Όλο αυτό το σκουπιδαριό, χαρτιά- πλαστικά- ακόμη και χαλασμένες ομπρέλες- βρίσκεται πεταμένο εντός του περιαστικού δάσους. Σε σημείο να μην φαίνεται από τους διερχόμενους. Έχει σχέση με τις παρκίδες κατεβαίνοντας τον Άγιο Σίλα. Οδηγοί σταματούν εκεί για διευκόλυνση τους. Βρωμίζουν την περιοχή. Μάλιστα λειτουργούν έξυπνα. Σκορπούν τα σκουπίδια τους μέσα στο δάσος ώστε να μην δίνουν στόχο και δικαίωμα. Να λοιπόν τι κατάφεραν!
Στο προηγούμενο και πρώτο «λοκ- ντάουν» οι περισσότεροι έλληνες πολίτες αρχικά απόρησαν. Τελικά πειθάρχησαν χωρίς δεύτερη κουβέντα. Ήταν το άγνωστο που τους κρατούσε «παγωμένους», ήταν επίσης η προοπτική το μέτρο να μας γλιτώσει από τα χειρότερα. Τώρα φυσικά και είναι αλλιώς. Η διαμαρτυρία και η γκρίνια εκδηλώθηκαν ήδη ενώ οι γενικότερες συνθήκες είναι πολύ χειρότερες σε σχέση με τότε. Τότε ελπίζαμε στο Καλοκαίρι. Τώρα Καλοκαίρι στον ορίζοντα δεν υπάρχει. Τότε μείναμε σπίτι για να αποφύγουμε τα χειρότερα. Τώρα τα χειρότερα είναι γεγονός.
Υπάρχει το αίσθημα της αποτυχίας και η συνήθης διαδικασία ο ένας να επιρρίπτει τις ευθύνες στον άλλον. Φυσικά και μπροστά μας είναι μια κυβερνητική αποτυχία. Είναι αλήθεια μόνο κυβερνητική; Ποιοι άλλοι έχουν (ή μάλλον έχουμε) μερίδιο σε αυτήν; Κι αν η αποτυχία της Κυβέρνησης εντοπίζεται σε όλα όσα έχουν σχέση με το Ε.Σ.Υ. , η δική μας αποτυχία δεν είναι εξίσου σημαντική; Έπρεπε να προσέχουμε μα δεν το κάναμε. Δεν το έκαναν κυρίως οι νέοι, οι οποίοι από κάπου έπρεπε να επηρεαστούν. Να διακόψουν τις ριψοκίνδυνες δραστηριότητες. Δεν άλλαξαν συμπεριφορά. Και σήμερα φορούν τη μάσκα με λάθος τρόπο. Κάτω από τη μύτη.
Ακόμη κι οι ειδικοί, οι επιστήμονες, δεν έχουν κι αυτοί τις ευθύνες τους; Το μυαλό όλων μας βρίσκεται στο ενδιάμεσο διάστημα, τότε που υπήρξε μια πέραν του δέοντος χαλάρωση. Τότε που πολλοί πίστεψαν ότι το κακό όνειρο έληξε. Τότε που περιμέναμε το εμβόλιο από μέρα σε μέρα… Κι ενώ το εμβόλιο (ή το φάρμακο) αργεί, η νόσος δεν αστειεύεται. Δεν αστειεύεται καθόλου.
Λένε ότι οι τρεις εβδομάδες δεν αρκούν. Λένε ότι το συγκεκριμένο ποτάμι της διασποράς δεν γυρίζει πίσω. Μας λένε επίσης ότι αφού η νόσος είναι παντού, τα πράγματα θα ηρεμήσουν μόνο όταν αυτή κάνει τον κύκλο της. Έναν μεγάλο και επίπονο κύκλο….
Την προηγούμενη φορά η Καβάλα είχε 6 μόνο κρούσματα. Προχθές, μέσα σε μία μόνο μέρα, ανακοινώθηκαν 57. Το πράγμα μιλά από μόνο του. Κι αν τότε κάτι καταφέραμε και κάτι «ξεκλέψαμε» από τα μέτρα του «λοκ ντάουν», τώρα όλα είναι αλλιώς. Πρέπει να μείνουμε σπίτι μαζικά μιας και η κατάσταση έχει επιδεινωθεί. Τώρα δεν είναι αστείο. Δεν είναι παίξε γέλασε.
Δεκτές οι κριτικές προς κάθε κατεύθυνση. Κατανοητός ο θυμός. Η αγανάκτηση. Κι όλα τα συναφή. Μπροστά μας ωστόσο υπάρχει ένας μόνο δρόμος. Μία μόνο επιλογή. Να τηρήσουμε τις αποφάσεις των επιστημόνων, αυτές που υιοθέτησε κι ανακοίνωσε η Κυβέρνηση. Φαίνεται δύσκολο αλλά είναι εφικτό. Πιθανό. Στις επόμενες τρεις εβδομάδες να τελειώνουμε με τους σοβαρούς κινδύνους. Να γλιτώσουμε και να ελέγξουμε τα πράγματα. Ώστε κάποια στιγμή τον Δεκέμβρη να βγούμε από το σπίτι για έναν καφέ, για ένα ουζάκι και ένα ποτό.
Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος μεσολάβησε προκειμένου το Νοσοκομείο να στηριχθεί από τις Ένοπλες Δυνάμεις με δύο μεγάλα αντίσκηνα, τα οποία θα διευκολύνουν την αναμονή συγγενών ασθενών και όσων θέλουν να κάνουν τεστ στον κορωνοϊό. Η εικόνα των αντίσκηνων φυσικά και δεν είναι ωραία για Νοσοκομείο. Δεν παραπέμπει σε κάτι σύγχρονο. Από την άλλη μεριά δεν μπορούσε να υπάρξει άλλη λύση. Οι άνθρωποι αυτοί είναι προτιμότερο να περιμένουν μακριά από κλινικές- θαλάμους κτλ. Ή θα έβαζαν κοντέϊνερ (που δεν είχαν κι έπρεπε να αγοράσουν) ή αντίσκηνα. Προτίμησαν την άμεση λύση. Καλά έκαναν.
Αυτό το διάστημα, κι από εδώ και πέρα, στο Νοσοκομείο επικρατούν καιρικές συνθήκες πραγματικού Χειμώνα. Το έχει η περιοχή και το κλίμα της. Ειδικά το πρωί πρέπει να φοράς μπουφάν και σκουφί. Ακόμη και γάντια. Περιμένοντας να κάνεις το τεστ του κορωνοϊού- έστω κάτω από το αντίσκηνο- πιο πιθανό είναι να αρρωστήσεις παρά να καταφέρεις να κάνεις το τεστ.
Γενικά οι καταστάσεις και οι διαδικασίες είναι πρωτόγνωρες. Θα συνεχίσουν έτσι. Τις βάφτισαν «πόλεμο». Το είπε χθες και ο Πρωθυπουργός. Ο διαφορετικός αυτός «πόλεμος» έπρεπε να μας έχει βρει όλους περισσότερο προετοιμασμένους. Όλους. Δεν είναι η πρώτη του φορά. Είναι η δεύτερη. Μα εμείς νομίζαμε- ως συνήθως- ότι είχαμε ξεμπερδέψει…
Ένας από τους παλαιότερους γιατρούς του Νοσοκομείου Καβάλας, ο πρώην Νομάρχης Γιάννης Καρατζιώτης, είναι από τους γιατρούς που βρίσκονται συχνά στην πύλη του νοσηλευτικούς ιδρύματος. Για την συνεχιζόμενη θερμομέτρηση. Με τη μάσκα και τα χοντρά ρούχα λόγο του ψύχους είναι δύσκολο να τον αναγνωρίσεις. Κι όμως είναι ο Καρατζιώτης, που κι αυτός έθεσε πρόθυμα τον εαυτό του στην μάχη να περιοριστεί το πρόβλημα. Γίνεται έτσι το καλό παράδειγμα για πολλούς συναδέλφους του.
Σύμφωνα με δηλώσεις που έκανε πρόσφατα ο Δήμαρχος κ. Μουριάδης, οι καθαρίστριες που είναι διαθέσιμες στις δημοτικές υπηρεσίες είναι περισσότερες από 130. Η αντιπολίτευση ζητούσε να προσληφθούν κι άλλες. Το ζητά ακόμη. Προτιμά να αυξηθούν οι ώρες απασχόλησης του μόνιμου προσωπικού. Από τη Δευτέρα Γυμνάσια και Λύκεια δεν θα λειτουργούν. Για τρεις εβδομάδες τουλάχιστον. Τι θα κάνουν οι καθαρίστριες που θα περισσεύουν; Ιδού η εύλογη απορία. Θα βρουν κάτι άλλο να καθαρίσουν, είναι μια απάντηση. Κανονικά με αυτήν τη διαθεσιμότητα στην ειδικότητα, κάθε τι που έχει σχέση με το Δήμο Καβάλας θα πρέπει να είναι πεντακάθαρο.
Σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα της Καθημερινής ο Καβαλιώτης Υφυπουργός Εξωτερικών Κώστας Φραγκογιάννης δεν έχει και τις καλύτερες σχέσεις με τον γενικό γραμματέα του Υπουργείου. Πρέπει να έγινε ένα… «ντέρμπι» μεταξύ των δύο ανδρών. Αποτέλεσμα του οποίου είναι η αντικατάσταση του γενικού γραμματέα. Επικράτησε ο Φραγκογιάννης με λίγα λόγια.
Σταθερή χαρακτηρίζονταν χθες το πρωί η κατάσταση της υγείας του Τάσου Τσαπανίδη, παλαίμαχου ποδοσφαιριστή του ΑΟΚ και δημοτικού συμβούλου Καβάλας. Συνεχίζει να νοσηλεύεται στο Νοσοκομείο αναφοράς (της ΑΜΘ) στην Αλεξανδρούπολη. Για την κατάσταση της υγείας του ενδιαφέρεται πολύς κόσμος αφού ο Τάσος έχει παντού και μόνο φίλους.
Η αρχική είδηση του νέου «λον ντάουν», η οποία επιβεβαιώθηκε χθες με τις επίσημες ανακοινώσεις, δημιούργησε έμπνευση στους Καβαλιώτες. Δύο κείμενα ξεχωρίζουμε από το διαδίκτυο. Το πρώτο είναι του οικονομικού συμβούλου Μανώλη Κελαϊδάκη: «Με το δεύτερο lockdown η οικονομική επιβάρυνση θα είναι δυσβάστακτη για κάποιες κοινωνικές ομάδες . Δεν μπορεί κανένας να έχει προνομιακή μεταχείριση σε αυτόν τον πόλεμο . Πρέπει να υπάρξει δίκαιη επιβάρυνση και του δημοσίου τομέα για να εξοικονομηθούν χρήματα για τους οικονομικά αδύνατους . Το λογικό θα είναι το ίδιο ποσό με το επίδομα που θα δωθεί στους κλάδους που πλήττονται να δοθεί και στους υπαλλήλους του δημοσίου αντί του μισθού . Με εξαίρεση τους κλάδους υγείας και ασφαλείας που σε αυτούς πρέπει να δωθεί επιπλέον αμοιβή».
Η κ. Μαρία Κολτσακίδου έγραψε: «Η εξάπλωση του κοροναϊού είναι μια ύπουλη εκθετική αύξηση. Αρχίζει με 1 κρούσμα. Μετά από δύο-τρεις μέρες τα κρούσματα γίνονται 2. Μετά από άλλες δύο-τρεις μέρες γίνονται 4. Έχει περάσει μια βδομάδα και φαίνεται υπό έλεγχο. Έλα όμως που αν περάσουν άλλες δύο βδομάδες τα κρούσματα θα γίνουν περίπου 1.000, και αν περάσουν άλλες δύο-τρεις βδομάδες θα γίνουν πάνω από εκατό χιλιάδες! Και το ακόμα πιο ύπουλο είναι το εξής. Όταν τα επιβεβαιωμένα κρούσματα είναι 1000, ακόμα και εκείνη την μέρα να καθόμαστε όλοι σπίτι μας για 10 μέρες χωρίς καμιά ανθρώπινη επαφή, παρόλα αυτά τα κρούσματα θα γίνονταν αρκετές χιλιάδες. Μα πώς; Ο λόγος είναι ότι όταν τα 1000 έδειξαν συμπτώματα, είχαν ήδη μεταδώσει τον ιό σε άλλους.(οταν μας τα λέγανε και λέγαμε ”χαζομάρες”)».
