Η 18η Μαρτίου ήταν από αυτή την άποψη μια σημαντική μέρα: έλαβε χώρα μια από τις συνηθισμένες συνδικαλιστικές διαδηλώσεις, όμως ήταν το ’77.
Ήταν και οι μέρες που επρόκειτο να κριθούν από το Εργατικό Δικαστήριο οι πρωτοπορίες του εργοστασίου που απολύθηκαν από την Marelli, οι οποίοι συνδέονται με τη Senza Tregua και με τη σειρά τoυς σχετίζονταν εύκολα με τον αγώνα κατά της μαύρης εργασίας και της παραγωγικής αναδιάρθρωσης, που εκείνη την περίοδο πραγματοποιούσαν οι περιπολίες σχετιζόμενες με το Rosso.
Οι στόχοι λοιπόν της πορείας εκείνη την ημέρα ήταν ξεκάθαροι: τα γραφεία της Marelli και της Bassani-Ticino. Η τελευταία ήταν μια εταιρεία στην πρώτη γραμμή της αναδιάρθρωσης και της μαύρης εργασίας και που, για να ολοκληρώσουμε, αξιοποιούσε-εκμεταλλεύονταν τον πληθυσμό των φυλακών και τους «τρελούς», έχοντας έτσι μετατραπεί σε σύμβολο όλης της «σκοτεινής εργασίας», σωφρονιστικής, που γενικευόταν με ταχύτητα φωτός σε όλη την επικράτεια.
Όλα τα αυτόνομα αρκτικόλεξα του Μιλάνο, μαζί με τους αναρχικούς και έναν τομέα της Lotta Continua, συνέκλιναν για να προχωρήσουν με μια εναλλακτική διαδήλωση στην οποία συμμετέχουν πολλοί μαχητικοί εργάτες.
Μετά από μια φευγαλέα στάση μπροστά στο Δικαστήριο, σχηματίστηκαν τέσσερις ομάδες, δύο από τις οποίες μπλόκαραν την κυκλοφορία με τη λειτουργία της παροχής κάλυψης, μια που κατευθύνθηκε στο δρόμο όπου ήταν τα γραφεία της Marelli, και μια άλλη που έκανε το ίδιο στην Bassani-Ticino.
Pianoforte sobre las barricadas 223
Όπως λέει ο Paolo Pozzi στην Insurrezione-Εξέγερση, η ομάδα που μπήκε στη Marelli, με τα πιστόλια στα χέρια, άδειασε τα ταμεία που βρήκε μέσα, έσπασε όλα τα έπιπλα με ρόπαλα και όταν βγήκε πέταξε
μερικές μολότοφ, ενώ στην Bassani οι μολότοφ πυρπόλησαν την πύλη και τα πιστόλια έσπασαν τα τζάμια.
Για να ολοκληρωθεί η επιδρομή, ενώ ένας πυκνός μαύρος καπνός υψώθηκε από τη Marelli, ένα πρακτορείο διαφημίσεων κάηκε επίσης ολοσχερώς, ακριβώς εκείνη τη στιγμή που ο κόσμος άρχιζε να σκέφτεται αυτούς τους νέους μηχανισμούς εξουσίας που αυτές οι εταιρείες έχτιζαν γρήγορα σε μια κοινωνία του θεάματος σε φάση πλήρους ωρίμανσης.
Το τεύχος Μαρτίου του Rosso εμφανίζεται με το πιο διάσημο εξώφυλλό του: ένας τίτλος σε κόκκινο και μαύρο που λέει «Avete pagato caro… Non avete pagato tutto!» [Έχετε πληρώσει ακριβά… Δεν έχετε πληρώσει για όλα!] κεφαλαιώνει μια μεγάλη φωτογραφία από ένα κομμάτι της διαδήλωσης με μασκοφόρους κουνώντας μπαστούνια, μολότοφ και πιστόλια στον αέρα.
Ήταν μια άγρια υποκίνηση για να τους κάνει να πληρώσουν ό,τι απέμενε να πληρωθεί. Στη Μπολόνια, μετά το πέρασμα των τανκς στις 13 Μαρτίου, η εξέγερση δεν προχώρησε, σταμάτησε. Τα ξημερώματα, το Radio Alice εκπέμπει ξανά με το όνομα «Colletivo 12 Marzo«, αλλά το σήμα του σαμποτάρεται από την αστυνομία, που παρακάμπτει τη συχνότητα με ένα σφύριγμα.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, τα κρατικά στρατεύματα εκτοξεύουν δακρυγόνα σε οποιαδήποτε ομάδα άνω των πέντε ανθρώπων περπατούν στο κέντρο της πόλης. Ωστόσο, ορισμένα γκρουπ της προλεταριακής νεολαίας εξακολουθούν να μάχονται στους δρόμους.
Το απόγευμα, βλέποντας το ραδιόφωνο του Κινήματος να συνεχίζει να κάνει τη δουλειά του λαθραία, κόβουν το ρεύμα μιας ολόκληρης γειτονιάς και η αστυνομία πηγαίνει στο διαμέρισμα από το οποίο μεταδίδει, το βρίσκει κενό. Την επόμενη μέρα, άλλο ένα παράνομο ραδιόφωνο, το Ράδιο Ricerca Aperta-Ανοικτή Έρευνα, καλωσορίζει τους συντρόφους της Αλίκης, αλλά οι μεταδόσεις θα διακοπούν ξανά από την παρενόχληση της αστυνομίας, η οποία κρατά όλους τους παρόντες και σφραγίζει και αυτό το μικρόφωνο.
Η συνέλευση του Κινήματος της 13ης Μαρτίου γίνεται στα περίχωρα: έπρεπε να οργανωθούν για την επόμενη μέρα, την ημέρα της κηδείας του Φραντσέσκο Λορούσο-Francesco Lorusso. Προς το παρόν, το σύνθημα είναι να αποφευχθούν οι αντιπαραθέσεις που η αστυνομία προσπαθεί να προκαλέσει και πηγαίνουν σε μικρές ομάδες για να μιλήσουν με τον κόσμο των γειτονιών.
Το PCI-ΚΚΙ, από την άλλη, εξέδωσε μια ανακοίνωση στην οποία καλεί τους πολίτες να αποφύγουν τις συσσωρεύσεις στο δρόμο και να αποχωρήσουν ενώ η αστυνομία και ο στρατός εκπληρώνουν τη λειτουργία τους για την αποκατάσταση της τάξης.
Μη ικανοποιημένο με αυτό, αποφασίζει ότι η κηδεία του Φραντσέσκο δεν έπρεπε να γίνει στο κέντρο της πόλης και έτσι θα γίνει: το φέρετρο, που περιβάλλεται από χιλιάδες των συντρόφων με υψωμένες γροθιές, παρελαύνει στην περιφέρεια.
224 Un comunismo más fuerte que la metrópoli
O Δήμαρχος θα κάνει μια τελευταία πρoβοκάτσια καλώντας συγκέντρωση στην Piazza Magiore όπου μπροστά σε δεκάδες χιλιάδες κόσμου αυτός και οι χριστιανοδημοκράτες μιλούν κατά της βίας και των καταστροφέων βιτρίνων καταστημάτων, ενώ εμποδίζεται η πρόσβαση των σπουδαστών στην πλατεία.
Το κίνημα παρελαύνει στον πλησιέστερο δρόμο με χιλιάδες ανθρώπους να φωνάζουν κατά του Ιστορικού Συμβιβασμού και κατά του Υπουργού Εσωτερικών Cossiga, ο οποίος έκτοτε θα μετατραπεί σε Kossiga, με το «κ» και το «σ» γραμμένα σε ύφος ναζί. Το δεύτερο τεύχος της Επανάστασης, La Rivoluzione κυκλοφορεί στις 16 Μαρτίου. διακηρύσσοντας ότι «η επανάσταση είναι μισή».
Έκτοτε, ξεκινά η μάχη του Κινήματος της Μπολόνια κατά της καταστολής: είναι πολλοί οι άνθρωποι που φυλακίστηκαν κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων, μεταξύ των οποίων υπάρχει ένας αστικός φρουρός αλληλέγγυος στην εξέγερση, οι σύντροφοι του Ράδιο Αλίκη, απλοί άνθρωποι που διώκονται για τις απαλλοτριώσεις και σύντομα θα πρέπει να προσθέσουμε τις κατηγορίες εναντίον των «ηγετών» της εξέγερσης, όπως ο Bifo, που θα καταφύγει στο Παρίσι και του Diego Benecchi, του Collettivo Jacquerie.
Το δικαστικό σώμα προσπάθησε, μάλιστα, να χτίσει μια θεωρία συνομωσίας, προσπαθώντας να αποδείξει ότι η εξέγερση της 11ης-12ης μαρτίου στη Μπολόνια και τη Ρώμη είχε προγραμματιστεί από τους «ηγέτες» της Αυτονομίας, ή από κάποιους από τους πιο γνωστούς ταραχοποιούς και αγκιτάτορες ή από μαχητικούς διανοούμενους όπως ο Bifo, ο Scalzone, ο Negri και άλλοι.
Την ίδια ώρα πραγματοποιούνται πολυάριθμες αστυνομικές επιχειρήσεις ενάντια σε δεκάδες αυτόνομους σε Πάντοβα, Μιλάνο, Ρώμη, που προσπαθούν να κλείσουν έναν κύκλο που δεν θέλει να κλείσει. Και που αυτή τη στιγμή συνεχίζεται όχι μόνο ανοιχτός αλλά στις φλόγες.
Συνεχίζεται
Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος αέναη κίνηση
