Ζω και δουλεύω σε μια μικρή επαρχιακή πόλη όπου τα κρούσματα είναι πολλά αλλά όχι περισσότερα από το πρώτο κύμα. Δεν σταμάτησα να δουλεύω από την αρχή της πανδημίας και είχα το ιατρείο ανοικτό ακόμα και όταν δεν πάταγε ψυχή.
Ερχόμουν μόνο και μόνο για να απαντάω στα τηλέφωνα των τρομοκρατημένων πολιτών. Δεν δίστασα ποτέ να εξετάσω θετικό συμπολίτη, δεν άφησα αναπάντητη καμία κλήση. Και δεν κρύβω ότι πάντα είχα έτοιμη τη μάσκα με τα πλαϊνά φίλτρα και τις ολόσωμες φόρμες γιατί πίστευα ότι κάποια στιγμή θα με καλέσουν.
Όμως ο Δεκέμβρης πέρασε αλλά δεν αναζήτησε κανείς τις υπηρεσίες μου στο νοσοκομείο.
Τουναντίον θεωρώ ότι όλοι οι ιδιώτες γιατροί βοηθήσαμε να μην καταρρεύσει το ΕΣΥ. Δεν πήγαν στο νοσοκομείο όλοι όσοι αρρώστησαν Πάρα πολλοί βασίστηκαν στον γιατρό τους. Αλλά ακόμα και τώρα είμαι έτοιμος να πάω να κάνω εφημερίες όταν μου ζητηθεί, έστω κι αν έχω να δουλέψω σε νοσοκομείο σχεδόν 20 χρόνια.
Να βοηθήσω αλλά να γυρίσω την άλλη μέρα στους ασθενείς μου. Αυτούς που νιώθω ότι βασίζονται σε μένα τις δύσκολες στιγμές τους.
Ποτέ δεν πίστευα ότι ένα ολόκληρο κράτος δεν μπορεί να βρει να μισθώσει 200 γιατρούς. Ξέρω πολλούς συναδέλφους που περιμένουν μήνες στις λίστες να διοριστούν. Γνωρίζω πολλούς που φυτοζωούν, που δουλεύουν σε ινστιτούτα αισθητικής για να ζήσουν μέχρι να ανοίξει κάποια θέση!
Και παρόλα αυτά δεν είμαι σίγουρος ότι κάποιος τους πλησίασε, δεν τους εξήγησε τα οφέλη από την συνεργασία στην πανδημία. Για ένα νέο γιατρό η απαλλαγή από την υπηρεσία υπαίθρου που προσφέρεται είναι σημαντικότατο κίνητρο, τα μόρια που δίνονται για πρόσληψη στο ΕΣΥ, επίσης.
Για μένα δεν είναι τίποτα. Τα 2000 ευρώ και 1000 από εφημερίες είναι αστρονομικό για ένα νέο γιατρό.
Το ξέρω καλά γιατί υπήρχε περίοδος που με συντηρούσε η μάνα μου τα πρώτα χρόνια της δουλειάς μου σαν ιδιώτης! Το να σπεύσω να πιάσω εγώ μια τέτοια θέση και να την στερήσω από ένα νέο συνάδελφο μου φάνταζε αδιανόητο.
Και όμως η ηγεσία του υπουργείου αντί να βρει αυτούς τους συναδέλφους, αποφάσισε να κάνει ασκήσεις εξουσίας σε μεσήλικες γιατρούς. Και κυρίως να μας ξεφτιλίσει. Να ντρεπόμαστε για τη δουλειά που κάνουμε, έχοντας απέναντι μας τους συμπολίτες μας.
Και όμως δεν αρνηθήκαμε ποτέ να προσφέρουμε! Και όλοι αυτοί που μας κουνάνε το δάκτυλο μιλώντας για την αξία του εθελοντισμού δεν ξέρω αν έχουν προσφέρει εθελοντικά το ένα δέκατο σε σχέση με ένα μέσο γιατρό.
Βασίλη Κικίλια, μας ξεφτίλισες.
Προσπάθησες να μας δείξεις ως υπεύθυνους για την υγειονομική καταστροφή. Να φορτώσεις στις πλάτες μας, αυτές τις πλάτες που σε στήριξαν, όλη την κακή εξέλιξη της πανδημίας. Δεν δίστασες να μας κάνεις υποδείξεις για τον όρκο του Ιπποκράτη, ότι πιο ατιμωτικό για ένα γιατρό.
Είμαι πολύ θυμωμένος.
Και να ξέρεις κάτι υπουργέ, μια πολιτική διαφωνία την ξεχνάς, μια προσβολή δεν την ξεχνάς ποτέ…
