Γράφει ο Στάθης Χαρπαντίδης
Η πληροφορία μας λέει ότι συνολικά είκοσι τέσσερις βιοτεχνίες αλιπάστων είχε κάποτε η Καβάλα, καθιστώντας την πρώτη δύναμη στην Ελλάδα στο είδος. Οι πιο πολλές από αυτές ήταν στην περιοχή πίσω από την Ιχθυόσκαλα. Σήμερα έχουν κλείσει όλες, εκτός από μία που επιμένει και είναι του Τρυφωνίδη, αλλά δεν λειτουργεί πλέον στην συνοικία των αλιπάστων, αλλά στην Βιομηχανική περιοχή της Καβάλας.
Η συνοικία των αλιπάστων, με ή και πιο παλιά χωρίς την ιχθυόσκαλα, γέμιζε όλη την περιοχή από την διαπεραστική μυρωδιά του παστού ψαριού, ενώ δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις, που τελείωνε η επικράτεια του νωπού και που άρχιζε το παστωμένο.
Αποτελούνταν από πανομοιότυπα βιοτεχνικά κτίρια, μερικά από τα οποία έχουν παραμείνει και έχουν αλλάξει χρήσεις και όλο το τετράγωνο μονοπωλούνταν από αυτό το είδος. Κυρίως γυναίκες εργάζονταν στις επιχειρήσεις αυτές και δεν ήταν από τις πιο επιθυμητές δουλειές, αφού όλο το ωράριο ήταν μέσα στα νερά και τα αλάτια και η μυρωδιά των ψαριών τις συνόδευε για ώρα και μετά τη δουλειά, εισχωρώντας σε κάθε πόρο του σώματος.
Συχνά μάλιστα την κουβαλούσαν και μέσα στο αστικό λεωφορείο, το οποίο έπαιρναν όταν σχολούσαν, όταν κι εάν διέθεταν χρήματα να το πάρουν. Θυμηθήκαμε αυτήν την ξεχασμένη ιστορία με τα αλίπαστα της Καβάλας με αφορμή τα αλίπαστα του Παναγιώτη Μεσιτίδη, που κυκλοφορούσαν στην αγορά με την ονομασία «Porto Kavala» και με σήμα το ελάφι.
Η βιοτεχνία αυτή άρχισε να λειτουργεί από το 1951 και συνέχισε μέχρι το 2008. Πενήντα επτά χρόνια πλήρους λειτουργίας. Απασχολούσε περισσότερα από 30 άτομα προσωπικό. Σήμερα δεν ασχολείται κανείς, με πληροφόρησε ο γιος του ιδιοκτήτη Δημήτρης Μεσιτίδης, δείχνοντάς μου το παλιό κτίριο της βιοτεχνίας στην οδό Νηλέως 4.
Έχει παραμείνει κλειστό και αφηγείται την βουβή πια ιστορία του. Ίσως να ήταν η τελευταία βιοτεχνία αλιπάστων που είχε μείνει στην παλιά βιοτεχνική ζώνη Καβάλας, στην περιοχή πίσω από την Ιχθυόσκαλα και στην οδό Νηλέως 4. Μετά από αυτήν χάθηκε άλλη μια παραδοσιακή παραγωγή της πόλης, που δεν θα επανέλθει ποτέ πια, αφού κι αυτό το είδος καλύφθηκε με εισαγωγές, κυρίως από την Τουρκία.
