Ο απαραίτητος- κατάλληλος για την εποχή- απολογισμός του 2016 φαίνεται να είναι μια σχετικά εύκολη διαδικασία. Αμέσως έρχονται στο μυαλό μας δύο τρία βασικά πράγματα και γεγονότα. Το πρώτο και ευχάριστο αφορά την τουριστική «έκρηξη» που το περασμένο Καλοκαίρι γνώρισε κυρίως η πόλη. Τουριστικά τα πήγε θαυμάσια όλος ο Νομός. Στην πόλη ωστόσο είδαμε την μεγάλη διαφορά, γεγονός που … άνοιξε την όρεξη πολλών. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και σήμερα- αν και βρισκόμαστε στην καρδιά του Χειμώνα- όλοι συζητούν για το προσεχές Καλοκαίρι. Το σκέπτονται σοβαρά μαζί με τα νέα επιχειρηματικά τους σχέδια. Προετοιμάζονται.
Αποδείχθηκε στη διάρκεια του έτους που σε λίγο τελειώνει, ότι ο τουρισμός είναι η μεγάλη μας «βιομηχανία». Δεν είναι σίγουρος πλην όμως αυτήν την περίοδο είναι στα πάνω του. Είναι ταυτόχρονα στο χέρι μας να σταθεροποιήσουμε τα υψηλά νούμερα αρκεί να τον αφήσουμε να μας επηρεάσει θετικά. Να μας κάνει όλους καλύτερους, πιο επαγγελματίες, πιο συνειδητοποιημένους ως προς τις υποχρεώσεις μας. Δείχνουμε διατεθειμένοι να αλλάξουμε, να βελτιωθούμε προκειμένου να ικανοποιήσουμε όλους όσους μας επισκέπτονται. Να είναι αυτοί κάθε φορά και περισσότεροι.
Στο νησί της Θάσου έλαβαν αρκετά νωρίτερα το μήνυμα και το αξιοποίησαν. Το εκμεταλλεύτηκαν. Η Θάσος, η Τούζλα, η Νέα Πέραμος και η Κεραμωτή ίσως και να προηγούνται της Καβάλας. Η πόλη παρόλα αυτά μπορεί να βελτιώσει κι άλλο τις επιδόσεις της, να φθάσει όσους είναι πιο μπροστά.
Το πλέον δυσάρεστο γεγονός του 2016 αφορά τη Βιομηχανία των Λιπασμάτων και το ότι 180 άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους. Το κείμενο που σχολιάζει τα σχετικά γεγονότα είναι έτσι γραμμένο προκειμένου να μην ρίξει λάδι στη φωτιά. Στηρίζει την διαδικασία εξεύρεσης λύσης έστω και τώρα. Λύση στηριγμένη στη λογική και το διάλογο.
Δυστυχώς η δικαιοσύνη στην οποία απευθύνθηκαν οι 180 απολυμένοι αργεί. Μετά από πολλά γεγονότα και επεισόδια καταλάβαμε ότι στα δικαστήρια θα ξεκαθαρίσει το τοπίο. Μία ακόμη φορά ο χρόνος περνά κι οι αποφάσεις αυτής δεν υπάρχουν, ως συνήθως τις περιμένουμε. Αυτή η αργοπορία- κανόνας για τα ελληνικά δεδομένα- ευνοεί τον ισχυρό της υπόθεσης. Κι αν τον αναζητήσουμε, σίγουρα δεν θα τον βρούμε μεταξύ των 180.
Λάθη ας υποθέσουμε ότι έκαναν έκαναν και οι δύο πλευρές. Τα βασικά, τα αρχικά τα έκανε η εργοδοσία. Πίεσε πολύ και ξεπέρασε τα όρια. Ενώ απέναντι της είχε εργαζόμενους που είχαν υπομονή κι αφοσίωση, όχι ξαφνικά κι όχι αδικαιολόγητα οι μισοί από αυτούς αντέδρασαν. Άρχισαν με απεργία, ακολούθησαν πολλά και διάφορα. Τώρα μεταξύ των δύο πλευρών υπάρχει μεγάλη απόσταση και πείσμα. Εγωισμός κι αντιπαλότητα. Λέτε να έφταιξαν οι 180 για αυτό; Δυσκολευόμαστε να το πιστέψουμε.
Κάπου ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα βρέθηκε αμέσως τόσο η Κυβέρνηση όσο και οι τοπικοί φορείς. Οι πιο πονηροί τοπικοί παράγοντες έκαναν το γνωστό. Επιχείρησαν να πατήσουν και στις δύο βάρκες. Αμέσως μετά άρχισαν τις ευχές παραδεχόμενοι πρόθυμα την αδυναμία τους. Στο τέλος έκαναν και λίγες δημόσιες σχέσεις. Σήμερα 180 οικογένειες δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει. Ευτυχώς δεν συνέχισαν τα επεισόδια αλλά δεν έχουν και την υπομονή ώστε να περιμένουν απαθείς την απόφαση του δικαστηρίου. Η Καβάλα απέκτησε σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα, από το οποίο κάποιοι επιλέγουν να κρύβονται. Κάποιοι είχαν και έχουν ευθύνες έστω μη αποτελεσματικής μεσολάβησης. Αποδείχθηκε ότι δεν ήθελαν ή και να ήθελαν δεν μπορούσαν.
Η δε Κυβέρνηση παρέσυρε τους εργαζόμενους σε ιδέες και σκέψεις που δεν έγιναν πράξη ποτέ. Αριστερή κι επαναστάτρια μόνο στα λόγια, μπέρδεψε το τοπίο. Ευτυχώς προ λίγων ημερών έπραξε το ελάχιστο. Εξασφάλισε ένα έκτακτο βοήθημα, κατάφερε να το πληρώσει σε αυτούς που έπρεπε. Τώρα η Κυβέρνηση ζητά κι άλλο χρόνο αλλά ο χρόνος της τέλειωσε προ πολλού.
Αν η Καβάλα ήθελε να λύσει το πρόβλημα είχε την δυνατότητα, μπορούσε να πιέσει, να ενδιαφερθεί. Τελικά μάλλον δεν ήθελε. Προτίμησε την ησυχία της, τις εκδηλώσεις της, τα λοιπά και πολλά ανούσια της. Η Καβάλα δεν οργανώθηκε ποτέ, δεν υπήρξε συντονισμός παρά μόνο τουφεκιές στον αέρα. Με αυτές το πρόβλημα της ΒΦΛ δεν λύνεται. Όσο αργούν τα δικαστήρια, τόσο υπάρχει κίνδυνος να επανέλθουμε στις εντάσεις. 180 οικογένειες είναι σε απόγνωση αλλά για αυτές δεν υπάρχει πραγματικό ενδιαφέρον από όσους ψηφίστηκαν να μας εκπροσωπούν. Να λύνουν τα προβλήματα του τόπου.
Αφήσαμε για το τέλος το θλιβερό περιστατικό της φωτιάς στη Θάσο. Ξεκίνησε σε 2-3 σημεία ταυτόχρονα από ξηρούς (!) κεραυνούς. Δεν υπήρξε εμπρηστής, δεν υπήρξε αργοπορία των δυνάμεων πυρόσβεσης. Υπήρξαν πολλές εστίες κι ένα δάσος που κανείς τα προηγούμενα χρόνια δεν πρόσεξε. Ήταν η κρίση η σταθερή μας, η βολική μας δικαιολογία. Κάπως έτσι οι συγκυρίες λειτούργησαν εναντίον του δασικού πλούτου του νησιού. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η ζημιά είναι μόνο περιβαλλοντική. Αυτό θα το ξέρουμε οριστικά το προσεχές Καλοκαίρι.
Το 2016 ήταν μία ακόμη χρονιά κρίσης για την μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων του Νομού Καβάλας. Μια δύσκολη χρονιά. Με λύπη διαπιστώνουμε ότι η κρίση ούτε συνηθίζεται, ούτε αντιμετωπίζεται. Εγκλωβίζει στην αγκαλιά της όλο και περισσότερους, τους οποίους κάποια στιγμή αποτελειώνει. Μετά τους βλέπουμε να εργάζονται μόνο δύο μήνες, έκτακτοι στην καθαριότητα των Δήμων…
Τα πράγματα οδεύουν από το κακό στο χειρότερο σε όλη την Ελλάδα. Η τελευταία ελπίδα πέθανε προ καιρού. Κι ο Σόϊμπλε κουνά το δάχτυλο στο σύνολο του πολιτικού κόσμου. Ζητά κι άλλα λεφτά. Ξέρει ότι τα βασικά (οργάνωση του κράτους, πάταξη της γραφειοκρατίας, περιορισμό της σπατάλης στο δημόσιο) δεν θα τα πετύχει ποτέ. Τουλάχιστον ας έχει τα σίγουρα. Τα λεφτά (του) στο τέλος κάθε μήνα….
Έχει ενδιαφέρον η απάντηση του Ζήση Μπόνια στην ερώτηση για τις αλλαγές στο σχήμα διοίκησης του Δήμου Καβάλας. Αρχικά επανέλαβε ότι η αρμοδιότητα είναι της κ. Δημάρχου. Στη συνέχεια πρόσθεσε: «Οι αλλαγές φαίνεται ότι θα γίνουν τον Φεβρουάριο. Αν γίνουν».
Οι φίλοι μας από τη Δράμα τονίζουν σε κάθε ευκαιρία ότι η Ονειρούπολη τους περιμένει. Κι όπως εξηγούν ακόμη κι αν δεν επαρκούν τα ξενοδοχεία της πόλης τους, έτοιμα να εξυπηρετήσουν είναι και τα ξενοδοχεία της Καβάλας. Σημειώνουμε την αναφορά ως απόδειξη ενδοπεριφερειακής συνείδησης που είναι ολοφάνερο ότι υπάρχει στην Ανατολική Μακεδονία. Για την Θράκη δεν είμαστε και τόσο σίγουροι.
Ακόμη και χθες η δήλωση πόθεν έσχες του Κώστα Μορφίδη ήταν αναρτημένη στη σελίδα της Βουλής αλλά και δεν ήταν! Πατώντας να την διαβάσεις αναλυτικά παρουσιάζονταν όχι η δήλωση αλλά σφάλμα! Κάπως έτσι το περιεχόμενο της δήλωσης δεν υπήρχε στα ρεπορτάζ που έκαναν χθες και προχθές τα τοπικά μέσα ενημέρωσης.
