Γράφει από το Παρίσι ο Μιχάλης Μαυρόπουλος
Οι πολιτικοί παρατηρητές άρχισαν δειλά-δειλά να αναρωτιούνται μήπως οι κυβερνώντες την χώρα του μικρού αλητάκου Γαβριά που ο Βίκτωρ Ουγκώ αποθανάτισε στους «Άθλίους» του, αποφάσισαν να προχωρήσουν στην διάλυση της Βουλής που θα έχει σαν συνέπεια την διεξαγωγή των εκλογών που συνταγματικώς θα ακολουθήσουν. Ακόμη και εάν αυτό δεν αποτελεί σταθερή ένδειξη, ο Μακρόν, σύμφωνα η εβδομαδιαία «Η Εφημερίς της Κυριακής», δεν αποκλείει ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Δυο γεγονότα προμηνύουν ότι κάτι ετοιμάζεται προς αυτή την κατεύθυνση: η διαδοχή το προπαρελθόν Σάββατο, στην προεδρία του κόμματος Εθνικός Συναγερμός (RΝ) της Μαρίν Λε Πεν, 54 ετών, από τον έχοντα το ήμισυ, 27 ετών της ηλικίας της, Ζορντάν Μπαρντελά, «μυρίζει» επιταχυνόμενη πολιτική κινητοποίηση. Η εν λόγω πιθανότητα ενδυναμώνεται εάν πάρουμε υπ΄όψιν ότι τον προσεχή Δεκέμβριο οι Ρεπουμπλικανοί, κατά παράδοση γκωλλιστές, θα έχουν την ευκαιρία στην διάρκεια του συνεδρίου τους να επιλέξουν και αυτοί τον πρόεδρο του κόμματός τους, τον δε Ιανουάριο 2023 οι σοσιαλιστές θα έχουν την ίδια δυνατότητα.
Στη ακραία δεξιά, η κλίκα της Μαρίν Λε Πεν κουμαντάρει προς το παρόν το κόμμα. Ναι μεν, ο θεμελιωτής και πατέρας της, Ζαν-Marί απεμακρύνθη από την ηγεσία αλλά η κόρη του ιδρυτού τρέφει ελπίδες για τις προεδρικές του 2027. Ο διαδεχθείς αυτή στην ηγεσία, Ζ. Μπαρντελά, είναι ο σύντροφος ζωής της ανεψιάς της, ονόματι Μαριόν Μαρεσάλ, η οποία δεν δίστασε να πάρει πολιτικώς τις αποστάσεις της από την θεία της στις προεδρικές του Απριλίου 2022. Διευκρινιστέον ότι ο υποστηριχθείς από την Μαρίν στην πρόσφατη εκλογή στη ηγεσία του κόμματος Μπαρντελά (85% των ψήφων), τον οποίο σημειωτέον κατακρίνουν μερικά παλαιά στελέχη, υπήρξε αντίπαλος του Λουί Αλιό (15%) πρώην σύζυγο της αναμφισβήτητης σήμερα ηγέτιδος. Προς το παρόν δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι λεγόμενη αποδιαβολοποίηση του ρατσιστικού κόμματος,αναληφθείσα από την Μαρίν θα συνεχισθεί με τον ίδιο ρυθμό ή όχι με τον τον νεοκλεγέντα πρόεδρο του RN του οποίου η καταγωγή έλκει από την Ιταλία και την Αλγερία (είναι οι Γάλλοι που ζούσαν σε αυτή την χώρα όταν ήταν ακόμη αποικία). Εν πάση περιπτώσει,ο τελευταίος θα είναι το δεξί χέρι της Μαρίν εν όψη των εκλογικών αναμετρήσεων μέχρι την κορωνίδα αυτών την προεδρική το 2027.
Βεβαίως, θα υπάρξουν κατά αραιότατα διαστήματα αναλαμπές της κληρονομηθείσης αποστροφής έναντι των εχόντων μαύρη επιδερμίδα Γάλλων, όπως το τελευταίο επεισόδιο στη Βουλή όταν ένας βουλευτής του RN «συμβούλευσε» ένα Γάλλο, αφρικανικής καταγωγής, συνάδελφό του της Ανυπότακτης Γαλλίας να πάρει το πλοίο για τη χώρα του, μολονότι η επακολουθήσασα αποδοκιμασία και η επιβληθείσα χρηματική ποινή, δεν θα εμποδίσουν τους ρατσιστές του κόμματος της Μαρίν την εκστόμιση παρομοίων φράσεων.Πάντως ένα είναι γεγονός: η στρατηγική της «αποδιαβολοποιήσεως» υπονομεύτηκε σοβαρότατα από την ανωτέρω φράση την οποία, ακόμη και η Μαρίν χαρακτήρισε χοντράδα.Για να μετρηθεί εν μέρει η απόσταση που διήνυσε μέχρι σήμερα η λεγόμενη «αποδιαβολοποίηση» αρκεί ενθυμηθεί κανείς ότι όταν ο πατέρας της Μαρίν το ίδρυσε, το 1973, το κόμμα έφερε την σφραγίδα του αντιγκωλλισμού, του αντισημιτισμού και του αντικομμουνισμού. Ο Ζαν Μαρί Λε Πεν ήταν φανατικά αντιγκωλλιστής και υποστήριζε ότι ο στρατηγός ντε Γκώλλ δεν φέρθηκε σαν γνήσιος Γάλλος πατριώτης επειδή αποδέχθηκε την αυτοδιάθεση της Αλγερίας. Όσο για τον αντισημιτισμό,πώς να ξεχάσει κανείς την φράση του ότι η εξολόθρευση από τους χιτλερικούς 6.000.000 εβραίων δεν ήταν παρά «μια λεπτομέρεια της ιστορίας»;. Λίγες δεκάδες χρόνια αργότερα, η κόρη του ανέφερεσαν παράδειγμα σωστής διπλωματίας την γκωλλική παράδοση διατηρήσεως των ίσων αποστάσεων από τις μεγάλες δυνάμεις, κριτίκαρεμε μέτρο μερικές αποφάσεις της Ε.Ε.και αποφεύγει επιμελώς να διεκδικήσει τον πατρικό αντισημιτισμό εν αντιθέσει με τις σφοδρές επικρίσεις της για τον μη σεβασμό των νόμων από ελάχιστους νέους μουσουλμάνους των προαστίων. Όσο για τα εναντίον του κομμουνισμό κηρύγματα του πατρός, (αυτά παραμένουν η ιδεολογική πυξίδα του κόμματος στην εσωτερική πολιτική) αντικαταστάθηκαν με την διπλωματικότατη αποφυγή ψόγων της σημερινής αυταρχικής ρωσσικής πολιτικής. Τα ανωτέρω αναφερθέντα συνήργησαν τα μέγιστα στην επιτυχή πρωτοβουλία της «αποδιαβολοποιήσεως» με αποτέλεσμα την αλματώδη αύξηση του αριθμού των βουλευτών του κόμματος: 35 το 1986, 8 το 2017 και 89 σήμερα!
Ξενοφοβία και αντιμεταναστευτικό παραλήρημα δεν σβήστηκαν όμως από τον πίνακα περιεχομένων του κεφαλαίου «Αποδιαβολοποίηση», αντιθέτως είναι γραμμένα με χονδρούς μαύρους χαρακτήρες. Κάθε φορά που ένας μετανάστης, συνήθως αλλόθρησκος και νέος, προερχόμενος από την βορειοδυτική Αφρική, παραβιάζει τους υπάρχοντες κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς ή και ακόμη διαπράττει ένα σοβαρό κρίμα, η Μαρίν Λε Πεν ξεσπαθώνει εναντίον την ξένων και της κυβερνήσεως που, όπως σιγομουρμουρίζουν αρκετοί Γάλλοι, γιατί η Ρεπουμπλίκ (Δημοκρατία) δεν τους ξαποστέλνει πάραυτα εκεί απ’ όπου ήλθαν; Εύκολο να λεχθεί, δύσκολο να πραγματοποιηθεί αφού πολλοί μετανάστες, που η καθεστηκυία τάξη τους θεωρεί αποδιοπομπαίους τράγους, εξασκούν επαγγέλματα τα οποία οι αυτόχθονες Γάλλοι περιφρονούν.
Η περίπτωση της Γαλλίας εντάσσεται στην γενικότερη σοβαρή άνοδο της ακραίας δεξιάς στην Ευρώπη (Ιταλία, Σουηδία, Δανία, Ουγγαρία), χώρες οι οποίες μας είχαν συνηθίσει στην ιδέα ότι τα ακραία δεξιά κόμματα δεν θα μπορούσαν να παίξουν κάποτε σοβαρό ρόλο. Και όμως! Σήμερα αυτοί οι πολιτικοί σχηματισμοί επηρεάζουν όχι μόνο την πολιτική διαδικασία των χωρών αυτών αλλά και κερδίζουν ιδεολογικά πολίτες που είχαν, δεν πέρασε πολύς χρόνος, είτε κεντρώες πολιτικές πεποιθήσεις είτε σοσιαλιστικές, είτε ακόμη και κομμουνιστικές. Με την πάροδο του χρόνου αλλάζουν πολλά πράγματα…
