Η συζήτηση με την Στέλλα Αργυρίου δεν ήταν επί θεμάτων αυτοδιοίκησης, πολύ περισσότερο θεμάτων του Δήμου Καβάλας.
Ήταν μια συζήτηση για την ψυχολογία των ανθρώπων σε αυτό το διαφορετικό Καλοκαίρι, με την παρατεταμένη ζέστη και (ώρες ώρες) τον αφόρητο καύσωνα. Όσα είπε έχουν μεγάλο ενδιαφέρον.
Η συνέντευξη
Ερ: Πως επηρεάζεται η ψυχολογία των ανθρώπων από την ζέστη διαρκείας και τον καύσωνα;
Απ: Δεν τους κάνει μόνο απαισιόδοξους και σκεπτικούς αλλά και ευερέθιστους. Υπάρχουν πάρα πολλές μελέτες, και μάλιστα μια θεωρία -που ονομάζεται θερμικός νόμος- που δείχνουν ότι το καλοκαίρι τα εγκλήματα αυξάνονται. Το καλοκαίρι η βία αυξάνεται. Το καλοκαίρι ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε είναι χειρότερος απ’ ότι το χειμώνα. Το καλοκαίρι η βία αυξάνεται. Το καλοκαίρι ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε είναι χειρότερος απ’ ότι το χειμώνα. Υπάρχει μια λογική εξέλιξη για αυτό. Ο Ιταλός θεμελιωτής της εγκληματικής κοινωνιολογίας Ενρίκο Φέλι, υποστήριζε ότι λόγω της υψηλής θερμοκρασίας ο οργανισμός μας καταναλώνει λιγότερες δυνάμεις απ’ ότι στις κανονικές θερμοκρασίες, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα πλεόνασμα δύναμης, το οποίο εξωτερικεύεται ανεξέλεγκτα και με δυο τρόπους. Θα μου πείτε ότι όλοι το καλοκαίρι γινόμαστε πιο βίαιοι; Όχι, αλλά υπάρχουν συμπεριφορές, οι οποίες δεν εξωτερικεύονται καθόλου σ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Υπάρχουν πάρα πολλές άλλες πιέσεις, όπως ας πούμε η οικονομική πίεση, η πίεση το να πάμε διακοπές, το οποίο το βλέπουμε και στο περιβάλλον μας, χωρίς να υπάρχει οικονομική δυνατότητα. Επίσης υπάρχουν και τα υπόλοιπα προβληματάκια της καθημερινότητας με αποτέλεσμα χαρακτήρες που είναι πιο εύκολοι στην πίεση, το καλοκαίρι να εμφανίζουν τέτοιες συμπεριφορές. Το καλοκαίρι τα πράγματα είναι πιο δύσκολα και για τον οργανισμό μας δηλαδή όσον αφορά τις συμπεριφορές μας αλλά και τη διάθεση μας.
Ερ: Μόνο που έχουν μαζευτεί πάρα πολλά. Είναι όπως είπατε η μη δυνατότητα να πας διακοπές με την οικογένεια σου, η φορολογία, η ακρίβεια, είναι πολλά.
Απ: Δυστυχώς είναι πάρα πολλά τα προβλήματα. Είμαστε ένας λαός που δουλεύουμε πάρα πολλές ώρες. Δουλεύουμε σκληρά και δε μας αξίζει όλο αυτό. Δεν είναι ανταποδοτικό. Να πληρώνουμε φόρους φυσικά αλλά να υπάρχει κι ένα σύστημα υποστήριξης που όταν το χρειαστούμε να είναι εκεί. Δεν είναι μόνο ο καύσωνας, η κλιματική αλλαγή, το οικονομικό κομμάτι, είναι και το κοινωνικό κομμάτι. Τις χρειαζόμαστε τις διακοπές. Παίζει ρόλο το γεγονός ότι περιμένουμε, είμαστε σε μια στάση αναμονής, περιμένουμε να ξεκουραστούμε. Περιμένουμε να αλλάξει κάτι. Στο περίμενε αυτό θα πρέπει να μη χάσουμε την αισιοδοξία μας και να συνεχίσουμε να προσπαθούμε. Έχει μεγάλη σημασία να καταλάβουμε ότι ναι οι εποχές μπορεί να αλλάζουν και ότι οι άνθρωποι που έχουν μεγαλύτερη προδιάθεση για αντεγκλήσεις και φιλονικίες σίγουρα επιβαρύνονται περισσότερο απ’ ότι στις δροσερές εποχές του έτους αλλά και από την άλλη είμαστε και εμείς υπεύθυνοι για όλα αυτά που γίνονται.
Ερ: Επηρεάστηκε η καθημερινότητα σας απ` όλη αυτήν τη ζέστη; Κάνατε κάποιες αλλαγές στο καθημερινό σας πρόγραμμα ή το παλέψατε σαν να μην συμβαίνει τίποτα;
Απ: Σίγουρα και έχω κάνει αλλαγές. Προσπαθώ έτσι το μεσημέρι να κάνω δροσερές βουτιές ανάσας. Πραγματικά και εγώ ανήκω σε αυτούς που περιέγραψα πριν, που περιμένουμε τις μεγάλες και καλές διακοπές. Χρειάζονται οι μεγάλες διακοπές. Να φροντίσουμε οι διακοπές να είναι αυτό που σημαίνει η λέξη, να σταματήσουμε να κάνουμε οτιδήποτε κάνουμε στη καθημερινότητα μας για λίγες ημέρες και να απολαύσουμε το χρόνο με τον εαυτό μας. Να είμαστε προσεκτικοί με την οικογένεια μας και να μην κάνουμε πράγματα, τα οποία στη συνέχεια τα μετανιώνουμε. Υπάρχει μια έκφραση που λέγανε οι παλιοί: «Που να σφίξουν οι ζέστες» και δυστυχώς στον καύσωνα αυξάνονται τα ψυχιατρικά περιστατικά.
Ερ: Είναι και αυτή η στενή σχέση που έχουμε αναπτύξει με τα κινητά τηλέφωνα. Όπου και να πας σε βρίσκουν οι πάντες και σου μεταφέρουν αυτήν την ένταση της δουλειάς ενώ είσαι σε διακοπές.
Απ: Σ’ όλα αυτά χρειάζονται όρια. Χρειάζεται όλη τη χρονιά να δουλεύουμε το θέμα των ορίων για να μπορέσουμε το καλοκαίρι να τα βγάλουμε. Εμένα αυτό που με στενοχωρεί είναι ότι βλέπω τον κόσμο να είναι στην παραλία, να προσπαθεί να ξεκουραστεί, το βράδυ να κοιτάει το φεγγάρι και να το κοιτάει μέσα από μια οθόνη και όχι μέσα από τα μάτια του. Αυτό είναι πολύ λυπηρό όχι για μας που το κάνουμε αλλά και για την επόμενη γενιά που λαμβάνει αυτό το μήνυμα και θα συνεχίσει να κάνει το ίδιο πράγμα. Να αφήσουμε λοιπόν στην άκρη τα κινητά, να κάνουμε διακοπές απ’ όλα, να ασχοληθούμε με το έμψυχο υλικό που βρίσκεται δίπλα μας και είναι οι άνθρωποι μας και πραγματικά έτσι να νιώσουμε τη διαφορά. Να νιώσουμε τις διακοπές.
