Όταν ο Δήμος Καβάλας ξόδεψε όλο το αλάτι που διέθετε, όταν η γραφειοκρατία τον εμπόδισε να προμηθευτεί αμέσως νέες ποσότητες, τότε (με αφορμή την έντονη χιονόπτωση το απόγευμα της Τρίτης) ζήτησε να κηρυχθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Είχε στο μυαλό του τις ειδικές κι απλούστερες διαδικασίες που γνώριζε ότι ισχύουν σε τέτοιες περιπτώσεις. Ηλπιζε ότι θα του επιτρέψουν να βρει και να πάρει το αλάτι που δεν είχε. Με λίγα λόγια ο Δήμος Καβάλας μάλλον δεν ήταν σε πραγματικά δύσκολη θέση. Έψαχνε τρόπο να ξεπεράσει τη γραφειοκρατία κι επέλεξε τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία. Δεν είναι κακή ιδέα. Φοβόμαστε ωστόσο ότι η γραφειοκρατία στην Ελλάδα είναι πανίσχυρη και δεν νικιέται καθόλου εύκολα. Ακόμη κι όταν χιονίζει και χιονίζει πολύ. Τρεις συνεχόμενες μέρες.
Γιατί ο Δήμος Καβάλας ενώ γνώριζε ότι έρχεται κακοκαιρία δεν διέθετε επαρκείς ποσότητες αλατιού; Πρώτον γιατί η κακοκαιρία δεν είχε προηγούμενο. Δεύτερον επειδή (όπως παραδέχθηκε η δήμαρχος) ξοδεύτηκε αλάτι σε μικρούς συνοικιακούς δρόμους ενώ (όπως εκ των υστέρων αποδείχθηκε) δεν θα έπρεπε. Η κ. Τσανάκα και οι συνεργάτες της ικανοποίησαν δίκαια αλλά όχι πρώτης προτεραιότητας αιτήματα συμπολιτών, έριξαν αλάτι στις γειτονιές (όχι σε όλες) κι έτσι όταν το χρειάστηκαν για κεντρικότερους δρόμους αυτό δεν υπήρχε! Δεν περίμεναν ότι την ώρα που το αλάτι τους τέλειωνε, θα ήταν τόσο δύσκολο να προμηθευτούν νέες ποσότητες. Κλασική περίπτωση απειρίας σε συνδυασμό με μια κακοκαιρία άνευ προηγουμένου. Κάπου εδώ ανακύπτει κι η γραφειοκρατία.
Την ίδια ώρα οι γκρίνιες, τα παράπονα από διάφορα σημεία της πόλης συνεχίζονται. Απορούμε λοιπόν. Αναρωτιόμαστε πόσο αλάτι χρειάζεται μια πόλη όπως η Καβάλα. Ακόμη και δική μας παραγωγή να κάναμε, πάλι δεν θα έφθανε. Ακόμη και γραφειοκρατία να μην υπήρχε, πάλι δεν θα επαρκούσε για όλους. Διότι πέραν όσων ήδη αναφέρθηκαν υπάρχει το «ανάγλυφο» της πόλης που σε περίπτωση πάγου και χιονιού απαιτεί όλο το αλάτι του… κόσμου!
Ρωτήθηκε χθες ο υπηρεσιακός παράγοντας Κώστας Κουνάκος για τη γραφειοκρατία, η οποία εμποδίζει την άμεση προμήθεια αλατιού ακόμη και σε περιπτώσεις έκτακτες κι επικίνδυνες. Ο κ. Κουνάκος σήμερα είναι υπηρεσιακός παράγοντας. Στο παρελθόν ήταν δημοτικός σύμβουλος κι αντιδήμαρχος Καβάλας. Απάντησε λοιπόν: «Αποφασίζουν οι έλληνες; Αφού η τρόικα ήρθε κι έκατσε. Έκατσε και δε μας αφήνει να κάνουμε τίποτα».
Είναι απλό κι εύκολο να επιρρίψουμε τις ευθύνες αλλού. Ακόμη και στην τρόικα. Είναι άραγε δίκαιο; Η ελληνική πολυνομία έχει βαθιές ρίζες και δεν αντιμετωπίζεται. Υφίσταται πολύ πριν την οικονομική κρίση και την τρόικα. Νόμοι ένα σωρό, ο ένας χειρότερος από τον άλλο ως προς τις ασάφειες που περιλαμβάνει. Κοντά σε αυτήν την παρατήρηση και ο φόβος των υπαλλήλων. Η διστακτικότητα τους. Πολλοί νόμοι, άτολμες εξουσίες κι υπηρεσίες , να που φθάσαμε.
Υποτίθεται ότι την… επανίδρυση του κράτους θα την έκανε η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή την προηγούμενη δεκαετία. Την εξήγγειλε πανηγυρικά ως κάτι σίγουρο. Τελικά απέτυχε. Τα κακώς κείμενα του δημόσιου κι ευρύτερου δημόσιου τομέα (βασικό των οποίων είναι η γραφειοκρατία) δεν τα διόρθωσε κανείς. Ούτε η… εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ. Ίσα ίσα που η κατάσταση χειροτέρεψε. Τα βλέπουμε και τα ζούμε σε περίοδο χιονόπτωσης. Που δηλαδή να μας συμβεί και κάτι χειρότερο… Γιατί πάντα υπάρχουν χειρότερα από τα δύσκολα που βιώνουμε.
Πολλοί εμπλεκόμενοι στα θέματα της κακοκαιρίας αρχίζουν την ίδια συζήτηση διαφορετικά. Προτιμούν να μιλήσουν για τις αντιολισθητικές αλυσίδες κι όχι για το αλάτι. Αυτό το αφήνουν για αμέσως μετά. Φυσικά και έχουν δίκιο. Εφόσον κάποιος επιθυμεί να κυκλοφορεί σε χιονισμένους και παγωμένους δρόμους ανενόχλητος, πρέπει να χρησιμοποιεί στο όχημα του αλυσίδες. Οι ηρωισμοί κοστίζουν, αφήστε δε που ενοχλούν όλους τους άλλους. Αν λοιπόν δεν υπάρχουν χρήματα για την αγορά αυτών των αλυσίδων (λόγω κρίσης είναι κι αυτό πιθανό), καλύτερα το αυτοκίνητο να μείνει παρκαρισμένο στη θέση του. Αυτό θα προστατεύσει τόσο τον οδηγό του, όσο και τους οδηγούς άλλων αυτοκινήτων που με αλυσίδες κινούνται στους δρόμους.
Ενδιαφέρουσες οι δηλώσεις του προέδρου των κτηνοτρόφων Νίκου Δημόπουλου. Θυμήθηκε τι είχε προτείνει στις συσκέψεις πολύ πριν τον Χειμώνα. Είπε χθες στο ράδιο Πρωινή: « Βλέπουμε την κατάσταση είναι πολύ δύσκολη. Το φαινόμενο είναι παντού. Όμως όταν κάναμε τις συσκέψεις για την Πολιτική Προστασία τους είχαμε πει (εμείς οι κτηνοτρόφοι πρώτα απ’ όλα) ότι θέλουμε να υπάρχει πρόβλεψη- αφού απεγκλωβιστεί ο κόσμος που έχει προτεραιότητα- για απεγκλωβισμό κτηνοτροφικών μονάδων. Εκτός από αυτό, επειδή οι κτηνοτρόφοι και οι αγρότες γνωρίζουμε από χιόνια τους είχαμε πει σε καθολική χιονόπτωση να μπορούν να μπουν κι άλλοι στο παιχνίδι. Εννοούμε αυτούς που έχουν μηχανήματα. Τέτοια έχουν ή οι εργολάβοι ή οι αγρότες. Πολλές φορές και οι κτηνοτρόφοι. Αγροτικά μηχανήματα που διαθέτουν κατάλληλο εξοπλισμό ακόμη και για αλάτι. Δυστυχώς τότε κανείς δεν μας άκουσε. Κατόπιν τούτου πολλοί αγρότες είναι στα καφενεία. Δεν υπάρχει καμία οργάνωση ώστε κι αυτοί να βγουν έξω. Να καθαρίσουν, να βοηθήσουν. Εννοώ ότι έπρεπε να αναζητηθούν εθελοντές, οι οποίοι να μπαίνουν σε έναν σχεδιασμό. Ειδικά όταν υπάρχουν τέτοιες χιονοπτώσεις. Έπρεπε- όπως έγκαιρα τους είχαμε πει- να έχουν σκεφθεί. Μας κάλεσαν στις συσκέψεις και τους τα είχαμε πει. Δεν θέλω να κάνω τώρα τον έξυπνο. Τα είπαμε όταν μας κάλεσαν».
Ο Θόδωρος Μαρκόπουλος και μέσω του facebook ενημερώνει για τη δράση των εκχιονιστικών μηχανημάτων της Π.Ε. Καβάλας το απόγευμα της Τρίτης: «Το απόγευμα ένα εκχιονιστικό δούλεψε στην περιοχή Γυαλοχώρια προς Καβάλα. Σαφώς δεν αρκεί. Αλλά ταυτοχρόνως έπρεπε να εργαστούν οι δυνάμεις σε πολλά διαφορετικά σημεία. Τώρα (24:00) 2 μηχανήματα επιχειρούν στην παλιά ΕΟ στο Παγγαίο. Θα επανέλθουμε αύριο, αναλόγως των συνθηκών. Συγνώμη που δεν μπορούμε να ενεργήσουμε γρηγορότερα με τα μέσα που διαθέτουμε».
Με το facebook και ο Νίκος Παναγιωτόπουλος για την κακοκαιρία. Γράφει: «Οι Αμερικανοί χρησιμοποιούν τον όρο snowed in (“μέσα λόγω χιονιού”, σε ελεύθερη μετάφραση) για να δηλώσουν την αδυναμία μετακίνησης λόγω σφοδρής κ παρατεταμένης χιονόπτωσης, όταν για κάποιο διάστημα ακόμα κ πιο οργανωμένοι, εξοπλισμένοι κ εξοικειωμένοι με την αντιμετώπιση παρόμοιων ακραίων φαινομένων κακοκαιρίας κρατικοί μηχανισμοί αδυνατούν να δώσουν άμεσες λύσεις. Γι αυτό κ θα συνιστούσα σε όλους υπομονή κ ψυχραιμία… Και λίγο παραπάνω επιείκεια προς στους τοπικούς φορείς που προσπαθούν χωρίς πολλά μέσα στη διάθεσή τους να συντονίσουν το έργο, κ βέβαια σε αυτούς που αγωνίζονται ηρωικά στους δρόμους να τα προλάβουν όλα. Τέτοια κακοκαιρία προκύπτει κάθε 50 χρόνια, άρα είναι εξαιρετικά έκτακτη κατάσταση για μιά περιοχή σαν τη δική μας, κ επιπλέον ιδιαίτερα δύσκολη γιά μιά πόλη με τη μορφολογία της Καβάλας. Και θα περάσει…».
Ήταν η φύση της κακοκαιρίας που τα ευχάριστα και όμορφα γεγονότα που προκαλεί ήταν ελάχιστα. Τα παιδιά για παράδειγμα προτίμησαν να μείνουν σπίτι. Ελάχιστα ήταν τα περιστατικά του χιονοπόλεμου, με αυτά πρωταγωνιστές. Λίγοι γονείς αποφάσισαν να βγάλουν τα παιδιά βόλτα στο χιόνι για να παίξουν. Ας ξεχωρίσουμε ότι έγινε δύο συνεχόμενες μέρες (χθες και προχθές) στο άδειο από αυτοκίνητα παρκινγκ πλησίον της πλατείας Καπνεργάτη. Ομάδα παιδιών εκμεταλλεύτηκε το κατηφορικό του εδάφους, γλιστρούσε στα χιόνια συνεχώς. Μια τσουλήθρα που οι μεγάλοι χάζευαν για αρκετή ώρα.
Η Πρωτοβουλία Φιλίππων είναι γνωστή για το πόσο συμπαθεί την Καβάλα, την συνένωση του Δήμου Φιλίππων με τον Δήμο Καβάλας. Με αφορμή τις χιονοπτώσεις επανέρχεται… δριμύτερη: «Παλιότερα όταν δεν προλάβαινε ο δήμος Φιλίππων, βγάζαμε τους αγρότες με τους διανομείς λιπασμάτων ως αλατιέρες κι αρκετοί δρόμοι ήταν προσβάσιμοι. Αλλά τώρα με τον μεγάλο και ισχυρό δήμο Καβάλας, μετά την ανάπλαση των δρόμων της “πιάτσας”, ειδικά με τον παραδοσιακό “Κρηνιδιώτικο” κυβόλιθο, έχουμε και το χιόνι μπροστά στις πόρτες μας και στους δρόμους μας για να μας ζηλεύει η Αράχωβα κι όλα τα Ζαγωροχώρια μαζί! Πάντως ο καλός ο καπετάνιος στις φουρτούνες φαίνεται. Στις γαλήνιες θάλασσες ο καθένας μπορεί να το παίζει καπετάνιος και να πλοηγεί».
Οφείλουμε να την ενημερώσουμε ότι στην πόλη της Καβάλας η κατάσταση είναι το ίδιο δύσκολη. Αν αυτό κάτι σημαίνει.
