνουμε εμείς; Δε διαθέτουμε κτηνίατρο, ούτε τίποτα. Ξέρουμε ότι η Καβάλα έχει πολλούς φιλόζωους οι οποίοι δραστηριοποιούνται και μόνοι τους. Σε κάθε γειτονιά ας κάνουν και κάτι από μόνοι τους. Πρόσφατα με πήρε μια κυρία που ασκεί το επάγγελμα της δικηγόρου εδώ στην πόλη μας και μου είπε να τη βοηθήσω να πιάσουμε τρία γατάκια στη γειτονιά της για να τα στειρώσει με δικά της έξοδα. Μπόρεσε να τα μαζέψει και να στειρώσει. Δεν μπορούμε να τρέξουμε για όλα. Είναι πάρα πολλά.
(φωτογραφία από συνέλευση των μελών του Αίσωπου, πηγή φωτογραφίας σελίδα του συλλόγου στο Facebook)
