Γράφει ο Διαμαντής Αξιώτης
Μένω έκπληκτος με τον θόρυβο που προκλήθηκε τις τελευταίες μέρες -από τη μια δημοσιεύματα σε έντυπα και ηλεκτρονικά Μέσα και δηλώσεις διαμαρτυρίας επωνύμων, από την άλλη ανταπαντήσεις, ύβρεις και κάθε είδους μονόπλευρες ακρότητες και χαρακτηρισμοί- σχετικά με την πρόταση, της προέδρου του τοπικού συμβουλίου Καβάλας, να μετονομαστεί η Δημοτική Βιβλιοθήκη, από «Βασίλης Βασιλικός» σε «Λευτέρης Αθανασιάδης»! Αυτό, με αφορμή τη δημοσίευση υποστηρικτικής άποψης του πρώτου στην Εφημερίδα των Συντακτών, που αφορούσε τη στάση της Πολιτείας απέναντι στο αίτημα του ισοβίτη Δημήτρη Κουφοντίνα να μετακινηθεί στις φυλακές Κορυδαλλού. Κυρίως, την επιδίωξη διακοπής της πολυήμερης απεργίας πείνας στην οποία κατάφυγε ο έγκλειστος, με πιθανές ολέθριες συνέπειες, τόσο για τον ίδιο όσο και γι’ αυτά που θα ακολουθήσουν.
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας. είναι γνωστός για τις έντεκα στον αριθμό εν ψυχρώ εκτελέσεις του, έναντι των «επαναστατικών» απόψεών του. Επ’ αυτών δικάστηκε και καταδικάστηκε σε ισόβιο εγκλεισμό. Συμπληρωματικά σπεύδω να προσθέσω την αμετανόητη, μέχρι σήμερα, στάση του. Απεναντίας, επαίρεται γι’ αυτή.
Αυτή η πλευρά, μέχρις εδώ.
Αυτό που αφορά την πόλη της Καβάλας και την τύχη της ονομασίας της Δημοτικής Βιβλιοθήκης είναι το μείζον του θέματος. Ικανό να θέσει υπό αμφισβήτηση την «πατριωτική» ευθιξία μιας πλευράς των Δημοτικών Συμβούλων, την βιάση τού να θέσουν το θέμα επί τάπητος, κυρίως τις αδιευκρίνιστες προθέσεις αυτών.
Η καταστροφή μνημείων, η κατακρήμνιση και στη συνέχεια τεμαχισμός ανδριάντων, η κατάργηση ονοματοδοσιών πόλεων και πλατειών είναι δείγματα ολοκληρωτικών καθεστώτων. Μακριά απέχοντα από την υπό συζήτηση περίπτωση της πόλης μας. Η οποία περίπτωση της πόλης μας, έναντι αυτών, μοιάζει περισσότερο με παιδικό καπρίτσιο και ευκαιριακή μικρόψυχη εκδίκηση προς κάποιους, παρά πρόταση ουσίας. Περισσότερο τη στιγμή που τίθεται ένα αδιανόητο στη σύλληψή του θέμα αντιπαλότητας-επιλογής μεταξύ δύο επιφανών ανδρών:
Ενός εν ζωή διεθνούς φήμης και καταξίωσης διανοούμενου, βραβευμένου και πολλάκις τιμώμενου συγγραφέα 150 βιβλίων, δωρητή χιλιάδων τόμων βιβλίων στην πόλη, υποστηρικτή -από τα καίρια πόστα που κατά καιρούς κατείχε- κάθε ζωτικού θέματος που απασχολούσε τον Δήμο, στήριγμα και προώθηση πρωτόλειων έργων νέων δημιουργών, πρότυπο ανιδιοτελούς γενναιοδωρίας ενός χορτάτου ανδρός.
Από την άλλη ενός -χρόνους αποδημήσαντα- άκρως επιτυχημένου Δημάρχου τεσσάρων αλλεπάλληλων θητειών, ο οποίος υπηρέτησε την πόλη με ζήλο, υποδειγματική εργατικότητα, πυγμή και αποτελεσματικότητα, αφήνοντας γόνιμο έργο πίσω του, που του πρέπει μία αξιοπρεπής τιμή, κατά πώς αρμόζει σε παρόμοιες περιπτώσεις. Σε καμία περίπτωση η προτεινόμενη, απαξιωτική-ταπεινωτική και για τις δύο πλευρές, εκδοχή.
Σύσταση: Για να γνωρίσουν οι υποστηρικτές της αποκαθήλωσης την όποια αξία, εμβέλεια του έργου του, τα έργα και τις ημέρες του Βασίλη Βασιλικού, ας αναζητήσουν το πολυσέλιδο βιβλίο του «Η μνήμη επιστρέφει με λαστιχένια πέδιλα», όπου ο διεθνής Καβαλιώτης αυτοβιογραφείται, σαρκάζει τα όπου γης κακώς κείμενα και αυτοσαρκάζεται.
Ας ανατρέξουν στο εντυπωσιακά πληθωρικό αφιέρωμα του περιοδικού Λόγου και Τέχνης «Υπόστεγο» τχ. 7, Άνοιξη ’95, εκδ. Συνδέσμου Φίλων Γραμμάτων και Τεχνών Καβάλας. Εκεί θα αναμετρηθεί η βεβιασμένη πρότασή τους με τις απόψεις ξένων και Ελλήνων προσωπικοτήτων, οι οποίοι καταθέτουν εκθειάζοντας τους αγώνες για τη Δημοκρατία, τα γραπτά και τις κατακτήσεις του τιμώμενου Καβαλιώτη-Θάσιου επαρχιώτη. Αναφέρω ενδεικτικά: Μαργκερίτ Ντιράς, Ζακ Λακαριέρ, Ρεζίς Ντεμπραί, Μαξ Γκαλό, Ζιζέλ Ζανπερέν. Κώστας Γαβράς. Αλέξης Ζήρας, Μάρω Δούκα, Παναγιώτης Μουλάς, Κυρτζάκη, Μήτρας, Κοντός, Ξανθόπουλος, Αριστηνός, Χωμενίδης, Ραπτόπουλος… και Λευτέρης Αθανασιάδης!!!
Στα κείμενα αυτών καθρεφτιστείτε και αποφασίσετε, φιλόδοξοι ανατροπείς.
Υ.Γ.
Παρεμπιπτόντως, εξασφαλίστηκε η αποδοχή μιας παρόμοιας «τιμής» από την πλευρά των κληρονόμων του αειμνήστου Δημάρχου; Ποια η άποψη της χήρας, κυρίας Ολυμπίας Αθανασιάδη;
