Για τα πράγματα που του έχουν λείψει περισσότερο όλο αυτό το διάστημα του αυτοπεριορισμού που βιώνουμε όλοι μας, ερωτήθηκε ο Βουλευτής Π.Ε. Καβάλας της Νέας Δημοκρατίας κ. Μακάριος Λαζαρίδης, κατά τη διάρκεια συνέντευξής του στην εφημερίδα «Παρασκήνιο» και τη δημοσιογράφο κυρία Άννα Καραβοκύρη.
«Να αγκαλιάσω τα αγαπημένα μου πρόσωπα χωρίς αστερίσκους. Η ανθρώπινη επαφή χωρίς επιφυλάξεις και δεύτερες σκέψεις. Οι βόλτες στα καφενεία, στα μαγαζιά, στην αγορά της εκλογικής μου περιφέρειας.
Ξέρετε η Καβάλα διαθέτει ανθρώπους με σκέψεις, με όραμα, με πείσμα, με διάθεση για να πάει ο νομός μας μπροστά. Και αυτό αποτελεί για μένα την κινητήρια δύναμη για να μπορέσω να πετύχω τους στόχους που περιγράφω στο αναπτυξιακό σχέδιο (“Καβάλα 2020 – 2050”), που παρουσίασα προεκλογικά», σημείωσε στην απάντησή του.
Ο κ. Λαζαρίδης υπογράμμισε ότι πέρασε τις γιορτές «με τις γυναίκες της ζωής του», τη σύζυγο και τις δύο του κόρες. «Ζεστά και οικογενειακά. Όπως πρέπει να περνάει κανείς τα Χριστούγεννα!Το μόνο που έλειπε ήταν η άλλη μεγάλη μου αγάπη, η Καβάλα», ανέφερε.
Ερωτηθείς τι ήταν αυτό που τον οδήγησε να εγκαταλείψει τη μάχιμη δημοσιογραφία για τη Βουλή, απάντησε: «Μπορεί να ακουστεί ρομαντικό, αλλά ήταν η γνήσια αγάπη μου για την Καβάλα. Ξέρετε, στη ζωή όταν καλείσαι να πάρεις μια απόφαση πρέπει να ακούς την καρδιά σου.
Αποφάσισα λοιπόν, να επιλέξω το “λιθαράκι – λιθαράκι” για τον τόπο μου από το δημοσιογραφικό “λαβράκι”. Τη δημοσιογραφία την υπηρέτησα με προσήλωση. Και πάντα το ενδεχόμενο επιστροφής είναι ανοιχτό.
Και αυτό θα γίνει όταν σταματήσω να είμαι χρήσιμος για τους πολίτες της Καβάλας. Μέχρι τότε, όμως, παλεύω και θα παλεύω καθημερινά για τη βελτίωση των όρων ζωής, ανάπτυξης και δημιουργίας από την πόλη της Καβάλας μέχρι το τελευταίο χωριό ψηλά στο Παγγαίο, στο Νέστο και την Θάσο».
Αναφορικά με τη σχέση του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, με τον οποίο συνδέεται με πολλά χρόνια φιλίας, ο κ. Λαζαρίδης τόνισε πως αυτό που τους έφερε κοντά είναι «τα κοινά αιτήματα για να διορθωθούν τα κακώς κείμενα σε αυτή τη χώρα. Ήμασταν έφηβοι όταν γνώρισα τον Κυριάκο, 17 εκείνος, 16 εγώ.Ο Κυριάκος είναι ένας πολύ απαιτητικός και επίμονος άνθρωπος. Δεν δέχεται το “όχι” ως απάντηση.
Και αυτό τον διατηρεί σε εγρήγορση να δημιουργήσει τις πολιτικές εκείνες που θα πάνε τη χώρα μπροστά. Πείσμα και αποτελεσματικότητα. Το εντυπωσιακότερο στοιχείο όμως είναι ότι παραμένει μέχρι σήμερα, 35 χρόνια μετά, ο ίδιος άνθρωπος.
Άνθρωπος, με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Αυτή ακριβώς η σταθερότητα της προσωπικότητάς του είναι που εκτίμησα από την πρώτη στιγμή και συνεχίζω να εκτιμώ μέχρι σήμερα. Όσα πέτυχε στην πορεία δεν έκαναν τον Κυριάκο αλαζόνα, αντιθέτως τον έκαναν πολύ πιο σεμνό και υπερτόνισαν τα θετικά στοιχεία του χαρακτήρα του».
(ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ)
