Ιστορία

Εκεί στα Άνω  Πορόια ο σερβιτόρος μας ενημερώνει ότι στο Πετρίτσι και στο Σαντάνσκι ακούς παντού Ελληνικά, διότι και οι συνταξιούχοι της περιοχής μετακομίζουν στη γείτονα χώρα,αφού εκεί με 180 ευρώ το μήνα ζει κανείς πλουσιοπάροχα. Στο χωριό του από 4.000 κατοίκους, έχουν μείνει πλέον 700 εκ των οποίων οι 100 είναι νέοι.

Ο πρόεδρος των αλιέων της λίμνης Κερκίνης, μας πληροφορεί ότι όλοι πρέπει να αντισταθούμε, βοηθώντας ο ένας τον άλλο, προκειμένου να παραμείνουμε ελεύθεροι και να μπορούμε ως Έλληνες να απολαμβάνουμε τα κάλλη του εθνικού πάρκου της λίμνης.

– Θέλουν να μας τα πάρουν όλα, να χάσουμε το πλούτο μας!!!!

Κάπως έτσι διαμορφώνεται η κατάσταση στη δύση του 2016, στην ακριτική επαρχία. Έλληνες γίνονται μόνιμοι κάτοικοι της γείτονος χώρας, ερημόνωντας ακόμη και από τους γέροντες και τις γερόντισσες τα ακριτικά χωριά μας. Δεν χρειάζεται να ερμηνεύσουμε την αντιστοιχία του χειμερινού και θερινού τουρισμού στο βόρεια παράλια της χώρας από τους γείτονές μας, καθώς και την αγορά από αυτούς μόνιμων κατοικιών εδώ, με την προαναφερθείσα κατάσταση.

Αλλοιώνεται η φυσιογνωμία των προσώπων στην Ελληνική ακριτική επαρχία και τούτο εξελίσσεται εξ απαλών ονύχων για το πολιτικό σύστημα, του οποίου η πλειονότης φέρει την ευθύνη για τη πολιτική των Μνημονίων που καταστρέφει και απειλεί τη χώρα.

Αντιθέτως μέγα θέμα προέκυψε από την άμεση αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης, από την άλλη γείτονα χώρα της απέναντι πλευράς του Αιγαίου. Η έτερη αλλοίωση στη προσωπική φυσιογνωμία των ακριτικών νήσων του Ανατολικού Αιγαίου, η οποία επιχειρείται από το κύμα των προσφύγων, δεν έχει ακόμη αντιμετωπιστεί με τη δέουσα πολιτική σοβαρότητα, ως προς τα εγκυμονούντα νέα δεδομένα,τα οποία τείνουν να παγιωθούν.

Με δακρυγόνα και κλομπς αντιμετωπίζονται οι διαμαρτυρίες των συνταξιούχων στο δρόμο, όπως επίσης με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίσθηκε και πολιτική συγκέντρωση εναντίον της παρουσίας του πρωθυπουργού στη Καισαριανή.

Η αλλοπρόσαλλη πολιτική αυτής της κυβέρνησης, εδώ και καιρό την έχει αυτοεγκλωβίσει.

Δημοσκόπηση η οποία δημοσιεύεται στην εφημερίδα κομματικό όργανο της κυβέρνησης, αποτυπώνει με τον πλέον σαφή τρόπο τη δυσαρέσκεια και την απογοήτευση των πολιτών από τη κυβερνητική πολιτική, δηλαδή το 90% των πολιτών δηλώνει δυσαρεστημένο από τη κυβερνητική λειτουργία και το 85% των πολιτών εκτιμά ότι η χώρα κινείται σε λάθος κατεύθυνση.

-Ναι αλλά εκεί υπάρχει κράτος, μου λέει πάλι ο σερβιτόρος στα Άνω Πορόια,ενώ εδώ….

Μάλλον ανήκει και αυτός στα ποσοστά της δημοσκόπησης, καθώς και στο 80% των πολιτών οι οποίοι δηλώνουν δυσαρεστημένοι και με τη λειτουργία της αντιπολίτευσης.

Ο κόσμος είναι διχασμένος ως προς τη πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, καθώς το 51% την επιθυμεί άμεσα, την ίδια στιγμή που το 45% εκτιμά ότι ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε η ΝΔ αποτελούν τη καλύτερη λύση για τη διακυβέρνηση της χώρας.

Ποιός  αλήθεια μπορεί να πιστεύει σοβαρά, ότι με αυτή τη πολιτική πλειοψηφία, ακόμη κι αν αυτή διευρυνθεί κοινοβουλευτικά και με αυτή τη πολιτική που αυτή εφαρμόζει, μπορεί να υπάρξει έστω ακτίδα φωτός στην πολύπαθη Ελλάδα, τις επόμενες δεκαετίες; Ουδείς πιστεύουμε, ούτε καν αυτοί οι οποίοι την εφαρμόζουν, αλλοιωμένοι προσωπικά, συνειδητά ή ασυνείδητα, από την αδηφάγο ερωμένη τους, την εξουσία.

Η πρόταση την οποία καταθέσαμε, προς την υλοποίηση της οποίας αγωνιζόμαστε αόκνως, καθίσταται η μόνη πολιτικά ρεαλιστική και επίκαιρη λύση, η οποία μπορεί να ανατρέψει συνθέμελα τη σημερινή απάνθρωπη πολιτική των Μνημονίων. Η πρόταση της δημιουργίας ενός μεγάλου αντιμνημονιακού μετώπου εξουσίας, το οποίο θα πείσει τον Ελληνικό Λαό και θα του προσφέρει κίνητρο να μην απέχει και να μην ψηφίσει άκυρο και λευκό, αντικειμενικά πλέον, κάτι το οποίο επιβεβαιώνεται πρακτικά καθημερινώς, αναδεικνύεται ως  άμεσο και επείγον πολιτικό καθήκον, για όλους εκείνους οι οποίοι με συνέπεια από το 2009 επιμένουν να κινούνται σε αντιμνημονιακούς δρόμους. Την ιστορία εντός, αλλά  και σε αντίθεση, του “αντικειμενικώς” φαίνεσθαι, την δημιουργεί εσαεί ο ανθρώπινος υποκειμενικός παράγοντας.

“[….] Βρισκόμαστε σε πολύ σημαντική φάση της ιστορίας και δεν πρέπει να τη χάσουμε από τα μάτια μας. Άλλωστε, κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει από την ιστορία” ( ” Συνεντεύξεις του Νίκου Καρούζου” εφημερίδα “Ριζοσπάστης” 27-7-1986 {συνέντευξη στον Κώστα Καναβούρη} Εκδόσεις “Ίκαρος” 2002 σελ. 150)