«Πολιτικοί και δημοσιογράφοι τριγυρνάνε κομπάζοντας και προσπαθούν να υποβάλλουν πάνω στο κίνημά μας τη δική τους αποτυχημένη λογική. Σύμφωνα με αυτή τη λογική εξεγειρόμαστε γιατί η κυβέρνησή μας είναι διεφθαρμένη ή γιατί θέλουμε περισσότερα από τα λεφτά τους ή από τις δουλειές τους.
Αν σπάμε τις τράπεζες αυτό είναι γιατί αναγνωρίζουμε πως τα λεφτά είναι μια βασική αιτία της θλίψης μας. Αν σπάμε τις βιτρίνες δεν είναι γιατί η ζωή είναι ακριβή,αλλά γιατί οι ανέσεις μας εμποδίζουν να ζήσουμε με κάθε κόστος. Αν χτυπάμε την αισχρή αστυνομία, δεν το κάνουμε μόνο για να εκδικηθούμε για τους νεκρούς συντρόφους μας, αλλά γιατί ανάμεσα σε αυτόν τον κόσμο και σε αυτόν που επιθυμούμε θα στέκονται πάντα ως εμπόδιο.
Ξέρουμε πως ήρθε η ώρα να σκεφτούμε στρατηγικά. Στην εποχή της αυτοκρατορίας ξέρουμε πως η συνθήκη για μια νικηφόρα εξέγερση είναι το γεγονός ότι εξαπλώνεται, τουλάχιστον σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Τα τελευταία χρόνια είδαμε και μάθαμε: οι σύνοδοι κορυφής, τα φοιτητικά και η εξέγερση στα γκέτο της Γαλλίας, το No Tav κίνημα στην Ιταλία, η κομμούνα της Οαχάκα, η επιθετική υπεράσπιση της κατάληψης Ungdom Huset στην Κοπεγχάγη, οι συγκρούσεις ενάντια στο εθνικό συνέδριο των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ, και η λίστα συνεχίζεται.
Γεννημένοι μέσα στην καταστροφή, είμαστε παιδιά κάθε κρίσης, πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής, οικολογικής. Ξέρουμε πως αυτός ο κόσμος είναι ένα αδιέξοδο. Θα πρέπει να είσαι τρελός για να κρατιέσαι από τα ερείπια του. Θα πρέπει να είσαι σοφός αν αυτο οργανώνεσαι.
Η πλήρης άρνηση της κομματικής πολιτικής και των κομματικών οργανώσεων δηλώνει το προφανές, δηλαδή ότι είναι μέρος του παλιού κόσμου. Είμαστε τα κακομαθημένα παιδιά αυτής της κοινωνίας αλλά εμείς δεν θέλουμε τίποτα από αυτήν. Αυτή είναι η υπέρτατη αμαρτία που δεν θα μας συγχωρήσουν ποτέ. Πίσω από τις κουκούλες είμαστε τα παιδιά σας και οργανωνόμαστε.
Δεν θα καταβάλαμε τόση προσπάθεια στο να καταστρέψουμε την υλικότητα αυτού του κόσμου, τις τράπεζες του, τα σούπερ μάρκετ του, τα αστυνομικά τμήματά του, αν δεν γνωρίζαμε ότι την ίδια στιγμή υποτιμούμε την ίδια την μεταφυσική, τα ιδεώδη του, τις ιδέες και τη λογική του.
Τα μίντια θα περιέγραφαν τα γεγονότα της περασμένης εβδομάδας ως μια έκφραση μηδενισμού. Αυτό που δεν πιάνουν είναι ότι κατά την ίδια διαδικασία προσβολής και παρενόχλησης αυτής της πραγματικότητας, βιώνουμε μια ανώτερη μορφή κοινωνικότητας και μοιράσματος, μια ανώτερη μορφή αυθόρμητης και χαρούμενης οργάνωσης που θέτει τη βάση του νέου κόσμου.
Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι η εξέγερση μας βρίσκει τα δικά της όρια στο ίδιο το γεγονός ότι δημιουργεί μόνο αγνή καταστροφή. Αυτό θα ήταν αλήθεια αν εκτός από τις οδομαχίες, δεν είχαμε στήσει την αναγκαία οργάνωση που απαιτεί ένα μακράς διαρκείας κίνημα: καντίνες που προμηθεύονται από συστηματικές απαλλοτριώσεις, ιατρεία για να περιποιούμαστε τους τραυματίες μας, τα μέσα για να εκδίδουμε τις εφημερίδες μας, και το δικό μας ραδιόφωνο.
Καθώς απελευθερώνουμε έδαφος από τα χέρια της αυτοκρατορίας του κράτους και της αστυνομίας του, πρέπει να το καταλάβουμε, να το γεμίσουμε και να μεταμορφώσουμε την μέχρι πρότινος χρήση του ώστε να εξυπηρετεί το κίνημα. Έτσι το κίνημα δεν σταματάει ποτέ να αναπτύσσεται.
Σε όλη την Ευρώπη οι κυβερνήσεις τρέμουν. Αυτό που πραγματικά τους τρομάζει περισσότερο δεν είναι οι ίδιου τύπου τοπικές συγκρούσεις, αλλά η ίδια η δυνατότητα να βρει η δυτική νεολαία κοινό σκοπό, να γίνει ένα και να δώσει σε αυτήν την κοινωνία το τελειωτικό της χτύπημα.
Αυτό είναι το κάλεσμα σε όλους αυτούς που το ακούν: Από το Βερολίνο μέχρι τη Μαδρίτη, από το Λονδίνο μέχρι το Ταρνάκ όλα γίνονται δυνατά. Η αλληλεγγύη πρέπει να μετατραπεί σε πολυπλοκότητα. Οι αναμετρήσεις πρέπει να διαχυθούν. Κομμούνες πρέπει να αναγγελθούν. Ώστε η κατάσταση να επιστρέψει ποτέ στην κανονικότητα. Ώστε οι ιδέες και πρακτικές που μας συνδέουν μεταξύ μας να γίνουν πραγματικοί δεσμοί.
Ώστε να γίνουμε ακυβέρνητοι. Επαναστατικοί χαιρετισμοί σε όλους τους συντρόφους του κόσμου. Προς όλους τους φυλακισμένους: θα σας βγάλουμε έξω. ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ…ΚΟΙΤΑ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ».
Από το βιβλίο Ανησυχία που επιμελήθηκαν οι Αλέξανδρος Κυριακόπουλος και Ευθύμιος Γουργούρης.
- Επιστρέφει λοιπόν η ιστορία κι εγώ, ο Μιχάλης, βρίσκομαι στον έβδομο ουρανό!
δεκεμβριανά ’08
Τα Μωρά στη Φωτιά τραγουδούν:
Περπατάμε στην πόλη σαν μια μηχανή
και νιώθουμε σαν βόμβα έτοιμη να εκραγεί
κάνουμε θόρυβο κι αυτό είναι γεγονός
μιλάω για μια γενιά που δοκιμάζει την τύχη της αλλιώς. Και πιο κάτω :
Πενήντα χρόνια περιμέναμε αυτή τη βραδιά!
Και: ‘το όνομά μου είναι αναταραχή
θα φωνάξω και θα ουρλιάξω
θα σκοτώσω τον βασιλιά
και θα βρίσω τους υπηρέτες του’
Από το street figting man the Rolling Stones.
Και:
Συντρόφισσα, σύντροφε, εξεγερμένη Ελλάδα
Εμείς, οι πιο μικροί, από αυτή τη γωνιά του κόσμου, σε χαιρετάμε
Δέξου το σεβασμό μας και το θαυμασμό μας γι αυτό που σκέφτεσαι και κάνεις.
Από μακριά, μαθαίνουμε από σένα.
Ευχαριστούμε. Υποδιοικητής Μάρκος
EZLN
Και:
Όλοι λένε το ορμητικό ρέμα βίαιο. Μα τη κοίτη του ποταμού που το κρατάει κανείς δεν τη λέει βίαιη.
Μπέρτολτ Μπρέχτ.
Από τους τοίχους της Αθήνας: αυτοί μας ρημάζουν τη ζωή, εμείς θα ρημάξουμε τα πάντα για να πάρουμε τις ζωές στα χέρια μας.
Και :
Αντισταθείτε σ’ αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι και λέει: καλά είμαι εδώ. Αντισταθείτε σε αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι και λέει Δόξα σοι ο Θεός.
Μιχάλης Κατσαρός η Διαθήκη μου.
Και τελειώνει η χρονιά κάπως έτσι:
Καταλάβετε σχολές, Σαμποτάρετε τα ακυρωτικά μηχανήματα, Μπείτε σε άδεια σπίτια, Πάρτε τηλ. για βόμβα. Ανάψτε τσιγάρο στο μετρό. Γιουχάρετε τον κάθε ένστολο. Παίξτε ποδόσφαιρο σε λεωφόρους. Ερωτευτείτε. Σπάστε βιτρίνες. Γρατζουνίστε πολυτελή αυτοκίνητα. Απελευθερώστε κατσαρίδες σε δημόσια κτίρια. Κάντε φάρσες. Πετάξτε μπογιές. Απαλλοτριώστε σούπερ μάρκετ. Ξεφουσκώστε λάστιχα περιπολικών. Βάλτε τις φωνές. Αφήστε απλήρωτους λογαριασμούς. Ρίξτε ζάχαρη στα μηχανήματα δημόσιων έργων. Γράψτε με σπρέϋ. Κωλυσιεργήστε στη δουλειά σας. Παρακωλύστε την κυκλοφορία των αυτοκινήτων. Φτύστε στο πάτωμα σε εφορίες. Αρνηθείτε να σερβίρετε μπάτσους. Διαδώστε φήμες. Ταλαιπωρήστε δημοσίους υπαλλήλους. Στείλτε google bombs. Βουλώστε δημόσιες τουαλέτες. Μιλήστε σε αγνώστους. Αχρηστέψτε ΑΤΜ. Καλές γιορτές!! ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 08 ΑΡΗΣ ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ.
- Είμαι ενθουσιασμένος, ξανάνιωσα, η Ιστορία επέστρεψε λοιπόν, ξανά. ‘ΚΙ ΌΜΩΣ ΕΊΜΑΙ ΑΚΌΜΑ ΕΔΏ’!
Και μια παρατήρηση:
Πριν από την έκτη του Δεκέμβρη,ΈΝΑ ΕΠΊΜΟΝΟ ΑΥΤΟΚΌΛΛΗΤΟ δρόμου βρισκόταν κολλημένο σε διάφορα σημεία της πρωτεύουσας. Ξεθωριασμένο και στις περισσότερες περιπτώσεις φθαρμένο. Φαινόταν παλιό και κουρασμένο, σαν να περίμενε κάτι. Ήταν ασπρόμαυρο και έγραφε μια μόνο λέξη ‘Ησυχία’. Λίγες μέρες αργότερα οι τοίχοι πλημμύρισαν με ένα παρόμοιο αυτοκόλλητο με ολόιδια γράμματα, με το ίδιο ακριβώς σχέδιο. Ολοκαίνουριο όμως και με χρώμα. Έγραφε μια άλλη λέξη. ‘Ανησυχία’ .
ΌΣΟ ΚΙ ΑΝ ΦΏΝΑΖΑΝ ΟΙ ΝΕΟΙ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΝΑ ΞΕΚΟΥΝΗΘΟΥΝ ΚΑΙ Ν’ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ……..ΤΙΠΟΤΑ.
Και αυτοί με μια φανταστική κίνηση στην εποχή της εικόνας πυρπολούν στο Σύνταγμα το χριστουγεννιάτικο δέντρο του ανεκδιήγητου Κακλαμάνη που θέλει να γιορτάσει στην πυρπολημένη πόλη. Τις μέρες του Αλέξη, του Κασσίμη, του Τσιρώνη, του Κουμή της Κανελοπούλου, του Καλτεζά, του Τσουτσουβή, του Πρέκα, του Τεμπονέρα, του Μαρίνου, του Τζουλιάνι, της Κουλούρη. ……όλων μας.
Και για επίλογο κράτητώ το καλύτερο:
‘αυτοί οι ψευτοεπαναστάτες πρέπει να ξεσκεπαστούν αποτελεσματικά, γιατί αντικειμενικά υπηρετούν τα συμφέροντα της Γκωλικής εξουσίας και των μεγάλων καπιταλιστικών μονοπωλίων’ , γράφει η L’ Umanite, η εφημερίδα του ΚΚΓ τον Μάη του ’68!!! και συνεχίζει :‘δεν φαίνεται αυθόρμητο, ….η οργανωμένη εκδήλωση αυτής της μορφής δράσης, από ομάδες που εχθρεύονται και καταπολεμούν την οργανωμένη μαζική πάλη, και που αποτελεί βούτυρο στο ψωμί της εξουσίας των μονοπωλίων, … άλλο πράγμα δείχνει.’ Ριζοσπάστης, Δεκέμβρης ’08.
Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος αέναη κίνηση
