Αυτή η κυβέρνηση και αυτοί οι πολιτικοί πέτυχαν κάτι που είναι μοναδικό: μας έπεισαν, σχεδόν όλους, ότι συγκαλύπτουν το έγκλημα των Τεμπών. Αυτή η κυβέρνηση και αυτοί οι πολιτικοί εκπροσωπούν, κατά τους πολλούς, τη διαφθορά ως φυσική κατάσταση και μετέχουν σ αυτήν.
Αυτή η κυβέρνηση και αυτοί οι πολιτικοί που κουρέλιασαν τους θεσμούς με τις υποκλοπές και τον απόλυτο έλεγχο της ενημέρωσής μας, που έφερναν νομοσχέδια με τροπολογίες που απέβλεπαν στην εξυπηρέτηση όλων των οικονομικών συμφερόντων που εκπροσωπούν, που άλλαξαν το νόμο, για να μπορεί ο πρωθυπουργός να διορίσει, ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ένα κομματικό υποτελή του, μας μαλώνει, επειδή τολμάμε και κρίνουμε τη διακυβέρνησή τους ως, τουλάχιστον, εξευτελιστική για τους θεσμούς, που οι ίδιοι τώρα χρησιμοποιούν ως αντίβαρο.
Αυτή η κυβέρνηση κι αυτοί οι πολιτικοί είναι οι άνθρωποι που επί έξι χρόνια νομοθέτησαν υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου, ιδιωτικοποίησαν την Παιδεία, κατέστρεψαν την δωρεάν Υγεία, αδιαφόρησαν για το Περιβάλλον και οδήγησαν σε απόγνωση την κοινωνία, η οποία νιώθει να ποδοπατούνται οι ανάγκες της από την κερδοφορία των επιχειρηματικών φίλων των κυβερνώντων.
Και φτάσαμε στο σημείο να έχει δημιουργηθεί μία κοινωνική αντιπολίτευση που θεωρεί χρέος της να προστατεύσει την πατρίδα της από τη κυβέρνησή της. Μία αντιπολίτευση που μετρά καθημερινά πια την αξιοπρέπειά της, που δεν θεωρεί τον εαυτό της απλώς υπήκοο αλλά Έλληνα και Ελληνίδα πολίτη.
Αυτή η αντιπολίτευση σιχαίνεται τα κυβερνητικά ψέματα, τη διαφθορά, τις παραπλανητικές τακτικές της κυβερνητικής αυτοδιαφήμισης και την ανικανότητα. Αυτή η αντιπολίτευση πενθεί τα παιδιά της κοιλάδας των Τεμπών, γιατί φοβάται για τα δικά της παιδιά.
Αυτή η αντιπολίτευση ασκεί το συνταγματικό δικαίωμά της , αυτό του ελέγχου της δικαστικής εξουσίας. Δεν αμφισβητεί τη δικαιοσύνη αλλά την αποτελεσματικότητα των λειτουργών της.
Αυτή η αντιπολίτευση προσπαθεί να ρίξει φως στην πιο σκοτεινή υπόθεση της Μεταπολίτευσης. Αυτή η αντιπολίτευση δεν έχει απέναντί της «κατσαπλιάδες» που απειλούν να βγάλουν τη χώρα από το ευρώ αλλά πατεράδες και μανάδες 57 νέων, στην πλειοψηφία τους, ανθρώπων που πέθαναν από τη φωτιά και την έλλειψη οξυγόνου, γιατί το κράτος απουσίαζε και δεν τους προστάτευσε.
Αυτή η αντιπολίτευση σηματοδοτεί κι ένα παλλαϊκό αίτημα λογοδοσίας των κυβερνώντων. Όπως αυτό πηγάζει από τους δημοκρατικούς αγώνες του ελληνικού λαού, με συνείδηση του βάρους των ιστορικών στιγμών και σε συνάρτηση πάντοτε με τους θεσμούς και τη Δημοκρατία.
Σαν έτοιμη από καιρό είχε να αντιμετωπίσει, εκείνη την Παρασκευή 28/02/25, τους «δεν θα πάω στη συγκέντρωση», τα χαμένα ως δια μαγείας βίντεο που ξαφνικά εμφανίστηκαν, τα ανδρείκελα που έκαναν επιθέσεις στους γονείς των νεκρών παιδιών και που μιλούσαν για εργαλειοποίηση των Τεμπών. Οι αχρείοι!
Και αναπόφευκτα νέκρωσε η χώρα εκείνη την Παρασκευή. Γιατί η Παρασκευή ήταν η μέρα των Τεμπών. Με κλειστά μαγαζιά, με ανθρώπους που δεν είχαν ποτέ κατεβεί στους δρόμους, που δεν είχαν απεργήσει ποτέ, που πήραν τα παιδιά τους μαζί τους μολονότι τα κυβερνητικά αρδάκια προανήγγειλαν εκτεταμένα επεισόδια.
Κατεβήκαν στους δρόμους ρωτώντας για τη σύμβαση 717, για την έλλειψη τηλεδιοίκησης, για τον βυσματωμένο σταθμάρχη, για τους Τριαντόπουλους που έκαναν ¨αόρατο¨ τον τόπο του εγκλήματος.
Αγανακτισμένοι και για τα καρτέλ που κάνουν πάρτυ, για το ξεπούλημα των ασημικών της χώρας και για τον πόνο των συγγενών των νεκρών που δεν μπόρεσαν, αλίμονο, να τον πουλήσουν
Εξαγριωμένοι με το δάχτυλο που υψώθηκε για να μαλώσει εμάς, την πλέμπα. Εξαγριωμένοι για τα μπουλντόγκ της εξουσίας που έσκουζαν στα τηλεοπτικά παράθυρα. Εξαγριωμένοι για την προσπάθεια συκοφάντησης μιας μάνας που έκανε τον πόνο της δημόσια απαίτηση δικαιοσύνης. Εξαγριωμένοι με τους ελεεινούς συκοφάντες του ίδιου του τραύματος, του πένθους.
Εκατοντάδες χιλιάδες λαού, η μισή Ελλάδα στους δρόμους. Γυναίκες με παιδιά, με καροτσάκια με μωρά, ηλικιωμένοι με μπαστούνια και χιλιάδες νέα παιδιά στάθηκαν απέναντι στα ΜΑΤ του Χρυσοχοΐδη, ο οποίος δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει αύρες, κρότου λάμψης, δακρυγόνα και γκλόμπς στα κεφάλια του κόσμου, στην αγωνιώδη προσπάθειά του να διατηρήσει τη θέση του, ο σοσιαλιστής, στον επόμενο ανασχηματισμό.
Ιστορική μέρα η Παρασκευή 28/02/25. Πρωτόγνωρη! Ποιος θυμάται τί έλεγε ο Γεωργιάδης, ο Βορίδης και ο άλλος o αγγλομαθής, ο δικός μας ντε, του game changer; Ζήσαμε μία διαδήλωση για Δημοκρατία και Δικαιοσύνη που αντιπαρατίθεται σε ένα αδιαφανές και ικανό για όλα καθεστώς.
Ζήσαμε μία συγκέντρωση με βαθιά πολιτικό και αντικυβερνητικό παλμό. Μία συγκέντρωση διεκδίκησης και διαμόρφωσης συλλογικής κουλτούρας. Ζήσαμε μία συγκέντρωση πάνδημη, απότισης μνήμης και τιμής. Μία συγκέντρωση που έχει μετατραπεί σε κοινωνικό αντίβαρο απέναντι σε μία κυβέρνηση που συγχέει το κράτος με το παρακράτος.
Έχουμε την αίσθηση ότι η περίοδος των κυβερνητικών επιδόσεων στο επικοινωνιακό επίπεδο που προκαλούσε πολιτική παράλυση των αντιπάλων της οδεύει στο τέλος της. Τελειώνει μαζί της και η καθεστωτική ασυλία κι αρχίζουμε, σιγά σιγά, να συνειδητοποιούμε ότι θα σπάσει η ομερτά και θα ανοίξουν στόματα ερμητικά κλειστά τούτη τη στιγμή.
Ευτυχείς που ζήσαμε αυτή τη καμπή του πολιτικού χρόνου. Ευγνώμονες που βρεθήκαμε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας
Δημήτρης Λυμπεράκης
Περιφερειακός Σύμβουλος Καβάλας
