12.1.2017 το σοκ της είδησης… στον Άγιο Νικόλαο η νεκρώσιμος ακολουθία… παγωμένη και δύσκολη μέρα… ο χιονιάς όμως υποχωρεί ίσα – ίσα για να ξεπροβοδίσουμε τον Φίλο μας στους ουρανούς, με την ευχή να τον αναπαύει ο Κύριος «εν χώρα ζώντων…..και μετά δικαίων».
Ένα μεγάλο κεφάλαιο της κοινής μας διαδρομής έκλεισε με την απώλειά του. Και σήμερα ένα χρόνο μετά κλίνουμε νοερά και ευλαβικά το γόνυ μας στην μνήμη του.
Στο μυαλό μου χαραγμένες πάντα οι συμβουλές του, οι προτροπές και οι επισημάνσεις του. Αλλά και οι φιλικές συστάσεις του για την αποφυγή κάποιων ατοπημάτων. Υπηρετήσαμε μαζί, εγώ ως πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου εκείνος ως αντιδήμαρχος, μόλις μία τετραετία, την τοπική αυτοδιοίκηση, όμως, ο χρόνος αυτός, ήταν για μένα ένα ταχύρρυθμο μάθημα ορθής πολιτικής, και όχι μόνον, δράσης.
Μας λείπει ο Τάσος. Μας λείπει η αντρίκια περπατησιά του, η γενναιοδωρία του, το χαμόγελό του, η πηγαία ανθρώπινη συμπεριφορά του. Που δεν ήταν επίπλαστη, ούτε προσαρμοσμένη στην άχαρη πολιτική σκοπιμότητα του «προσεταιρισμού».
Ο ίδιος, στην μακρά πολιτική του διαδρομή στην τοπική αυτοδιοίκηση, ανάμεσα από τα αγκάθια των «άσπονδων φίλων», αλλά και τα ρόδα των ανθρώπων που τον αγάπησαν πραγματικά, άφησε το αποτύπωμα της επιτυχημένης θητείας του σε κάθε τομέα.
Θα πρέπει να γεμίσουμε σελίδες της προσωπικής του ιστορίας, για το ανάστημα του ανδρός. Αυτό θα ήταν ένα άλλο αφήγημα.
Σήμερα όμως περιοριζόμαστε στην ανάμνηση του, κοιτώντας στα μάτια τους δικούς του ανθρώπους, την αγαπημένη του Λία, τον Γιάννη και την Υπατία, τον Γιώργο, την Λαμπρινή, τον Κώστα με την Φρόσω και τα εγγόνια του.
Γιατί η ζωή του, η φυσιογνωμία του, σχηματοποιείται στα πρόσωπα που άφησε πίσω του, συντηρώντας την μνήμη ενός Δικαίου ανθρώπου.
Καβάλα 11.1.2018
Παύλος Γεωργιάδης
