Μετά από 25 ολόκληρα χρόνια κινδυνεύει με αφανισμό το τμήμα μπάσκετ με αμαξίδιο του ΑΟΚ.
Το 1998 είχε ξεκινήσει η προσπάθεια με τον τότε «Ίρις» που έγραψε τη δική του ιστορία, βοηθώντας ανθρώπους να με παραπληγικά προβλήματα να βγουν έξω από τα σπίτια τους, να αθληθούν, να διασκεδάσουν και να προσφέρουν συγκινήσεις σε όλους μας.
Πριν από την πανδημία οι άνθρωποι της διοίκησης της «Ίριδας» ήρθαν σε επαφές με τον ερασιτέχνη ΑΟΚ και αποφάσισαν να εντάξουν το τμήμα τους, στη μεγάλη οικογένεια της ομάδας με το καραβάκι στο στήθος.
Σαν ΑΟΚ το τμήμα αγωνίστηκε στην Α2 κατηγορία. Μάλιστα έφτασε με αξιώσεις να διεκδικεί την άνοδο στη μεγάλη κατηγορία του ελληνικού πρωταθλήματος. Φέτος τερμάτισε στην 3η θέση ενώ δεν κατέβηκε να παίξει πρόσφατα στο τελευταίο παιχνίδι με ομάδα της Κομοτηνής.
Ποιος ήταν ο λόγος; Πλέον δεν υπάρχουν παίκτες να πλαισιώσουν την ομάδα. Έχουν μείνει 5-6 στον αριθμό. Επίσης το οικονομικό δεν επιτρέπει να γίνουν μεταγραφές. Δεν υπάρχουν χρήματα για να ενισχυθεί μεταγραφικά η ομάδα. Οι άνθρωποι που στηρίζουν την προσπάθεια από το 1998 μέχρι τώρα, βρίσκονται σε απόγνωση.
Αφού και συμπολίτες με αναπηρία δεν συμμετέχουν ενώ υπάρχουν και παίκτες που έχουν μεγαλώσει ηλικιακά και είναι δύσκολο να έχουν την ίδια όρεξη για δράση που είχανε πριν μερικά χρόνια. Αν δεν υπάρχουν θετικές εξελίξεις το καλοκαίρι, δυστυχώς το τμήμα θα διαλυθεί.
Θα μείνει μόνο το τμήμα στίβου του συλλόγου. Είναι λυπηρό το γεγονός. Αν σκεφτούμε μάλιστα ότι τα τελευταία χρόνια είχαν διοργανωθεί στην Καβάλα και σπουδαία τουρνουά με τη συμμετοχή και ξένων ομάδων, όπως το «rebound φιλίας».
Το κυριότερο όμως ότι ήταν τρόπος ζωής για ανθρώπους με αναπηρία.
