Ένα ποίημα μου που έγραψα καθισμένος στο τραπεζάκι ενός μπαρ, το συνηθισμένο μπαρ της κάθε μέρας για περισσότερο από ενάμισι χρόνο πλέον, σκεπτόμενος τις στιγμές, τα τρένα που μέσα σε αυτά τα 12 χρόνια πέρασαν από μπροστά μου και ξέφυγαν χωρίς να τις αρπάξω στον αέρα ή με ηρεμία.
Εν ολίγοις το συνηθισμένο μπαρ μου έδωσε την έμπνευση για να γράψω αυτό το ποίημα.
Η στιγμή και το τρένο που περνά
Μια στιγμή
Ένα τρένο που περνά
Πετά μακριά
Tο παίρνεις
Ή δεν το παίρνεις
Είναι πάντα μια στιγμή
Είναι εκεί
Λίγες στιγμές
Και από στιγμές, μερικές φορές υπάρχουν πολλές.
Θα είχες
θελήσει να τις αρπάξεις στον αέρα
Άλλες να τις αφήσεις
Να περάσουν δίχως
ενδιαφέρον
Αλλά η στιγμή
Είναι εκείνο που τη ζωή
Την φτιάχνει
Την χτίζει
Την κάνει να προχωρεί
Δίχως αυτή
Η ζωή θα ήταν
Άδεια
Χωρίς χαρές
Θλίψεις
Αλλά μερικές φορές
Οι στιγμές
Πονάνε
Όταν σου ξεφεύγουν
Όταν δεν καταφέρεις
Να τις αρπάξεις
Όταν δεν
Μπορείς να ανέβεις
Σε εκείνο το τρένο
Της ευτυχίας
Γιατί το να χάσεις
Τη στιγμή
Πράγματα ευτυχισμένα
Ομορφιάς
Αγάπης
Σε κάνει να μετανιώνεις
Για εκείνη τη στιγμή
Που πέρασε
Κι εσύ σταματημένος
Εκεί να κοιτάς
Ακίνητος
Χωρίς να ξέρεις πώς να κινηθείς
Δεν κατάφερες
Να την αρπάξεις
Έτσι είναι
Οι στιγμές
Ή τις αρπάζεις στη στιγμή
Ή το σκάνε και δεν
ξαναγυρνούν
Αλλά ηρέμησε
Το λάθος να έχεις
Χάσει μια στιγμή
Δεν θα σε κάνει
Να χάσεις άλλες
Θα τις αρπάξεις
σχεδόν σε κάθε Λεπτό
Αυτή είναι η ζωή
Γεμάτη στιγμές
Τρένα που περνούν
Και στιγμές που
Σου ξεφεύγουν
Έτσι θα είναι πάντα
Φτάνει να γίνουμε πιο έξυπνοι
Και γρηγορότεροι. Και η πραγματική στιγμή εκείνη η αληθινή όμορφη φτιαγμένη από αγάπη και ειλικρίνεια, θα έρθει και είναι εκεί και θα εκραγεί, η ευτυχία και η ομορφιά της ζωής.
Ποίημα του Paolo Andolina Pachino
15/06/20
Το κωδικό του όνομα είναι «Azadi», είναι 28 ετών και είναι ένας σικελός ξένος μαχητής-foreign fighter, με καταγωγή από το Pachino. Ένας από αυτούς που πολέμησαν τις θηριωδίες του ISIS στο πλευρό του κουρδικού λαού στη Ροζάβα.
Το όνομά του είναι Paolo Andolina, μάγειρας στο επάγγελμα, που μετακόμισε στο Τορίνο πριν από 10 χρόνια, όπου έκανε τη δραστική επιλογή να ρισκάρει τη ζωή του και να πάει να πολεμήσει το ISIS για να βοηθήσει τον κουρδικό λαό. Αυτούς τους ανθρώπους που ζουν σε καταπίεση για σχεδόν 100 χρόνια και που δέχονται επίσημα επίθεση από την Τουρκία του Ερντογάν
Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος
