Σχεδόν τα πάντα μας χωρίζουν από τη σκέψη Marco Travaglio. Το 41δισ η ισόβια κάθειρξη και η υπερφιλελεύθερη ιδεολογία των χειροπέδων θα ήταν αρκετά. Για μια φορά, όμως, ακόμα κι αυτό το χαλασμένο ρολόι χτύπησε τη σωστή ώρα. Όχι κατά τύχη, σχετικά με τον πόλεμο. Μπορούμε να δούμε, να ακούσουμε, να αγγίξουμε το γεγονός ότι ακόμη και ένα μέρος της μικρομεσαίας ιταλικής μπουρζουαζίας δεν αντέχει πλέον στην ευρωατλαντική δοκιμασία «πιστέψτε, υπακούτε, πολεμήστε». Και αυτό το editorial του, για μια φορά, τα λέει σωστά…
*****
Καταργήσαμε την ιστορία. Απαγορεύεται να πει κάποιος τι συνέβη στην Ουκρανία πριν από τις 24 φεβρουαρίου 2022: τα οκτώ χρόνια εμφυλίου πολέμου στο Donbass μετά το λευκό (στην πραγματικότητα, μαύρο) πραξικόπημα του Eromaidan το 2014 και τους χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες που προκλήθηκαν από τις συνεχείς επιθέσεις των στρατευμάτων του Κιέβου και των φιλοναζιστικών πολιτοφυλακών ενάντια στους ρωσόφωνους και ρωσόφιλους πληθυσμούς που, με την υποστήριξη της Μόσχας, απαιτούσαν ανεξαρτησία ή τουλάχιστον αυτονομία. Όλα αυτά σε πείσμα των δύο συμφωνιών του Μινσκ.
Η επίσημη εκδοχή, η μόνη εξουσιοδοτημένη, είναι ότι τίποτα δεν συνέβη πριν από το 2022: ένα πρωί ο Πούτιν ξύπνησε πιο τρελός από το συνηθισμένο και εισέβαλε στην Ουκρανία. Αν οι άνθρωποι ανακάλυπταν την αλήθεια, θα καταλάβαιναν ότι το ατλαντικό μάντρα «Ο Πούτιν επιτιθέμενος, ο Ζελένσκι υφίσταται επίθεση» ισχύει μόνο από το 2022: προηγουμένως, για οκτώ χρόνια, οι επιτιθέμενοι ήταν οι κυβερνήσεις του Κιέβου (η τελευταία, αυτή του Ζελένσκι) και οι λαοί που υφίσταντο επίθεση ήταν εκείνοι του Ντονμπάς. Μεταξύ των θυμάτων, υπάρχει ο ιταλός δημοσιογράφος Αντρέα Ροκέλλι, που σκοτώθηκε από τον ουκρανικό στρατό, Fralevittime, c’èilgiornalistaitalianoAndreaRocchelli, uccisodall’esercitoucraino…
Καταργήσαμε τη γεωγραφία. Απαγορεύεται η εμφάνιση του χάρτη της επέκτασης του Νατο προς τα ανατολικά τα τελευταία 25 χρόνια (από 16 σε 30 μέλη)… Κι όμως, το Νατο έχει επεκταθεί προς τα ανατολικά, περικυκλώνοντας και πολιορκώντας τη Ρωσία, απειλώντας την ασφάλειά της με εγκαταστάσεις πυρηνικών πυραύλων όλο πιο κοντά στα σύνορα, αψηφώντας τις υποσχέσεις που δόθηκαν στον Γκορμπατσόφ το 1990, μέχρι την τελευταία προβοκάτσια της ανακοίνωσης της επικείμενης ένταξης στη Συμμαχία των γειτόνων της Ρωσίας – Γεωργίας και Ουκρανίας – είναι ένα αδιαμφισβήτητο ιστορικό γεγονός…
Ο άλλος απαγορευμένος χάρτης είναι αυτός των χωρών που δεν καταδικάζουν ή δεν επιβάλλουν κυρώσεις στη Ρωσία ή που παραμένουν ουδέτερες: σχεδόν όλη η Ασία, η Αφρική και η Λατινική Αμερική, δηλαδή το 87% του παγκόσμιου πληθυσμού. Αλλά ο μικρός δυτικός αρχαίος κόσμος μας αρέσει να πιστεύει ότι ο Πούτιν είναι απομονωμένος και ότι τον περικυκλώνουμε. Το γεγονός ότι η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία και άλλες χώρες είναι μαζί του ή όχι μαζί μας, καλύτερα να αγνοηθεί: αλλιώς όλοι καταλαβαίνουν ότι οι κυρώσεις δεν λειτουργούν…
Μόνο με την κατάργηση της ιστορίας μπορεί να γίνει πιστευτός ο πρόεδρος Sergio Mattarella όταν επαναλαμβάνει ότι «η Ουκρανία είναι ο πρώτος πόλεμος στην καρδιά της μεταπολεμικής Ευρώπης». Το Βελιγράδι, βομβαρδισμένο και από την Ιταλία το 1999, πού είναι, στην Ωκεανία; Και ποιος ήταν ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ντ’ Αλέμα που βομβάρδιζε το Βελιγράδι; Κάποιος Ματαρέλα…
Καταργήσαμε τον σεβασμό για τους άλλους πολιτισμούς. Σε ένα τρελό κύμα ρωσοφοβίας, έχουμε δει μαέστρους, τραγουδιστές όπερας, παγκοσμίου φήμης πιανίστες, φωτογράφους, αθλητές (συμπεριλαμβανομένων των παραολυμπιακών Αγώνων), ακόμη και γάτες και βελανιδιές να εξοστρακίζονται, μόνο και μόνο επειδή είναι ρώσοι. Και μετά λογοκρίνουν μαθήματα για τον Ντοστογιέφσκι, ακυρώνουν τα μπαλέτα του Τσαϊκόφσκι από τα θέατρα, διώχνουν ακόμη και τη ρωσική αντιπροσωπεία από τους εορτασμούς για την απελευθέρωση του Άουσβιτς. Σαν το στρατόπεδο συγκέντρωσης να είχε απελευθερωθεί από τους αμερικανούς ή τους ουκρανούς και όχι από τον Κόκκινο Στρατό…
Οι τρομπετίστες του Νατο προπαγανδίζουν την φάρσα του «ευρωατλαντισμού» και οι ηλίθιοι του πολέμου την αγοράζουν, χωρίς να συνειδητοποιούν ότι τα συμφέροντα της Ευρώπης είναι αντίθετα με αυτά της Αμερικής όσο ποτέ άλλοτε.
Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος contropiano.org
