Μ’ αφορμή τη μαύρη επέτειο εισβολής της Ναζιστικής Γερμανίας στην Ελλάδα το 1941, ας επιτραπεί μια χρονική μεταφορά και σύγκριση εκείνων των καταστάσεων στο σήμερα.
Από την άνοδο στην εξουσία του Ναζιστικού καθεστώτος, που οδήγησε στη φρίκη του Β΄Π.Π. κύριο μέλημα των ΗΠΑ και των χωρών της Δυτικής Ευρώπης, ήτανε ο κατευνασμός του. Τ’ αποτελέσματα γνωστά. Η Τουρκία τότε είχε υπογράψει με σοβαρά υπέρ της ανταλλάγματα συμφωνίες ουδετερότητας της και με τις δύο εμπλεκόμενες πλευρές.
Σήμερα, σαν Ελλάδα στη θέση της Χιτλερικής Γερμανίας, έχουμε μια επεκτατική Τουρκία, που μ’ ένα παρόμοιο καθεστώς, προκαλεί, απειλεί, εξοπλίζεται, εκστρατεύει και επεμβαίνει στρατιωτικά, συντηρεί την κατοχή της Κύπρου, στηρίζει τρομοκρατικές οργανώσεις, και προωθεί τη δική της πολιτική, η οποία δεν έχει καμία σχέση με το διεθνές, δίκαιο, διεθνείς συμφωνίες, συμμαχίες κλπ.
Απέναντι σε αυτές τις πολιτικές βρίσκεται η Ελλάδα και ο Κυπριακός Ελληνισμός γενικότερα, οι οποίοι παρ’ όλες τις σωστές αποφάσεις που αφορούνε την άμυνα μας, στο ζήτημα της διπλωματίας, αναλώνεται και επαναλαμβάνεται σε ανούσιες πλέον διπλωματικές συστάσεις, “διαβήματα διαμαρτυρίας” , αναφορές στο διεθνές δίκαιο κλπ.
Κάτι το οποίο έχει αποδειχθεί από τη δεκαετία του 1930 στη διεθνή πολιτική ότι, αποτελούνε λόγια του αέρα όταν απευθύνονται σε κάποιον που είναι αποφασισμένος, και έχει χαράξει τη πολιτική του (π.χ. ΓΑΛΑΖΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ). Τα πρόσφατα πολυδιαφημιζόμενα γεύμα στη Κωνσταντινούπολη σε”χαλαρό κλίμα, χωρίς γραβάτες”, κλπ περιγραφικές γελοιότητες, κράτησε όσος χρόνος χρειάζεται μέχρι ν’ απογειωθεί το πρώτο τουρκικό σμήνος παραβιάσεων και παραβάσεων της Εθνικής μας κυριαρχίας.
Η λανθασμένη πολιτική του κατευνασμού της δεκαετίας του 1930, σήμερα εφαρμόζεται από τις ίδιες σχεδόν χώρες απέναντι στη Τουρκία, και έτσι αυτή μπορεί να αλλάζει φιλίες, έχθρες, συμμαχίες, να κάνει τα πάντα προκειμένου να πετύχει αυτό που θέλει, χωρίς να λογοδοτεί σε κανένα, απαιτώντας και λαμβάνοντας κυριολεκτικά κάθε φορά “το μπαξίσι της “από τη Δύση.
Σε αντίθεση με την Ελλάδα, που επιμένει σταθερά να δηλώνει πως εμείς «ανήκουμε στη Δύση», έστω κι αν η Δύση κυριολεκτικά μας συνέτριψε! Έτσι και τώρα ενώ η Ελλάδα πήρε εχθρική θέση με κυρώσεις και προσβολές κατά της Ρωσίας, με ότι αυτό σίγουρα θα μας κοστίσει στο μέλλον, η “ειρηνοποιός “ Τουρκία επιμένει στη στάση των ίσων αποστάσεων, τονίζοντας σε κάθε ευκαιρία ότι θέλει να διατηρήσει καλές σχέσεις και με τις δύο χώρες!
Κι εμείς, ενώ τρέχουμε κάθε φορά για ν’ αποφύγουμε τα χειρότερα απ’ όσα η Τουρκία μας απειλεί, εκτός των άλλων και εντελώς προκλητικά, στείλαμε και πολεμικό υλικό στην Ουκρανία, και στη Βουλγαρία για να σταματήσουμε τη Ρωσία!!!Η Τουρκία στον ρόλο του επιτήδειου ουδέτερου και εμείς πάντα στον ρόλο του χρήσιμου ηλίθιου!
Συμπερασματικά λοιπόν και γνωρίζοντας πλέον ότι θα είμαστε μόνοι όταν χρειασθεί, που μακάρι να μην χρειασθεί, και επειδή στα Βαλκάνια υπάρχουνε πολλές σιγοκαίουσες φωτιές, μ’ αφορμή το πόλεμο στην Ουκρανία, πρέπει να πάρουμε τα σωστά μηνύματα και μαθήματα.
Την ώρα λοιπόν που η Τουρκία εξ αιτίας της “άψογης στάσης μας “ αλωνίζει και επεμβαίνει παντού, ενώ εμείς περιθωριοποιούμαστε, που οι σφαίρες επιρροής των μεγάλων χωρών ξαναμοιράζονται, νέες συμμαχίες αναδύονται, και η παγκόσμια δομή ασφάλειας αλλάζει, το να αδρανούμε και να εφησυχάζουμε δηλώνοντας ότι η Ελλάδα βρίσκεται στη σωστή πλευρά της ιστορίας, αυτή η σωστή πλευρά θα αφορά άλλες χώρες και όχι εμάς.
ΘΩΜΑΣ ΚΑΡΑΚΑΣΗΣ
