Η φιλία της Κατερίνας Κακιλή με τη Ζήνα Κουτσελίνη και η διαδρομή ζωής για τις πιο ιδιαίτερες δημιουργίες που προκαλούν αίσθηση.
Πλεκτά, υφαντά και όλοι αυτοί οι υπέροχοι χειροποίητοι μικροί «θησαυροί» που από παλιά υπήρχαν στα σεντούκια και στις ντουλάπες των γιαγιάδων πέραν της διακοσμητικής και αισθητικής τους αξίας μπορούν, όπως φαίνεται, να αποκτήσουν και διαφορετική χρήση. Αυτό τουλάχιστον είναι το σκεπτικό της Κατερίνας Κακιλή η οποία δημιούργησε τη ThygaTerra.
ThygaTerra: «Γεννήθηκε» και «μεγαλώνει» στην Καβάλα
Τι είναι η ThygaTerraθα αναρωτηθείτε και θα έχετε και δίκιο. Πρόκειται για έναν συνδυασμό της ελληνικής λέξης «θυγατέρα» που σημαίνει κόρη και της λατινικής λέξης «Terra» που σημαίνει γη. Η ThygaTerra, λοιπόν, «γεννήθηκε» και «μεγαλώνει» στην υπέροχη πόλη της Καβάλας.
Εμπνευσμένη από τα σχέδια στα κεντήματα και στα πλεκτά που της κληρονόμησαν οι γιαγιάδες και η μαμά της, η δημιουργός άλλαξε τη μορφή και τον σκοπό αυτής της προίκας. Χαράσσει τα μοτίβα των χειροποίητων αυτών θησαυρών πάνω σε αντικείμενα που φτιάχνει μόνη της.
Χρησιμοποιεί οικολογική ρητίνη, χυτεύει σε καλούπια, δίνει χρώμα, σχήμα και χαρακτήρα και τα γεμίζει με κεριά σόγιας αρωματισμένα με έλαια. Όλα τα αντικείμενα είναι κατασκευασμένα στο χέρι με χρήση οικολογικών, βιώσιμων, ανακυκλώσιμων και φιλικών προς τον άνθρωπο, τα ζώα και το περιβάλλον υλικών.
Η Κατερίνα Κακιλή έχει, ωστόσο, σημεία αναφοράς τελείως διαφορετικά. Με σπουδές στη δημοσιογραφία δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι το μέλλον της επιφύλασσε μια τέτοια ενασχόληση. Φύση καλλιτεχνική με ευαισθησίες και με φιλίες που αντέχουν στον χρόνο, όπως αυτή με τη δημοσιογράφο και παρουσιάστρια Ζήνα Κουτσελίνη με την οποία ήταν συμφοιτήτριες και διατηρούν μέχρι σήμερα μια υπέροχη σχέση.
Και μπορεί η καθεμία να πήρε τον δρόμο της σε επίπεδο επαγγελματικό, όμως οι καρδιές τους δεν χώρισαν ποτέ. Η ιδέα να ασχοληθεί με αυτό το ιδιαίτερα ενδιαφέρον δημιουργικό καλλιτεχνικό κομμάτι της έρχεται όταν σε ανύποπτο χρόνο αποφασίζει ότι θέλει να χρησιμοποιήσει τα χέρια της περισσότερο από το μυαλό της, έχοντας όπως η ίδια λέει, στο μυαλό της τα λόγια του πατέρα της.
«Ο πατέρας μου έλεγε ότι η πιο όμορφη δουλειά είναι αυτή που παράγει χειροπιαστά έργα. Είτε είσαι οικοδόμος και χτίζεις με τούβλα και τσιμέντο, είτε είσαι μάγειρας και φτιάχνεις φαγητό, είτε είσαι ράφτης και δημιουργείς ρούχα. Δεν το πολυκαταλάβαινα…
Όταν, όμως, αναγκάστηκα να μείνω στο σπίτι την περασμένη άνοιξη, συνειδητοποίησα ότι το μόνο που ήθελα ήταν να χρησιμοποιήσω τα χέρια μου και να κουραστώ σωματικά. Είχα “υπερφορτώσει” άγχος, σκέψεις, αγωνίες και κάπως έπρεπε να το εκτονώσω όλο αυτό. Ξεκίνησα, λοιπόν, να φτιάχνω τα ντουλάπια μου.
Κι εκεί υπήρχαν ατελείωτα σε αριθμό κεντήματα, πλεκτά και άλλα που μου κληρονόμησαν οι γιαγιάδες και η μαμά μου. Δεν ήξερα τι να τα κάνω. Κιτρίνιζαν μέσα στα συρτάρια και τα ντουλάπια. Ήθελα όμως να “ασχοληθώ” μαζί τους. Παράλληλα άρχισα να ασχολούμαι πειραματικά με οικολογικά υλικά».
Εκεί ήρθαν κι έδεσαν αυτά τα δύο. Και κάπως έτσι δημιουργήθηκε η ThygaTerra, που είναι, η πιο κακή επιρροή, είναι η κόρη που κόβει τα υπέροχα σεμεδάκια της γιαγιάς και της μαμάς της και τα κολλάει πάνω σε κεριά. Τα μετατρέπει σε ηλεκτρονικό σχέδιο και τα χαράσσει με λέιζερ. Αυτή η “κακή κόρη” που δεν τιμάει με τον κλασικό τρόπο την προίκα της, αλλά την κάνει κεριά, βάζα, σουβέρ, τσάντες και γενικά δεν την τιμάει με τον ελληνικό κλασικό τρόπο.
Κι ύστερα παίρνει διάφορα αρωματικά και αιθέρια έλαια και τα αναμειγνύει, γιατί –είπαμε- είναι κακή επιρροή και δεν αρκείται στο άρωμα του αρχικού δημιουργού. Κι όταν βρει τις μυρωδιές που της θυμίζουν αγάπη, έρωτα, μεθύσια σε παραλίες, χωρισμούς, παλιές αγάπες που βιάστηκαν να παντρευτούν, εκείνη την καλή γειτόνισσα που έφερνε τις νύχτες πατάτες τηγανιτές, τη μάνα της που έφυγε νέα, όμορφη και πονεμένη, τα μωρά της που σαν να γεννήθηκαν με άχνη κουραμπιέ επάνω τους, κάτι βραδιές Αυγούστου που καλύτερα να τις ξεχνούσε και κάτι Χριστούγεννα που πάντα έκανε λάθη, αρπάζει vegan κερί σόγιας, το λιώνει, το αρωματίζει με αυτό και το «σερβίρει» σε βαζάκια που έφτιαξε μόνη της.
Αρνείται να πιάσει αρώματα που έχουν δοκιμαστεί σε ζώα, αρνείται να πετάξει οτιδήποτε ανακυκλώνεται και αυτή η zero waste φιλοσοφία της φαίνεται στις δημιουργίες της. Φτιάχνει, φτιάχνει, φτιάχνει… όλα στα χέρια της, αλλά όσο κι αν προσπαθεί κανένα δεν βγαίνει ίδιο με το άλλο. Κι αυτό της αρέσει. Είπαμε, είναι κακή επιρροή, αλλά τελικά είναι μια ThygaTerra που βρήκε τρόπο να τιμήσει την αγάπη και τους ανθρώπους…
Πηγή: grtimes.gr
