16/10/2024
Έγραψα προηγουμένως scritto in precedenza σχετικά με την επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ στις 7 οκτωβρίου 2023, χaρακτηρίζοντάς την «την πιο επιτυχημένη στρατιωτική επιδρομή αυτού του αιώνα», μας λέει ο Scott Ritter*.
Περιέγραψα τη δράση της Χαμάς ως μια στρατιωτική επιχείρηση, ενώ το Ισραήλ και οι σύμμαχοί του την χαρακτήρισαν σαν μια «τρομοκρατική ενέργεια» στην ίδια κλίμακα με αυτό που συνέβη εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών στις 11 Σεπτεμβρίου 2001.
“Η διαφορά μεταξύ των δύο όρων», σημείωσα, «είναι σαν τη νύχτα με τη μέρα: Τιτλοφορώντας τα γεγονότα της 7ης οκτωβρίου ως τρομοκρατικές ενέργειες, το Ισραήλ μεταθέτει την ευθύνη για τις τεράστιες απώλειες από τις υπηρεσίες του στρατού, ασφαλείας και πληροφοριών στη Χαμάς. Εάν, ωστόσο, το Ισραήλ αναγνώριζε ότι αυτό που έκανε η Χαμάς ήταν στην πραγματικότητα μια επιδρομή, μια στρατιωτική επιχείρηση, τότε η αρμοδιότητα του ισραηλινού στρατού, των υπηρεσιών ασφαλείας και πληροφοριών θα τίθενται υπό αμφισβήτηση, όπως και η πολιτική ηγεσία που είναι υπεύθυνη για την επίβλεψη και την καθοδήγηση των λειτουργιών τους”.
Η τρομοκρατία χρησιμοποιεί στρατηγικές που επιδιώκουν τη νίκη μέσω της φθοράς και του εκφοβισμού, για να φθείρουν έναν εχθρό και να δημιουργήσουν μια αίσθηση αδυναμίας από την πλευρά του εχθρού.
Οι τρομοκράτες από τη φύση τους αποφεύγουν την αποφασιστική υπαρξιακή σύγκρουση, αλλά επιδιώκουν μια ασύμμετρη μάχη που αντιπαραθέτει τα δυνατά τους σημεία στις αδυναμίες των εχθρών τους.
Ο πόλεμος που έχει σφίξει σαν τανάλια το Λεβάντε από τις 7 οκτωβρίου 2023 δεν είναι η κλασική «αντιτρομοκρατική επιχείρηση». Η σύγκρουση μεταξύ Χαμάς και Ισραήλ έχει μετατραπεί σε μια σύγκρουση μεταξύ του Ισραήλ και του λεγόμενου «άξονα της αντίστασης» που περιλαμβάνει τη Χαμάς, τη Χεζμπολάχ, την Ανσαρουλάχ (τους Χούτι της Υεμένης).
Δυνάμεις λαϊκές κινητοποίησης Forze di mobilitazione popolari, δηλαδή τις πολιτοφυλακές του Ιράκ, της Συρίας και του Ιράν. Είναι ένας περιφερειακός πόλεμος με κάθε τρόπο, σχήμα ή μορφή, και ως τέτοιος πρέπει να αξιολογηθεί.
Ο πρώσος στρατάρχης Carl von Clausewitz παρατήρησε στο κλασικό του έργο, On War, για τον Πόλεμο, Sulla guerra, πως “ο πόλεμος δεν είναι απλώς μια πολιτική πράξη, αλλά ένα πραγματικό πολιτικό όργανο, μια συνέχιση των πολιτικών σχέσεων, μια πραγματοποίησή τους με άλλα μέσα”.
Από καθαρά στρατιωτική σκοπιά, η επιδρομή της Χαμάς στο Ισραήλ στις 7 οκτωβρίου 2023 ήταν ένα σχετικά μικρότερης εμβέλειας γεγονός, στο οποίο συμμετείχαν μερικές χιλιάδες μαχητές και από τις δύο πλευρές.
Ωστόσο, ως παγκόσμιο γεωπολιτικό γεγονός, δεν έχει σύγχρονο αντίστοιχο. Η επιδρομή της Χαμάς πυροδότησε μια σειρά από διαφορετικές αντιδράσεις, μερικές από τις οποίες ήταν σκόπιμες, όπως η έλξη των ισραηλινών αμυντικών δυνάμεων στη Γάζα, όπου θα παγιδεύονταν σε έναν ατελείωτο πόλεμο που δεν μπορούσαν να κερδίσουν, πυροδοτώντας τα διπλά δόγματα του Ισραήλ που διέπουν τη στρατιωτική απάντηση στην σύλληψη ομήρων, του «Δόγματος Αννίβα» και τη ισραηλινή πρακτική της συλλογικής τιμωρίας, του «Δόγματος Dahiya».
Και τα δύο αυτά δόγματα εκθέτουν τον IDF στον κόσμο ως το αντίθετο του «πιο ηθικού στρατού στον κόσμο», αποκαλύπτοντας τη δολοφονική πρόθεση που έχει τις ρίζες της στο Dna του IDF, μια τάση στη βία κατά των αθώων που καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο διεξάγει τον πόλεμο το Ισραήλ, και κατ’ επέκταση, το ισραηλινό έθνος.
Πριν από τις 7 οκτωβρίου 2023, το Ισραήλ είχε καταφέρει να κρύψει τον πραγματικό του χαρακτήρα προς τον έξω κόσμο, πείθοντας όλους, εκτός από μια χούφτα ακτιβιστών, ότι οι ενέργειές του στη στόχευση «τρομοκρατών» ήταν ανάλογες και ανθρώπινες.
Σήμερα ο κόσμος γνωρίζει το Ισραήλ ως το γενοκτονικό Κράτος του απαρτχάιντ που πραγματικά είναι. Οι συνέπειες αυτού του νέου παγκόσμιου διαφωτισμού είναι εμφανείς.
Αλλάζοντας το «πρόσωπο της Μέσης Ανατολής»
Ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, στις 9 σεπτεμβρίου 2023, κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής της G20 στην Ινδία, ανακοίνωσε μια σημαντική πολιτική πρωτοβουλία, τον Οικονομικό Διάδρομο Ινδίας-Μέσης Ανατολής-Ευρώπης, il corridoio economico India-Medio Oriente-Europa, ή IMEC, ένα σχέδιο σιδηροδρομικού και ναυτικού διαδρόμου, αγωγών και ψηφιακού καλωδίου που θα έπρεπε να ενώσει την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Ινδία.
Ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, σχολιάζοντας την ανακοίνωση του Μπάιντεν, commentando l’annuncio di Biden, χαρακτήρισε τον IMEC “ένα σχέδιο συνεργασίας που είναι το μεγαλύτερο στην ιστορία μας» που «μας οδηγεί σε μια νέα εποχή περιφερειακής και παγκόσμιας ολοκλήρωσης-ενσωμάτωσης και συνεργασίας, πρωτοφανούς και μοναδικής στο εύρος της», προσθέτοντας ότι «θα πραγματοποιήσει ένα πολυετές όραμα που θα αλλάξει το πρόσωπο της Μέσης Ανατολής και του Ισραήλ.“
Αλλά καθώς ο κόσμος βλέπει τώρα το Ισραήλ ως μια εγκληματική επιχείρηση, ο IMEC ουσιαστικά κινδυνεύει να μην είναι πλέον non essere più — το μεγαλύτερο σχέδιο συνεργασίας στην ιστορία του Ισραήλ, που θα μπορούσε να αλλάξει τη Μέση Ανατολή – και πιθανότατα δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ.
Από τη μία πλευρά, η Σαουδική Αραβία, ένας βασικός παράγοντας στο σχέδιο, έχοντας επενδύσει 20 δισεκατομμύρια δολάρια, δηλώνει ότι δεν θα μπορέσει να ομαλοποιήσει τις σχέσεις normalizzare le relazioni με το Ισραήλ, απαραίτητες για το έργο, μέχρι να τελειώσουν οι πόλεμοι και να αναγνωριστεί ένα Παλαιστινιακό κράτος από το Ισραήλ, το οποίο η Κνεσέτ ψήφισε νωρίτερα φέτος ως «νόμο» και ως εκ τούτου δεν θα γίνει ποτέ.
Το τέλος του IMEC είναι μόνο ένα μέρος της οικονομικής ζημίας 67 δισεκατομμυρίων δολαρίων που υπέστη το Ισραήλ από την έναρξη της σύγκρουσης στη Γάζα. Ο τουρισμός έπεσε κατά 80%.
Στα νότια το λιμάνι του Εϊλάτ porto di Eilat δεν λειτουργεί πλέον λόγω της εκστρατείας κατά της ναυτιλίας που διεξάγουν οι Χούτι στην Ερυθρά Θάλασσα και στον Κόλπο του Άντεν.
Η σταθερότητα του εργατικού δυναμικού έχει διαταραχθεί από τον εκτοπισμό δεκάδων χιλιάδων ισραηλινών από τα σπίτια τους λόγω των επιθέσεων της Χαμάς και της Χεζμπολάχ, καθώς και από την κινητοποίηση περισσότερων από 300.000 εφέδρων.
Όλα αυτά συνδυάζονται για να δημιουργήσουν μια τέλεια καταιγίδα προβλημάτων που δολοφονούν την οικονομία που θα ταλανίζουν το Ισραήλ όσο συνεχίζεται η τρέχουσα σύγκρουση.
Η ουσία είναι ότι αν δεν γίνει τίποτα, το Ισραήλ οδεύει προς την οικονομική κατάρρευση. Οι επενδύσεις μειώνονται, η οικονομία συρρικνώνεται και η εμπιστοσύνη για ένα οικονομικό μέλλον έχει εξατμιστεί.
Εν ολίγοις, το Ισραήλ δεν είναι πλέον το ιδανικό μέρος για να συνταξιοδοτηθεί κάποιος, να δημιουργήσει οικογένεια, να εργαστεί… ή να ζήσει. Η βιβλική «γη που ρέει γάλα και μέλι», αν υπήρξε ποτέ, δεν υπάρχει πλέον.
Αυτό είναι ένα υπαρξιακό πρόβλημα για το Ισραήλ
Για να υπάρχει μια βιώσιμη «εβραϊκή πατρίδα», τα δημογραφικά στοιχεία υπαγορεύουν ότι πρέπει να υπάρχει μια ευδιάκριτη εβραϊκή πλειοψηφία στο Ισραήλ. Στο Ισραήλ ζουν λιγότερο από 10 εκατομμύρια άνθρωποι. Περίπου 7,3 εκατομμύρια είναι εβραίοι. άλλα 2,1 εκατομμύρια είναι άραβες (οι δρούζοι και άλλες μη αραβικές μειονότητες είναι η υπενθύμιση).
Υπάρχουν περίπου 5,1 εκατομμύρια παλαιστίνιοι υπό κατοχή, αφήνοντας περίπου έναν διαχωρισμό 50-50 αν ληφθούν υπόψη τα συνδυασμένα σύνολα μεταξύ αράβων και εβραίων. Υπολογίζεται ότι 350.000 ισραηλινοί έχουν τη διπλή υπηκοότητα με μια χώρα της ΕΕ, ενώ περισσότεροι από 200.000 έχουν τη διπλή υπηκοότητα με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ομοίως, πολλοί ισραηλινοί ευρωπαϊκής καταγωγής μπορούν εύκολα να υποβάλουν αίτηση για διαβατήριο απλώς αποδεικνύοντας ότι αυτοί, οι γονείς τους ή ακόμα και οι παππούδες τους διέμεναν σε μια ευρωπαϊκή χώρα. Άλλοι 1,5 εκατομμύριο ισραηλινοί είναι ρωσικής καταγωγής και πολλοί από αυτούς έχουν έγκυρα ρωσικά διαβατήρια.
Ενώ οι κύριοι λόγοι για τη διατήρηση αυτού του καθεστώτος διπλής υπηκοότητας είναι η ευκολία και η οικονομική προσιτότητα, πολλοί βλέπουν το δεύτερο διαβατήριο ως «ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο», ένα μέρος στο οποίο μπορούν να καταφύγουν εάν η ζωή στο Ισραήλ καταστεί αφόρητη. Η ζωή στο Ισραήλ πρόκειται να καταστεί μη βιώσιμη.
Διαφυγή από το Ισραήλ
Το Ισραήλ είχε ήδη υποφέρει από ένα ένα αυξανόμενο μεταναστευτικό πρόβλημα un problema crescente di emigrazione ως αποτέλεσμα της δυσαρέσκειας με τις πολιτικές της κυβέρνησης Νετανιάχου: περίπου 34.000 ισραηλινοί εγκατέλειψαν οριστικά τη χώρα μεταξύ ιουλίου και οκτωβρίου 2023, κυρίως για να διαμαρτυρηθούν για τις δικαστικές μεταρρυθμίσεις που ξεκίνησε ο Νετανιάχου.
Αν και σημειώθηκε μια κορύφωση στη μετανάστευση αμέσως μετά τις επιθέσεις της 7ης οκτωβρίου 2023 (περίπου 12.300 ισραηλινοί μετανάστευσαν μόνιμα τον μήνα μετά την επίθεση της Χαμάς), ο αριθμός των μόνιμων μεταναστών το 2024 ήταν περίπου 30.000, σε πτώση σχετικά με το προηγούμενο έτος.
Αλλά τώρα το Ισραήλ βομβαρδίζεται σχεδόν καθημερινά από μη επανδρωμένα αεροσκάφη μεγάλου βεληνεκούς, ρουκέτες και πυραύλους που εκτοξεύονται από τη Χεζμπολάχ, τις πολιτοφυλακές στο Ιράκ και τους Χούτι στην Υεμένη.
Η επίθεση με βαλλιστικούς πυραύλους του Ιράν την 1η οκτωβρίου έδειξε έντονα σε όλους τους ισραηλινούς την πραγματικότητα ότι δεν υπάρχει μια βιώσιμη άμυνα ενάντια σε αυτές τις επιθέσεις.
Επιπλέον, εάν η σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Ιράν συνεχίσει να κλιμακώνεται (και το Ισραήλ έχει υποσχεθεί αντίποινα τεράστιων διαστάσεων), το Ιράν έχει υποδείξει ότι θα καταστρέψει τις κρίσιμες υποδομές του Ισραήλ (σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής, μονάδες αφαλάτωσης νερού, κέντρα παραγωγής και διανομής ενέργειας). εν ολίγοις, το Ισραήλ θα έπαυε να μπορεί να λειτουργεί ως ένα σύγχρονο εθνικό κράτος.
Σε εκείνο το σημείο, τα «ασφαλιστικά συμβόλαια» θα εξαργυρωθούν, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες ισραηλινοί με διπλά διαβατήρια θα ψηφίσουν με τα πόδια τους. Η Ρωσία έχει ήδη πει στους πολίτες της να φύγουν.
Και αν εκατομμύρια άλλοι ισραηλινοί που πληρούν τις προϋποθέσεις για τα ευρωπαϊκά διαβατήρια επιλέξουν να ασκήσουν αυτή την επιλογή, το Ισραήλ θα αντιμετωπίσει τον απόλυτο εφιάλτη του: μια δραματική κατάρρευση του εβραϊκού πληθυσμού που θα ανατρέψει αποφασιστικά τη δημογραφική ισορροπία υπέρ των μη εβραίων, καθιστώντας άνευ σημασίας την ιδέα μιας αποκλειστικής πατρίδας για τους εβραίους.
Το Ισραήλ καθίσταται γρήγορα μη βιώσιμο, μη ανεκτό, τόσο σαν έννοια (ο κόσμος κουράζεται ταχύτατα από τη γενοκτονική πραγματικότητα του σιωνισμού) όσο και στην πράξη (δηλαδή, οικονομική και δημογραφική κατάρρευση).
Η μεταβαλλόμενη οπτική των Ηνωμένων Πολιτειών
Αυτή είναι η τρέχουσα πραγματικότητα του Ισραήλ: σε διάστημα ενός έτους έχει περάσει από το «να αλλάξουμε το πρόσωπο της Μέσης Ανατολής» στο να είναι ένας αφόρητος παρίας, του οποίου η μόνη σωτηρία είναι η συνεχής υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών που το υποστηρίζουν στρατιωτικά, οικονομικά και διπλωματικά.
Και εδώ βρίσκεται το πρόβλημα. Αυτό που έκανε το Ισραήλ ελκυστικό για τις Ηνωμένες Πολιτείες –το στρατηγικό πλεονέκτημα ενός φιλοαμερικανικού εβραϊκού θύλακα σε μια θάλασσα αραβικής αβεβαιότητας– δεν είναι πλέον τόσο ισχυρό όσο ήταν κάποτε.
Ο Ψυχρός Πόλεμος έχει τελειώσει προ πολλού και τα γεωπολιτικά οφέλη που προκύπτουν από τη σχέση μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ δεν είναι πλέον προφανή, πρόδηλα.
Η εποχή της αμερικανικής μονομέρειας ξεθωριάζει, αντικαθίσταται γρήγορα από μια πολυπολικότητα με κέντρο βάρους τη Μόσχα, το Πεκίνο και το Νέο Δελχί. Καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες προσαρμόζονται σε αυτή τη νέα πραγματικότητα, βρίσκονται σε έναν αγώνα για τις καρδιές και τα μυαλά του «παγκόσμιου νότου» – του υπόλοιπου κόσμου εκτός ΕΕ, του ΝΑΤΟ και μιας χούφτας φιλο-δυτικών εθνών του Ειρηνικού.
Η «ηθική καθαρότητα» που υποτίθεται ότι έφερε η αμερικανική ηγεσία στην παγκόσμια σκηνή θολώνεται σημαντικά από τη συνεχή και αδιαμφισβήτητη υποστήριξή της στο Ισραήλ.
Το Ισραήλ, με τις ενέργειές του από τις 7 οκτωβρίου 2023, έχει αυτοπροσδιοριστεί ως ένα γενοκτονικό Κράτος εντελώς ασυμβίβαστο με οποιαδήποτε έννοια του διεθνούς δικαίου ή τις θεμελιώδεις αρχές της ανθρωπότητας.
Ακόμη και ορισμένοι επιζώντες του Ολοκαυτώματος αναγνωρίζουν ότι το σύγχρονο Ισραήλ έχει γίνει η ζωντανή εκδήλωση εκείνου του κακού που δικαιολόγησε τη δημιουργία του: τη βάναυσα ρατσιστική ιδεολογία της ναζιστικής Γερμανίας.
Το Ισραήλ είναι ένα ανάθεμα για όλα όσα αντιπροσωπεύει ο σύγχρονος πολιτισμός. Ο κόσμος αντιλαμβάνεται σταδιακά αυτήν την πραγματικότητα. Το ίδιο ισχύει και για τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Προς το παρόν, το φιλο-ισραηλινό λόμπι οργανώνει μια δράση οπισθοφυλακής, τάσσεται στο πλευρό των πολιτικών υποψηφίων σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να αγοράσει τη συνεχή υποστήριξη των αμερικανών ευεργετών τους.
Αλλά η γεωπολιτική πραγματικότητα υπαγορεύει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, δεν θα αυτοκτονήσουν, τελικά, στο όνομα ενός ισραηλινού Κράτους που έχει χάσει κάθε ηθική νομιμότητα στα μάτια του μεγαλύτερου μέρους του κόσμου.
Η αμερικανική υποστήριξη προς το Ισραήλ έχει οικονομικές συνέπειες, ειδικά στην αυξανόμενη έλξη του φόρουμ των BRICS, του οποίου ο αυξανόμενος κατάλογος μελών και όσων φιλοδοξούν να γίνουν μέλη συνιστά μια ελίτ εθνών που αντιτίθενται θεμελιωδώς στο Κράτος του Ισραήλ.
Η επιδεινούμενη κοινωνική και οικονομική κρίση που επηρεάζει σήμερα την Αμερική θα δημιουργήσει μια νέα πολιτική πραγματικότητα στην οποία οι αμερικανοί ηγέτες θα αναγκαστούν από την εκλογική πραγματικότητα να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που εκδηλώνονται στο αμερικανικό έδαφος.
Η ημέρα που το Κογκρέσο θα μπορεί να κατανέμει δισεκατομμύρια δολάρια χωρίς δισταγμό για να επιβλέπει τους πολέμους, συμπεριλαμβανομένων αυτών που αφορούν το Ισραήλ, πλησιάζει στο τέλος της.
Η διάσημη παροιμία του δημιουργού πολιτικής Τζέιμς Κάρβιλ, James Carville, «Είναι η οικονομία, ηλίθιε», αντηχεί τόσο έντονα σήμερα όσο όταν το έγραψε το 1992. Για να επιβιώσει οικονομικά, η Αμερική θα πρέπει να προσαρμόσει τις εγχώριες και διεθνείς προτεραιότητές της, ζητώντας τη συμμόρφωση όχι μόνο με τη βούληση του αμερικανικού λαού, αλλά με μια νέα διεθνή τάξη που βασίζεται σε έναν νόμο που απορρίπτει σε μεγάλο βαθμό την ισραηλινή γενοκτονία σε εξέλιξη.
Εκτός από τους ένθερμους σιωνιστές, που θα αντέξουν στο μη εκλεγμένο «κατεστημένο» της κυβέρνησης, της δημόσιας διοίκησης, του ακαδημαϊκού χώρου και των μέσων ενημέρωσης, οι αμερικανοί θα έλκονται προς μια νέα πολιτική πραγματικότητα στην οποία δεν θα γίνεται πλέον αποδεκτή η αδιαμφισβήτητη υποστήριξη προς το Ισραήλ.
Και αυτή θα είναι η σταγόνα που θα κάνει να ξεχειλίσει το βάζο για το Ισραήλ. Η τέλεια καταιγίδα παγκόσμιας απόρριψης της γενοκτονίας, της παρατεταμένης αντίθεσης που υποστηρίζεται από τον «άξονα της αντίστασης» υπό την ηγεσία του Ιράν, της οικονομικής κατάρρευσης και της αναπροσαρμογής των αμερικανικών προτεραιοτήτων, θα οδηγήσουν στον μηδενισμό του Ισραήλ ως βιώσιμης πολιτικής οντότητας.
Το χρονοδιάγραμμα αυτού του μηδενισμού υπαγορεύεται από τον ρυθμό της κατάρρευσης της ισραηλινής κοινωνίας: θα μπορούσε να συμβεί σε ένα χρόνο ή θα μπορούσε να εκτυλιχθεί την επόμενη δεκαετία.
Θα συμβεί όμως. Το τέλος του Ισραήλ. Και όλα ξεκίνησαν στις 7 οκτωβρίου 2023, την ημέρα που άλλαξε τον κόσμο.
*ο Scott Ritter είναι ένας πρώην αξιωματικός πληροφοριών του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ που υπηρέτησε στην πρώην Σοβιετική Ένωση επιβάλλοντας τις συνθήκες ελέγχου των εξοπλισμών, στον Περσικό Κόλπο κατά τη διάρκεια της Επιχείρησης Desert Storm και στο Ιράκ επιβλέποντας τον παροπλισμό των όπλων μαζικής καταστροφής. Το πιο πρόσφατο βιβλίο του είναι ο αφοπλισμός στην εποχή της περεστρόικα Il disarmo al tempo della perestrojka, που δημοσιεύτηκε από Clarity Press.
από Consortiumnews.com
Μιχάλης ‘Μίκε’ Μαυρόπουλος contropiano.org
