Μεγάλο πρόβλημα έχει ως γνωστόν δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια με την ακτοπλοϊκή γραμμή Καβάλας – Πρίνου καθώς οι ναυτιλιακές εταιρίες που δραστηριοποιούνται στην περιοχή, προτιμούν για προφανείς λόγους οικονομικού συμφέροντος, να ρίχνουν το βάρος τους στη διαδρομή Κεραμωτή – Λιμένας.
Χρόνο με το χρόνο μειώνουν τον αριθμό των δρομολογίων από Καβάλα προς Πρίνο και αντιστρόφως, πολλές φορές και με διάφορες προφάσεις (κακοκαιρία, ετήσια συντήρηση σκαφών κ.λ.π) τα σταματούν για κάποιο χρονικό διάστημα ενώ φέτος με το πρόσχημα της πανδημίας του κορονοϊού κατήργησαν εντελώς την γραμμή αυτή.
Είναι φανερό ότι με όλες αυτές τις κινήσεις, η πορθμειακή γραμμή Καβάλας – Πρίνου έχει εντελώς απαξιωθεί και δεν είναι ίσως μακριά η μέρα που δεν θα υφίσταται πλέον συγκοινωνία από το λιμάνι της Καβάλας για το νησί της Θάσου.
Στην κατάσταση αυτή συντελεί φυσικά και το νομικό καθεστώς που ισχύει στις θαλάσσιες συγκοινωνίες στη χώρα μας, σε μια δυτική, δηλαδή, καπιταλιστική οικονομία όπου τα δρομολόγια των πλοίων αποφασίζουν και καθορίζουν στην ουσία οι ίδιες οι ναυτιλιακές εταιρίες λαμβάνοντας απλώς ετησίως μια εντελώς τυπική έγκριση από το Συμβούλιο Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών (ΣΑΣ).
Ωστόσο τα πράγματα μπορούν να ανατραπούν και να ξαναπάρει ζωή το δρομολόγιο από την Καβάλα για τον Πρίνο αρκεί φυσικά να βρεθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι -και αναφερόμαστε σε αιρετούς- που θα λάβουν πρωτοβουλία να υποστηρίξουν τη υπόθεση αυτή. Κι αυτοί οι άνθρωποι είναι οι δύο κυβερνητικοί βουλευτές και ο υπουργός Νίκος Παναγιωτόπουλος που θα πρέπει να πιέσουν τον αρμόδιο επί του θέματος υπουργό να εφαρμόσει απλά την κείμενη νομοθεσία. Και τι εννοούμε:
Στην παράγραφο 6 του άρθρου 2 του νόμου 2932/ 2001 αναφέρεται χαρακτηριστικά σχετικά με την παροχή υποχρεωτικής δημόσιας υπηρεσίας στις ενδοθαλάσσιες συγκοινωνίες, ότι:
«Δεν απαιτείται γνώμη του Σ.Α.Σ. (Συμβούλιο Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών) για την επιβολή υποχρεώσεων δημόσιας υπηρεσίας, όταν πρόκειται να εξυπηρετηθούν επείγουσες κοινωνικές ανάγκες ή λόγοι εθνικής ασφάλειας και άμυνας»
Αυτό σημαίνει ότι οι ακτοπλοϊκές εταιρίες που εκμεταλλεύονται τις γραμμές Κεραμωτής – Λιμένα και Καβάλας – Πρίνου, είναι υποχρεωμένες και μόνο με εντολή του αρμόδιου υπουργού, εν προκειμένω του κ. Πλακιωτάκη, να συντηρούν σε πλήρη λειτουργία και με συχνά δρομολόγια ημερησίως την πορθμειακή γραμμή Πρίνου – Καβάλας διότι υφίστανται «επείγουσες κοινωνικές ανάγκες».
Ποιες είναι οι ανάγκες αυτές; Μα φυσικά η συντομότερη και ασφαλέστερη διακομιδή ασθενών από το Κέντρο Υγείας Πρίνου προς το Γενικό Νοσοκομείο Καβάλας. Για τον λόγο αυτό άλλωστε όταν έγινε την δεκαετία του ’80 το Κέντρο Υγείας στη Θάσο, επιλέχτηκε ο Πρίνος και όχι η πρωτεύουσα του νησιού, ώστε να εξασφαλίζεται η όσο το δυνατόν συντομότερη μεταφορά ενός ασθενούς (πόσο μάλλον ενός επείγοντος περιστατικού) στο Γενικό Νοσοκομείο Καβάλας.
Η έννοια της «υποχρέωσης δημόσιας υπηρεσίας»
στις ενδοθαλάσσιες μεταφορές
Όλα τα παραπάνω επιβεβαιώνονται και συνεπώς επιβάλλονται με την έννοια της «υποχρέωσης δημόσιας υπηρεσίας» στις ενδοθαλάσσιες μεταφορές όπως αυτή καθορίζεται με τον πιο σαφή και αδιαμφισβήτητο τρόπο από την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας αριθμός 3302 του 2013 όπου γίνεται σαφή η έννοια της «υποχρέωσης παροχής δημόσιας υπηρεσίας στις ενδοθαλάσσιες μεταφορές» ως εξής:
«…Όσον αφορά τις διοικητικές πράξεις με τις οποίες επιβάλλονται υποχρεώσεις παροχής δημόσιας υπηρεσίας, είναι απαραίτητο να μπορεί να αποδειχθεί ότι υφίσταται πραγματική ανάγκη για την παροχή δημόσιας υπηρεσίας λόγω της ανεπάρκειας των παρεχόμενων υπό καθεστώς ελεύθερου ανταγωνισμού υπηρεσιών τακτικών μεταφορών. Ειδικότερα, δεν είναι αναγκαίο να επιβάλλονται υποχρεώσεις δημόσιας υπηρεσίας για το σύνολο των εσωτερικών ακτοπλοϊκών γραμμών. Κατά συνέπεια, σύστημα διοικητικών αδειών επιτρέπεται να προβλεφθεί μόνον εφόσον οι αρμόδιες εθνικές αρχές έχουν διαπιστώσει, για κάθε διαδρομή, ότι οι υπηρεσίες τακτικών μεταφορών είναι ανεπαρκείς στην περίπτωση κατά την οποία η παροχή τους καταλείπεται στις δυνάμεις της αγοράς και εφόσον το σύστημα αυτό είναι αναγκαίο και ανάλογο προς τον επιδιωκόμενο σκοπό ο οποίος συνίσταται στη διασφάλιση της επάρκειας των τακτικών υπηρεσιών μεταφοράς προς και από τα νησιά».
Είναι σαφές λοιπόν στην περίπτωσή μας και όπως άλλωστε εξηγήσαμε παραπάνω, ότι «υφίσταται πραγματική ανάγκη για την παροχή δημόσιας υπηρεσίας λόγω της ανεπάρκειας των παρεχόμενων υπό καθεστώς ελεύθερου ανταγωνισμού υπηρεσιών τακτικών μεταφορών».
Άρα δεν μένει παρά κάποιος να το κάνει γνωστό αυτό στον υπουργό ώστε να υποχρεώσει κι εκείνος με τη σειρά του τις ναυτιλιακές εταιρίες να δρομολογούν χειμώνα καλοκαίρι τακτική συγκοινωνία στη γραμμή Καβάλας – Πρίνου με το καθεστώς της «υποχρέωσης δημόσιας υπηρεσίας» μέχρι να αποφασίσουν οι ίδιες να δρομολογήσουν ιδία βουλήσει τα πλοία τους στην εν λόγω γραμμή μέχρι αυτή να γίνει ελκυστική και να ξαναβρεί την κανονικότητά της αλλά και την παλιά της αίγλη.
Προς όφελος, της τοπικών κοινωνιών Καβάλας και Θάσου αλλά εν τέλει και των ίδιων αυτών των ναυτιλιακών εταιριών.
