Γράφει από το Παρίσι ο Μιχάλης Μαυρόπουλος
Για ένα φανατικό παρατηρητή της επικαιρότητος, η μη λόγω χρόνου, δυνατότητα σχολιασμού ενός αξιοσημείωτου γεγονότος, συνιστά επαγγελματικό μαρτύριο. Έτσι, την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, μερικά 24ωρα πριν τον δεύτερο γύρο (Κυριακή, 28 Ιουνίου) των δημοτικών εκλογών, των οποίων τα αποτελέσματα δεν ήταν ακόμη γνωστά, η απουσία ανάλυσής τους, αποτελεί συνειδησιακό πρόβλημα για ένα δημοσιογράφο. Απεναντίας, Δευτέρα 29 του μηνός, για τους φανατικούς αναγνώστες των εφημερίδων και των ραδιοτηλεοπτικούς ακροατές η έγκαιρη ενημέρωση ποιά, ποιός, εγκαταστάθηκε στους δημαρχιακούς θώκους των Παρισίων, της Λίλλης, της Μασσαλίας, της Λυών, και των άλλων μεγάλων πόλεων της χώρας, αποτελεί θέμα ικανοποιήσεως της έμφυτης ανθρώπινης ανάγκης γνώσης των γεγονότων. Έν πάση περιπτώσει, άξιον προσοχής είναι το γεγονός ότι στις τρείς πρώτες αναφερόμενες πόλεις, το δημαρχιακό αξίωμα το διεκδίκησαν (και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, όφειλαν να το κερδίσουν) γυναίκες: Στο Παρίσι η Αν Ινταλγκό (Anne Hidalgo) στην Λίλλη η Μαρτίν Ωμπρύ (Martine Aubry) και οι δυο πρωτεύσασες, που διατηρούν χαλαρούς δεσμούς με την Αριστερά, ήταν ήδη δημαρχίνες από τις προηγούμενες θητείες. Στην Λυών, η απροσδόκητη συμμαχία μεταξύ του πρώην μακρονικού δημάρχου με την Δεξιά περιέπλεξε τα πράγματα. Στην Μασσαλία η Μισέλ Ρουμπιρόλα (Michèle Rubirola), υποστηριχθείσα από όλα λίγο-πολύ τα αριστερά κόμματα (κόκκινο, ρόζ, πράσινο), έδωσε σκληρή μάχη για να αποσπάσει από την επί εικοσιπενταετία κυβερνώσα Δεξιά την δημαρχία της πόλεως με το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας. Επ’ αυτού, πώς να μην αισθανθεί κάποιος υπερήφανος, όταν γεννηθείς στην Καβάλα, διαβάζει στη Πρωινή ότι το λιμάνι της γενέτειρας ήταν ήδη απευθείας συνδεδεμένο από τον 19ο αιώνα με εκείνο της Μασσαλίας;
Ας επανέλθουμε όμως, όπως λέγουν οι Γάλλοι, στα πρόβατά μας τουτέστιν στις δημοτικές εκλογές. Στις αναφερθείσες μεγάλες πόλεις, η προεκλογική εκστρατεία διεξήχθη με κύριο θέμα την δημόσια καθαριότητα, ιδίως των πεζοδρομίων, των δρόμων και των αδιεξόδων που βρίθουν τουλάχιστον στο Παρίσι από τα περιττώματα των σκύλων ών ουκ έστιν αριθμός. Όσον αφορά τους πολιτικούς σχηματισμούς, το μακρονικό κόμμα, για να αποφύγει μια μεγάλων διαστάσεων ήττα και να φράξει τον δρόμο στους επελαύνοντες Οικολόγους, έκανε όπου μπορούσε, συμμαχίες με την κλασσική Δεξιά. Για το ακροδεξιό κόμμα της Λε Πεν, οι παρατηρητές προέβλεπαν την διατήρηση των δημαρχιών που κέρδισε στον πρώτο γύρο, πλην όμως παραμένει ασθενές στο εδαφικό ρίζωμά του. Παρά ταύτα, προεβλέπετο ότι η Λε Πεν θα συγκέντρωνε σοβαρό ποσοστό ψήφων στην παρισινή περιοχή και, κυρίως, στην μεσογειακή Γαλλία, με πιθανότητα να κερδίσει το Περπινιάν (Perpignan). Για τον υπογράφοντα, η μάχη που διεξήχθη μεταξύ του νυν πρωθυπουργού, και υποψηφίου δημάρχου της Χάβρης Έντουαρτ Φιλίπ (Edouard Philippe) και του κομμουνιστού Ζαν Πώλ Λεκόκ (Jean-Paul Lecoq), ανεξαρτήτως του αποτελέσματος, θα οριοθετήσει την πολιτική τακτική που θα υιοθετήσει στα δυο χρόνια της θητείας που του μένουν ο πρόεδρος Μακρόν. Για δυο λόγους: Στην περίπτωση νίκης του Φιλίπ στην δημαρχία αυτού του μεγάλου λιμανιού της Μάγχης επί του Ατλαντικού, θα είναι δύσκολο στον Μακρόν, στην περίπτωση ανασχηματισμού, να απολύσει τον κερδίσαντα πρωθυπουργό του παρ’ όλον ότι οι φήμες για μια τέτοια περίπτωση κυκλοφορούν ευρέως. Σημειωθήτω επίσης ότι οι σχέσεις μεταξύ των δυο ανδρών δεν είναι από τις καλλίτερες που θα ήλπιζε το κατεστημένο. Σε όλες τις πραγματοποιηθείσες δημοσκοπήσεις ο Φιλίπ υπερτερεί του Μακρόν κατά 10-15 μονάδες και στην διάρκεια του εγκλωβισμού-απεγκλωβισμού είλκυσε τους οπαδούς της Δεξιάς . Εάν όλα πήγαν καλά για τον κομμουνιστή Λεκόκ και ανέβει στον δημαρχία της κειμένης στις εκβολές του Σηκουάνα εργατουπόλεως, τότε θα πρόκειται για ένα μίνι-σεισμό της γαλλικής πολιτικής σκηνής. Το ήδη εφθαρμένο κύρος του Μακρόν θα μειωθεί έτι περισσότερον εν αναμονή των προσεχών προεδρικών εκλογών. Ούτως ή άλλως, ο πρόεδρος θα υποχρεωθεί να προβεί σε ένα αναγκαστικό ανασχηματισμό, διότι δεν στηρίζουν μια ομάδα που ο αρχηγός της (ο Φιλίπ), έχασε το παιχνίδι. Μια ανασχηματισθείσα κυβέρνηση, θα προσέφερε στον Μακρόν την ευκαιρία αναγγελίας νέων μη τηρουμένων υποσχέσεων -σ΄ αυτές είναι εξπέρ- που θα του επέτρεπε να αποκρύψει την αριθμητική απογύμνωση του κόμματός του.
Ενόψει του ανασχηματισμού, ο υπουργός των Έσωτερικών Κριστόφ Καστανέ (Christophe Castanet) κινδυνεύει να είναι το πρώτο θύμα. Οι μετριοπαθείς δηλώσεις του περί καταργήσεως, των βίαιων αστυνομικώνμεθόδων σε περίπτωση ενός ατόμου «παραβιάζοντος την τάξη» δεν άρεσαν στους αστυνομικούς παρ’ όλον ότι ο υπουργός τις αναίρεσε. Την προσοχή των κυβερνητικών στελεχών των επιφορτισμένων με τον ανασχηματισμό, επισύρει όλως ιδιαιτέρως το νοσοκομειακό πρόβλημα που ετέθη επί τραπέζης με την επέλαση της επιδημίας. Οι διαδηλώσεις των νοσηλευτών της 16ης Ιουνίου εξετάζονται λεπτομερώς από τους συνεργάτες του Μακρόν την στιγμή που οι διαδηλωτές υπερέβησαν τις 20.000 άτομα. Ένας πρόσθετος λόγος αναλήψεως ανασχηματισμού είναι η επίσπευση και το τέλος των διαπραγματεύσεων κυβερνήσεως-νοσοκομειακών. Ο εν λόγω κλάδος των εργαζομένων απολαμβάνει της ευρείας υποστηρίξεως και συμπαθείας των Γάλλων. Κανείς δεν ξεχνάει τα χειροκροτήματα που απηύθυναν καθημερινώς από τα μπαλκόνια τους οι πολίτες στις νοσοκόμες και στους ιατρούς για το γιγαντιαίο νοσηλευτικό έργο τους. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν την λαϊκότητα αυτού του τομέως, η κυβέρνηση ανακοίνωσε προσφάτως την παροχή έξι (6) δισεκατομμυρίων ευρώ προς όφελος των δημοσίων νοσοκομείων, των οίκων ευγηρίας αλλά και της ιδιωτικής περιθάλψεως στην οποία καταφεύγουν συνήθως οι πλούσιοι…
Υ.Σ. Η στήλη «Γράμμα από την Γαλλία» διακόπτει από σήμερα και μέχρι το τελευταίο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου την δημοσίευση της. Καλές διακοπές και ξεκούραση.
