Πριν από λίγες μέρες ο Νίκος Παναγιωτόπουλος έδωσε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη στον ραδιοφωνικό σταθμό της Αθήνας, Real FM.
Αναδημοσιεύουμε τα κυριότερα αποσπάσματα της. Την αναφορά του κ. Παναγιωτόπουλου στη θητεία του στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Το σχόλιο του επί της βελτίωσης των Ελληνοτουρκικών θέσεων.
Η συνέντευξη
Ερώτ: Θα ήθελα τώρα να σας πάω με την ιδιότητά σας και μετά από τη θητεία, την αξιοσημείωτη για μένα, το εννοώ αυτό επί των ημερών σας δεν έγιναν τα Rafale και τα Belharra ή κάνω λάθος;
Απαντ: Τότε διαπραγματευτήκαμε, τότε υπογράψαμε και άλλα πολλά.
Ερώτ: Για να μην τα ξεχνάμε, γι’ αυτό.
Απάντ: Εντάξει, ήταν 4 αξέχαστα χρόνια με διαχείριση σοβαρών κρίσεων. Κρίσεων, που θα έλεγα, χωρίς προηγούμενο τουλάχιστον στο πρόσφατο παρελθόν, την οικοδόμηση πολλών συμμαχιών στο πλαίσιο της αμυντικής διπλωματίας, που είναι πολύ αξιόπιστο είδος διπλωματικής προσέγγισης, και βέβαια το φιλόδοξο πρόγραμμα να ξαναδυναμώσει η Ελλάδα στρατιωτικά, γιατί πολύ απλά είχε μείνει πίσω. Αυτό σημαίνει και να βρούμε τρόπους να συντηρήσουμε, να αναβαθμίσουμε τα υπάρχοντα συστήματα αλλά και να αποκτήσουμε καινούργια. Και δεν τελειώνει βέβαια. Κανείς δεν λέει, και πρώτος εγώ δεν θα έλεγα ότι τα κάναμε όλα. Κάναμε όμως αρκετά. Ιδίως στο αεροπορικό πεδίο νομίζω είναι ορατή η αλλαγή και των συσχετισμών ισχύος στην περιοχή αλλά και του ηθικού στην Πολεμική Αεροπορία, γιατί τα στελέχη θέλουν ένα βλέπουν τον κλάδο τους, το όπλο τους να δυναμώνει. Αυτό έχει αντίκτυπο θετικό και στο ηθικό, και αυτό είναι, θα έλεγα, ανεκτίμητη παράμετρος. Αλλά η προσπάθεια συνεχίζεται, δεν σταματάει ποτέ. Οι ανάγκες υπάρχουν, οι συνθήκες μεταβάλλονται ασφαλώς. Εγώ συμφωνώ με αυτό που λέει ο εν ενεργεία Υπουργός Άμυνας, ο κ. Δένδιας ότι πρέπει να διδασκόμαστε μαθήματα από το πεδίο, μια που έχουμε δυστυχώς φαινόμενο έξαρσης, συγκρούσεων και είμαι σίγουρος θα πάμε και σε αυτό προσεχώς, και να προσαρμοζόμαστε, όσον αφορά τη δυνατότητα αντιμετώπισης αυτών, που άλλωστε στο τέλος αυξάνει την αποτρεπτική ισχύ της χώρας. Και αυτό είναι το τελικό ζητούμενο.
Ερωτ: Δεν κατάλαβα. Μου είπατε ότι βαδίζουμε σε πεδίο συγκρούσεων; Δεν το κατάλαβα.
Απαντ: Όχι. Βλέπουμε ότι στο ευρύτερο περιβάλλον μας πλέον σοβούν ανοιχτές συγκρούσεις. Δεν λέω για εμάς. Σοβούν ανοιχτές συγκρούσεις στη γειτονιά μας, είτε προς Βορρά, είτε στη Μέση Ανατολή.
Ερωτ: Ο κ. Παρασκευαϊδης του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ βγήκε χθες, σε νοσοκομείο μέσα σε μια εκδήλωση, να πει πάρτε όπλα γιατι θα έρθουν οι Τούρκοι να μας σφάξουν.
Απαντ: Εντάξει, δεν είναι τώρα αυτό σοβαρή προσέγγιση. Αλίμονο. Δεν χρειάζεται να πάρουν Έλληνες πολίτες όπλα. Οι Έλληνες πολίτες πρέπει μεν να ενισχύουν την ανθεκτικότητά τους στις κρίσεις, αλλά νομίζω ότι οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας, φροντίζουν για την αποτροπή. Και αποτροπή δεν είναι τίποτα άλλο παρά η διαρκής αποθάρρυνση κάθε δυνητικού αντιπάλου να αναλάβει κάποια στρατιωτικού τύπου ενέργεια, διότι εκτιμά ότι το κόστος θα είναι πολύ μεγαλύτερο από το όφελος. Αυτό είναι η αποτροπή στην πράξη και για μένα ο καλύτερος τρόπος αποτροπής δεν είναι να κάνεις δηλώσεις βαρύγδουπες, αλλά να κανονίζεις να έρχεται ένα Rafale το μήνα, όπως και έρχεται εδώ και 2 χρόνια. Και καταλαβαίνουν όλοι τι σημαίνει αυτό.
Ερωτ: Μου ξεφεύγετε όμως γιατί εγώ σας λέω αν ήσασταν εσείς υπουργός τώρα, και ένας βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας έλεγε ότι θα μας σφάξουν οι Τούρκοι στο κρεβάτι την ώρα που κοιμόμαστε, θα σας άρεσε να το ακούσετε;
Απαντ: Όχι, δεν νομίζω ότι κανένας σε θέση ευθύνης του αρέσει να ακούει μια τέτοια δήλωση άστοχη όπως σας είπα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρχουν κατά καιρούς άστοχες δηλώσεις και για εντυπωσιασμό. Η δουλειά έχει σημασία.
Ερωτ: Επειδή μπαίνουμε σε ένα κλίμα, παρόλο που επιμένει ο Ερντογάν για τη γαλάζια πατρίδα, εμείς μπαίνουμε σε μια διπλωματία, η οποία φαίνεται ότι στα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης δουλεύει, δουλεύει πολύ καλά και η οικονομική διπλωματία. Μην ξεχνάμε ότι κάνει πολύ καλή δουλειά ο Κώστας Φραγκογιάννης, αλλά το ζήτημα είναι πράγματι πρέπει να αισθανόμαστε ως εν δυνάμει κίνδυνο τον Τούρκο, ο οποίος βεβαίως δεν λέει και να άρει και το casus belli;
Απαντ: Οι σχέσεις της Ελλάδας με την Τουρκία περνάνε μια φάση αποκλιμάκωσης των εντάσεων και αυτό είναι καλό πράγμα. Μόνο ως καλό μπορεί να εκληφθεί. Ως παράθυρο ευκαιρίας το βλέπουμε. Μπορώ να θυμηθώ τι γινότανε από παραβιάσεις και υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών στον εναέριο χώρο μας, υπερπτήσεις πάνω από νησιά, και τι γίνεται σήμερα που έχει εκμηδενιστεί κυριολεκτικά το φαινόμενο. Αυτό είναι ένα καλό σημάδι. Από κει και πέρα όμως είμαι της άποψης του και κεινον ποιείν και τούτο μη αφιέναι. Είναι καλό η αναζήτηση κοινών δρόμων, η προσπάθεια για συνεννόηση από κει και πέρα όμως, δεν θα πρέπει να χαλαρώσει η προσπάθεια για την ενίσχυση της χώρας. Άλλωστε, και απ’ ότι ακούω και από ότι γνωρίζω, ο κ. Ερντογάν δεν ματαίωσε τη ναυπήγηση του ελικοπτεροφόρου ή του άλλου που έχει στα σκαριά, συνεχίζει, έτσι δεν είναι; Δεν ματαίωσε το πρόγραμμα πρόσκτισης ή ναυπήγησης νέων μαχητικών πλοίων, μονάδων επιφανείας δηλαδή, ώστε να ενισχύσει τη ναυτική παρουσία της Τουρκίας σε μια εποχή που η ναυτική παρουσία αποκτά ιδιαίτερα μεγάλη στρατηγική σημασία στην ευρύτερη περιοχή. Δεν σταμάτησε Τουρκία αυτά τα φιλόδοξα προγράμματα, επειδή είναι σε καλύτερη φάση σχέσεων με την Ελλάδα. Νομίζω ομοίως και εμείς πρέπει να πράξουμε και από κει και πέρα να ζητούμε δρόμους για καλύτερη συνεννόηση.
