10/02/2018
Στις 6 Φεβρουαρίου 1976 συνελήφθη ο Leonard Peltier. Από τότε βρίσκεται έγκλειστος στη φυλακή, καταδικασμένος δύο φορές σε ισόβια, μετά μια δίκη που το να χαρακτηριστεί «μεροληπτική» είναι απλώς ένας τραγικός ευφημισμός.
Χωρίς συγκεκριμένες αποδείξεις, με ενδείξεις δημιουργημένες με τέχνη και συγκεχυμένες ή αποσπασμένες με εκβιασμούς μαρτυρίες, ο Leonard Peltier ζει εδώ και 42 χρόνια (αλλά αυτός είναι επίσης ένας ευφημισμός) κλειδωμένος σε ένα κελί. Ένα κελί που για πολλά χρόνια βρίσκονταν στην απομόνωση.
Το σφάλμα του Peltier υπήρξε εκείνο του να γεννηθεί στην «λάθος πλευρά» του κόσμου. Το τμήμα εκείνο στο οποίο ζουν (και είναι πάντα ένας ευφημισμός) οι απόκληροι, οι εκμεταλλευόμενοι, εκείνοι οι άνθρωποι που υποβαθμίζονται, ταπεινώνονται και καταστρέφονται από την αποικιοκρατία και τον ιμπεριαλισμό, γράφει ο Giorgio Langella.
Ο Leonard Peltier είναι ένας αμερικανός αυτόχθονας που πάντα αγωνίστηκε για τα δικαιώματα του λαού του. Ένας περήφανος λαός, που ζούσε σε εδάφη πάρα πολύ πλούσια και τεράστια που έγιναν στόχος της κατάκτησης από τον «λευκό πολιτισμό».
Ένας λαός που έχει εξοντωθεί, θύμα μιας πραγματικής γενοκτονίας. Ένας λαός του οποίου θέλησαν να ξεριζώσουν την αξιοπρέπεια και που τον ανάγκασαν να επιβιώνει στις «riserve, περιοχές αποκλειστικά γι’ αυτόν», υπό συνθήκες ταπεινωτικής απελπισίας. Και εάν και όταν κάποιος τόλμησε να έχει τη δύναμη να σηκώσει το κεφάλι και να εξεγερθεί, διώχθηκε, καταδικάστηκε, σκοτώθηκε.
Αυτό συνέβη και εξακολουθεί να συμβαίνει σε εκείνες τις Ηνωμένες Πολιτείες που θεωρούνται συνήθως ένα παράδειγμα ελευθερίας και δημοκρατίας. Μια ελευθερία και μια δημοκρατία που είναι μόνο εκείνων που έχουν πλούτο και δεν είναι για εκείνους που, όπως ο Leonard Peltier, ανήκουν σε έναν ταπεινωμένο και κατεστραμμένο λαό.
Ο Leonard Peltier (είναι σωστό να επαναλαμβάνουμε το όνομά του αρκετές φορές για να το θυμόμαστε καλά) είναι ο πολιτικός κρατούμενος που είναι κλεισμένος για το μεγαλύτερο διάστημα, για τον περισσότερο καιρό σε φυλακή.
Σαράντα δύο χρόνια κατά τα οποία προσπάθησαν να τον αποδυναμώσουν σωματικά και ηθικά. Αλλά οι βασανιστές του απέτυχαν επειδή ο Leonard Peltier δεν κάμφθηκε ποτέ και ακόμα σήμερα, από εκείνο το κελί στο οποίο αναγκάζεται να επιβιώσει εξ αιτίας μιας «ταξικής εκδίκησης», μας διδάσκει ότι η αδικία και η βία είναι συγκεκριμένα πράγματα, που υπάρχουν ακόμη και στις χώρες που θεωρούνται πολιτισμένες και πως εκείνοι που τις κατευθύνουν, σήμερα, και τις διοικούν δεν έχουν καμία ηθική και καμία πρόθεση να σταματήσουν μπροστά σε οποιαδήποτε ζωή και κανένα ανθρώπινο ον, ειδικά αν είναι ένας επαναστάτης, ένας εξεγερμένος.
Οπότε, ας σηκώσουμε το ποτήρι και ας πιούμε στην υγειά του Leonard Peltier, ενός δίκαιου ανθρώπου, ενός πραγματικού ήρωα που έχει ξεχαστεί από πάρα πολλούς που επιμένουν να ορίζουν τους εαυτούς τους ως δημοκράτες.
Ευχόμαστε, τσουγκρίζουμε και πίνουμε στην υγεία για την ακατάρριπτη συνέπεια του, που κρατά το κορμί του ευθύ και όρθιο και το κεφάλι ψηλά, που είναι ένα ολοκληρωμένο άτομο και ελεύθερο παρά τα κάγκελα και τη φυλακή.
Ας ευχηθούμε τσουγκρίζοντας κι ας πιούμε στην υγειά για όλα αυτά που μας διδάσκει η ζωή του και αυτά που υποφέρει. Πίνουμε στη νοημοσύνη του, στην εξυπνάδα που κανείς δεν κατάφερε να ακυρώσει. Στα όνειρά του που κανείς δεν κατάφερε να καταστρέψει.
Ανασηκώνουμε το ποτήρι, τσουγκρίζουμε, ευχόμαστε και πίνουμε στην υγειά του Leonard Peltier.
Ας τον αγκαλιάσουμε (τουλάχιστον μεταφορικά) επειδή είναι ένας από εμάς, ίδιος με εμάς, ένας επαναστάτης που συνεχίζει να αγωνίζεται, παρ’ όλα αυτά, ώστε ο λαός του να επανοικειοποιηθεί εκείνη την ελευθερία και εκείνη τη δύναμη που του έκλεψαν οι ισχυρότεροι και πλουσιότεροι.
Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος contropiano.org
