Συνέντευξη με τη Leila Khaled, ιστορικό στέλεχος και στρατευμένη της παλαιστινιακής επαναστατικής αριστεράς.
Εξόριστη για 75 χρόνια, είναι μέλος της κεντρικής επιτροπής του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP), μιας οργάνωσης που, ανάλογα με το γεωγραφικό πλάτος και τις κυβερνήσεις, χαρακτηρίζεται ως τρομοκρατική.
Πρόσφατα, στόχος της κριτικής από ένα πολιτικό φάσμα πηγαίνει από το PD έως τους Fratelli d’Italia, που προσπάθησαν να λογοκρίνουν την ομιλία της στο Πανεπιστήμιο του Τορίνο, έχει δεσμευτεί εδώ και χρόνια να δίδει μαρτυρία στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού σε όλο τον κόσμο.
Η συνέντευξη που ακολουθεί πραγματοποιήθηκε λίγες μέρες μετά τις 7 Οκτωβρίου στο Γιοχάνεσμπουργκ, με αφορμή ένα διεθνές συνέδριο που διοργάνωσε το δίκτυο της Διεθνούς Συνέλευσης των Λαών.
Κατανοούμενη με την ευρεία της έννοια, γινόμαστε μάρτυρες μιας ιστορικής έντασης της παλαιστινιακής αντίστασης κατά της σιωνιστικής κατοχής; Τι αντιπροσωπεύει το αποτέλεσμα της ενότητας μεταξύ διαφορετικών ομάδων που ιστορικά διχάστηκαν και έχουν μια διαφορετική ιδεολογία;
Πρώτα από όλα πρέπει να πούμε ότι σίγουρα δεν έχουμε διχαστεί από την επανάσταση και την ιντιφάντα του 1987. Μετά τις συμφωνίες του Όσλο, που υπέγραψαν πίσω από την πλάτη μας οι ηγέτες της PLO, έπρεπε να ενωθούμε.
Και κάνουμε πάντα έκκληση στην εθνική ενότητα, γιατί η ενότητα ενός λαού που υποφέρει από στρατιωτική κατοχή είναι ένα όπλο. Στα εδάφη εργαζόμαστε όλοι μαζί. Το Ισραήλ λέει ότι επιτίθεται στη Χαμάς, αλλά τα παιδιά δεν είναι Χαμάς, οι γυναίκες δεν είναι Χαμάς. Επιτίθενται στο λαό μας και αυτή τη φορά η επίθεση έχει τα χαρακτηριστικά μιας πραγματικής γενοκτονίας.
Ο ισραηλινός υπουργός Gideon Sa’ar δήλωσε σε συνέντευξή του ότι «στο τέλος του πολέμου η Γάζα θα πρέπει να βρεθεί μικρότερη». Αποκαλύπτει αυτή η δήλωση τις πραγματικές προθέσεις πίσω από τη βάναυση επίθεση στη Γάζα;
Σήμερα η Γάζα είναι παρούσα σε όλο τον κόσμο. Χάρη στους ανθρώπους που υποστηρίζουν τον αγώνα των παλαιστινίων, σήμερα η Γάζα φτάνει σε όλες τις ηπείρους. Ακόμα κι αν συνεχίζουν να σκοτώνουν και να σκοτώνουν και να σκοτώνουν, θα υπάρχει ακόμα ζωή στη Γάζα.
Τώρα εσείς, τα ΜΜΕ, είστε τα μάτια της Γάζας. Δεν φοβόμαστε αυτά που λέει ο Νετανιάχου – αυτοί είναι που φοβούνται – γιατί μας ενώνει η ελπίδα να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας μέσα από τον αγώνα.
Έχουμε μόνο μία επιλογή: να πολεμήσουμε, να ελευθερώσουμε τη γη μας και να ελευθερωθούμε από την κατοχή. Κάνουν ό,τι έκαναν οι ναζί, και ακόμη χειρότερα με τα σημερινά νέα όπλα. Προκαλούν ένα ολοκαύτωμα. Αυτό που κάνουν είναι έγκλημα πολέμου.
Ο ΟΗΕ συζητά ψήφισμα για τη Γάζα [η συνέντευξη είναι της 17ης Οκτωβρίου, στμ]. Μπορούμε να ελπίζουμε ότι η δράση του ΟΗΕ θα κάνει τη διαφορά για τον παλαιστινιακό λαό;
Το 1948 τα Ηνωμένα Έθνη αναγνώρισαν το κράτος του Ισραήλ. Και δεν αναγνώρισαν ούτε το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του παλαιστινιακού λαού ούτε το δικαίωμα επιστροφής στη γη μας, από την οποία μας είχαν εκδιώξει οι σιωνιστικές πολιτοφυλακές. Έκτοτε έχουν εγκρίνει πολλά ψηφίσματα που δεν έχουν τεθεί σε εφαρμογή.
Χθες [16 Οκτωβρίου, στμ.] το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών δεν αποδέχθηκε τη ρωσική πρόταση που καταγγέλλει την επίθεση του Ισραήλ. Τώρα ξέρουμε ότι ο κόσμος είναι χωρισμένος σύμφωνα με συγκεκριμένα συμφέροντα και ότι το συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών είναι να υπερασπιστούν τη βάση τους, το στρατιωτικό τους οπλοστάσιο στην Παλαιστίνη, αυτό που αποκαλούν Ισραήλ.
Σήμερα, σε όλο τον κόσμο βλέπουμε μια πλημμύρα ανθρώπων να βγαίνουν στους δρόμους για να υποστηρίξουν το δικαίωμα των παλαιστινίων σε ένα κράτος στο οποίο μπορούν να ζουν με αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη.
Δεν εξαρτόμαστε από τα Ηνωμένα Έθνη, εξαρτόμαστε πρώτα απ’ όλα από τον εαυτό μας. Και αυτό μας δίνει τη δύναμη να αντιμετωπίσουμε τα βάσανα. Είμαστε όλοι έτοιμοι να πληρώσουμε ακριβά τη γη μας, είμαστε έτοιμοι να πληρώσουμε με το αίμα μας, με τη σάρκα μας, με τις οικογένειές μας, για να ελευθερώσουμε τη γη μας. Η ελευθερία απαιτεί θυσίες ανθρώπων.
Το Ισραήλ και οι σύμμαχοί του επιδιώκουν να παρουσιάσουν την παλαιστινιακή αντίσταση ως τρομοκράτες. Πώς πρέπει να απαντήσει κάποιος σε αυτή την κατηγορία;
Μιλούν για τρομοκρατία, αλλά είναι οι μαέστροι της τρομοκρατίας. Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, σε κάθε μέρος του κόσμου: στο Ιράκ, στη Συρία και σε άλλες χώρες. Ετοιμάζονται να επιτεθούν στην Κίνα. Αντίθετα, όλα όσα λένε για την τρομοκρατία αποκαλύπτουν τις πρακτικές τους. Οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να αντιστέκονται σε όλο αυτό με κάθε μέσο, συμπεριλαμβανομένου του ένοπλου αγώνα.
Αυτό το δικαίωμα κατοχυρώνεται στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Παραβιάζουν λοιπόν το δικαίωμα των ανθρώπων να αντιστέκονται, γιατί η ανάκτηση της ελευθερίας τους είναι δικαίωμα. Και όπως λέω πάντα, αυτός είναι ένας θεμελιώδης νόμος: εκεί όπου υπάρχει καταστολή, υπάρχει αντίσταση.
Οι άνθρωποι δεν θέλουν να ζουν υπό κατοχή και καταστολή. Η ιστορία μας διδάσκει ότι όταν ένας λαός αντιστέκεται, καταφέρνει να διατηρήσει την αξιοπρέπειά του και τη γη του. Τι συναίσθημα νιώθετε όταν βλέπετε μια νέα γενιά Παλαιστινίων να ρίχνεται στον αγώνα, τόσο στην ιστορική Παλαιστίνη όσο και στη διασπορά;
Η δική μας είναι μια ιστορία αντίστασης. Από την αρχή ξέραμε ότι για να ανακτήσουμε τη γη μας και να είμαστε ελεύθεροι, ήταν απαραίτητη η δουλειά πολλών γενεών. Τι συνέβη στην Παλαιστίνη; Μας έδιωξαν από τη γη μας, ήρθαν απ’ έξω με όπλα και έκαναν σφαγές.
Όλα είχαν προετοιμαστεί από το σιωνιστικό κίνημα, με την υποστήριξη της δύσης που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Το Ισραήλ είναι το οπλοστάσιό τους, η βάση τους στις αραβικές χώρες και τη Μέση Ανατολή.
Για να δικαιολογηθούν λένε για άλλη μια φορά ότι πολεμούν τρομοκράτες. Αλλά αυτοί είναι οι τρομοκράτες. Η δική τους είναι μια κρατική τρομοκρατία, η τρομοκρατία του Ισραήλ και άλλων κυβερνήσεων που ευθυγραμμίζονται εναντίον του λαού μας.
Αποκαλούν τη Λατινική Αμερική την πίσω αυλή των Ηνωμένων Πολιτειών. Προσβάλλουν τους ανθρώπους, τη γη τους, ακόμη και τις κυβερνήσεις τους. Οι σύμμαχοί τους πιέζονται να χρησιμοποιήσουν αυτό το είδος γλώσσας.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι δεν νοιάζονται για τους ανθρώπους, για το δικαίωμά τους να ζουν στη χώρα τους και να απολαμβάνουν τους δικούς τους φυσικούς πόρους, ξεκινώντας από το νερό. Θέλουν να κλέψουν το πετρέλαιο των χωρών που το κατέχουν. Δείτε τι συνέβη στη Βενεζουέλα.
Κουνώντας το σύνθημα «εκδημοκρατισμός του λαού αυτής της χώρας», οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν προωθούν τη δημοκρατία, αλλά αντιθέτως σπέρνουν τον φόβο και το μίσος, σαν να είναι ανίκανοι οι άνθρωποι να αποκτήσουν αυτό που θέλουν και χρειάζονται. Και έτσι ο κόσμος δεν έχει άλλη επιλογή από το να επαναστατήσει.
Ας θυμηθούμε ότι και αυτό που συνέβη στη Χιλή την εποχή του Πινοσέτ ήταν επίσης μια γενοκτονία. Ας θυμηθούμε τι έγινε στην Αργεντινή. Αυτό που συνέβη στην Κούβα, η οποία βρίσκεται υπό πολιορκία εδώ και 60 χρόνια. Ωστόσο, η Κούβα συνεχίζει να αντιστέκεται, συνεχίζει να χτίζει τη χώρα της. Η Κούβα έχει στείλει γιατρούς σε όλο τον κόσμο κατά τη διάρκεια έκτακτης ανάγκης του κορωνοϊού.
Μια μέρα η Κούβα και ο λαός της επαναστάτησαν και έφτασαν στο σημείο να κηρύξουν τον σοσιαλισμό στη χώρα τους, παράδειγμα για όλους. Θαυμάζουμε την Κούβα, αυτό είναι το μάθημα που πήραμε από την Κούβα.
Στη μάχη σας ενάντια στην κατοχή και την καταπίεση, καταφέρατε κάτι ηρωικό το 1969, όταν ήσασταν νέα. Είναι 2023 και το απαρτχάιντ του Ισραήλ είναι χειρότερο από τότε. Πώς αισθάνεστε τώρα; Τι σας ωθεί να συνεχίσετε να αγωνίζεστε;
Ξεκίνησα την πάλη στα 15 χρόνια μου. Μπήκα στο αραβικό εθνικό κίνημα αλλά δεν με δέχτηκαν εκείνη την εποχή. Είπαν ότι ήμουν πολύ μικρή και απάντησα ότι ήταν αλήθεια, αλλά πως μπορούσα να βοηθήσω.
Και ως νέοι παίξαμε ρόλο, συμμετείχαμε στις διαδηλώσεις. Ζούσα στον Λίβανο. Συμμετείχα στην επανάσταση μέσω του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP), επειδή ηγήθηκε του αραβικού εθνικού κινήματος.
Έπρεπε να προετοιμαστώ για την πρώτη μου αποστολή. Αφορούσε την αεροπειρατεία ενός αεροπλάνου και δεν είχα ακούσει ποτέ κάτι παρόμοιο. Στην ορολογία μας μιλούσαμε για αγώνα, μάχες, πιθανότητα να καταλήξουμε στη φυλακή. Εκπαιδεύτηκα από το PFLP, από την αρχή σηκώσαμε αυτό το σύνθημα: «άντρες και γυναίκες στη μάχη για την απελευθέρωση».
Με αυτόν τον τρόπο θέλαμε να εκπροσωπήσουμε όχι μόνο τους παλαιστίνιους αλλά όλες τις γυναίκες, κάθε εθνικότητας, που υφίσταντο μια καταπίεση. Κατά τη σκέψη μας, η παλαιστινιακή υπόθεση δεν αφορά μόνο τον παλαιστινιακό λαό, αλλά είναι μέρος ενός διεθνούς απελευθερωτικού κινήματος.
Όταν μπήκα στην καμπίνα του κυβερνήτη, παρουσιάστηκα με το όνομα της πρώτης γυναίκας μάρτυρα μετά το 1967. Και είπα στον πιλότο: «Είμαστε από τη μονάδα Τσε Γκεβάρα», για να τονίσω τους δεσμούς μας με το απελευθερωτικό κίνημα.
Αυτή ήταν η τακτική που χρησιμοποιούσαμε: πρόθεσή μας ήταν απλώς να μας ακούσει ο κόσμος, γιατί δεν μας έδινε σημασία όταν βρισκόμασταν σε προσφυγικούς καταυλισμούς, όπου μας βομβάρδιζαν ενώ κοιμόμασταν. Τα βάσανα των γυναικών και των ανδρών που φυλακίζονταν και βασανίζονταν δεν εισακούονταν.
Νομίζαμε ότι με αυτή την ενέργεια ο κόσμος θα μας άκουγε. Θα ρωτούσαν «γιατί, ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι;». Και θέλαμε να κάνουμε σωστά, χωρίς να βλάψουμε κανέναν. Και το κάναμε: ήταν μια καθαρή επιχείρηση.
Ζητούσαμε την απελευθέρωση των κρατουμένων μας. Ξέραμε καλά ότι οι επιβάτες δεν είχαν καμία σχέση με τη σύγκρουση. Ήμασταν προετοιμασμένοι και είχαμε λάβει οδηγίες από τους ηγέτες μας να μην βλάψουμε κανέναν.
Όσον αφορά το να είσαι γυναίκα και γενικότερα σχετικά με την εικόνα των αράβων γυναικών (όλες φορούν πέπλο, αφιερώνουν τη ζωή τους απλώς στο να παντρευτούν, να κάνουν παιδιά και να ελέγχονται από τους συζύγους ή τους πατέρες τους) είναι απαραίτητο να αλλάξουν όλα ετούτα μέσω του εθνικού αγώνα.
Τι μήνυμα θέλετε να μεταφέρετε στη διεθνή κοινότητα αυτή την κρίσιμη στιγμή για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης;
Πρώτον, μια έκκληση στα ΜΜΕ. Όπως σε εσάς. Είστε κι εσείς μέρος των ανθρώπων που αγωνίζονται. Όπως όλοι αυτοί που θα διηγηθούν τα γεγονότα του αγώνα με τις κάμερές τους. Είστε επίσης πολλοί από τους πρεσβευτές μας, γιατί είστε μαζί μας.
Τα μέσα ενημέρωσης μπορούν να παίξουν δύο διαφορετικούς ρόλους: μπορούν να τεθούν στην υπηρεσία των καταπιεστών, οι οποίοι έχουν αρκετή δύναμη για να μεταφέρουν το μήνυμά τους. ή μπορούν να κάνουν όπως εσείς, που έχετε τη δύναμη να στείλετε ένα άλλο μήνυμα στον κόσμο.
Ως Παλαιστίνιοι εξαρτόμαστε από τους ανθρώπους που αγωνίζονται. Δεν εξαρτόμαστε από τις κυβερνήσεις, ακόμα κι όταν λένε ότι μας υποστηρίζουν. Εξαρτιόμαστε από τις προοδευτικές δυνάμεις των κοινοτήτων στις οποίες ζείτε, καθώς και από τη διάδοση γεγονότων σχετικών με τον αγώνα και τη σχέση του με τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό.
Το σιωνιστικό κίνημα είναι μέρος του ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου. Είναι οι εχθροί του ανθρώπινου είδους, παντού. Κάνω επίσης έκκληση στους ανθρώπους όλου του κόσμου να απελάσουν τους ισραηλινούς πρεσβευτές και να κλείσουν τις πρεσβείες τους στις χώρες τους.
Γιατί αν οι ισραηλινές πρεσβείες είναι ακόμα στη γη σας, σημαίνει ότι τις αναγνωρίζετε ενώ η χώρα και η κυβέρνησή τους δολοφονούν τον λαό μας. Εάν υποστηρίζετε τον αγώνα των Παλαιστινίων, πρέπει να ενεργήσετε ανάλογα.
[μετάφραση του A.Q.]
Το πρωτότυπο κείμενο της συνέντευξης, που πραγματοποιήθηκε συλλογικά από τους Iolanda Depizzol, Pedro Stropasolas, Phakamile Hlubi-Majola και Zoe Alexandra (από την ομάδα επικοινωνίας της Διεθνούς Συνέλευσης των Λαών), βρίσκεται στη σελίδα https://capiremov.org/es/entrevista-es/leila-khaled-donde-hay-represion-hay-resistencia/
Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος contropiano.org
