Μέσα στον ορυμαγδό του πολέμου στην Ουκρανία, την ενεργειακή κρίση και την ακρίβεια που χτυπά ανελέητα τη χώρα μας αλλά και όλο τον κόσμο, μια ωραία ιδέα μας έρχεται από το παρελθόν για την αξιοποίηση ενός χώρου στο κέντρο της πόλης που όχι μόνο μένει για πολλά χρόνια αναξιοποίητος αλλά αποτελεί συγχρόνως και μια εστία βρωμιάς και δυσωδίας που δυσφημεί την Καβάλα και η εικόνα του απωθεί και τους ντόπιους αλλά και τους πολλούς επισκέπτες της πόλης μας.
Αναφερόμαστε στο ανοικτό κολυμβητήριο, μπροστά από το διοικητήριο που εδώ και μια δεκαετία περίπου, από τότε δηλαδή που άρχισε να λειτουργεί το αντίστοιχο κλειστό στην περιοχή του Περιγιαλίου, δημιουργεί μια αντιαισθητική και απωθητική εικόνα στο παραλιακό μας μέτωπο.
Η ιδέα λοιπόν που μας έρχεται από το παρελθόν είναι η είδηση που προέρχεται από δημοσίευμα της «Πρωινής», πριν πενήντα χρόνια, που αναφέρεται στον σχεδιασμό εγκατάστασης ενυδρείου στον συγκεκριμένο προ του διοικητηρίου χώρο.
Είναι γνωστό ότι μια προσπάθεια δημιουργίας ενυδρείου στην περιοχή μας έγινε προ εικοσαετίας περίπου και ως χώρος εγκατάστασης είχε επιλεγεί η Αλάνα της Ηρακλείτσας. Το «σπορ» όμως, όπως φαίνεται, παραήταν ακριβό και η προσπάθεια εκείνη είχε εγκαταλειφθεί.
Σήμερα τα πράγματα σε ό,τι αφορά τις χρηματοδοτήσεις, είναι πιθανόν δυσκολότερα. Αλλά υπάρχει πάντα και ο ιδιωτικός τομέας και τα περήφημα ΣΔΙΤ (Σύμπραξη Δημοσίου – Ιδιωτικού Τομέα) τα οποία τόσο πολύ διαφημίζει, στηρίζει και προωθεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Ιδού λοιπόν πεδίον δόξης λαμπρόν τόσο για τους τοπικούς κυβερνητικούς βουλευτές όσο και για τη διοίκηση του δήμου Καβάλας να βάλουν τα δυνατά τους και να στοχεύσουν σε μια τέτοια λύση για την αξιοποίηση του χώρου αυτού που όχι μόνο θα ομορφήνει την περιοχή αλλά θα αποτελέσει και ένα πόλο έλξης επισκεπτών και μια πηγή εσόδων και για τον ιδιώτη που θα εμπλακεί αλλά και για την τοπική κοινωνία.
Μοιάζει πιθανόν ολίγον μεγαλεπίβολον και ίσως και εκτός πραγματικότητος ένα τέτοιο εγχείρημα αλλά αν δεν πιστέψουμε στο ακατόρθωτο, πως θα το κατακτήσουμε;
Θόδωρος Θεοδωρίδης
