Όποιος έχει χρόνο και παρακολουθεί τις ειδήσεις από το εξωτερικό κάτι θα έχει ακούσει για τα γεγονότα στην Βενεζουέλα. Η χώρα κινδυνεύει να βρεθεί σε εμφύλιο μιας που το αποτέλεσμα των εκλογών της περασμένης Κυριακής δεν το αναγνωρίζει η αντιπολίτευση. Ο νικητής (;) των εκλογών και διάδοχος του Ούγκο Τσάβες, αποδέχθηκε αρχικώς το αίτημα της επανακαταμέτρησης. Μετά όμως τα «γύρισε». Απέκλεισε αυτό το ενδεχόμενο κι από χθες το θέμα (κυρίως το αποτέλεσμα των εκλογών) είναι μια «τελειωμένη» ιστορία. Ή μήπως δεν είναι; Οι συγκρούσεις στο Καράκας είναι μια καθημερινή κατάσταση, μετρούνται ήδη οι πρώτοι νεκροί.
Κι όμως όλα άρχισαν εντελώς διαφορετικά. Θυμάστε; Ο ηγέτης της χώρας Ούγκο Τσάβες έχασε την μάχη με τον καρκίνο. Πριν πεθάνει φρόντισε να δώσει το «δαχτυλίδι» της διαδοχής στον αντιπρόεδρο του. Ο οποίος οδήγησε την Βενεζουέλα σε πρόωρες εκλογές. Άπαντες πίστευαν ότι θα κερδίσει άνετα. Από τη μια όσα πέτυχε η πολιτική Τσάβες. Από την άλλη η συγκίνηση για τον θάνατο του ηγέτη, έδιναν στον διάδοχο μεγάλο πλεονέκτημα επιτυχίας. Δυστυχώς όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως όλοι περίμεναν. Οι εκλογές κρίθηκαν στο νήμα.
Δεν θέλουμε με όλα αυτά να αμφισβητήσουμε τα αποτελέσματα της πολιτικής που ακολούθησε στη Βενεζουέλα ο Ούγκο Τσάβες. Άλλαξε την χώρα. Περιόρισε την φτώχια. Έφερε ανάπτυξη. Τα πετρέλαια της χώρας έγιναν πετρέλαια του λαού της. Με μία όμως διαφορά. Την πολυετή παρουσία του στην εξουσία. Ο καλός ηγέτης, ο αριστερός και φιλολαϊκός Τσάβες φαίνεται να κούρασε τους ψηφοφόρους του. Οι οποίοι με αφορμή το δυσάρεστο γεγονός του πρόωρου θανάτου του, αποφάσισαν διαφορετικά. Σκέπτονται να δώσουν εντολή διακυβέρνησης σε αυτόν που χρόνια τώρα πρεσβεύει κάτι το διαφορετικό. Θέλουν κι αυτό να το δοκιμάσουν κι αν δεν τους κάνει, να το αλλάξουν.
Τα γράφαμε και τότε που ο θάνατος του Τσάβες ήταν πολύ πρόσφατος. Καλός και άγιος γράφαμε αλλά είχε κι αυτός τα κουσούρια του. Τον γοήτευσε η εξουσία. Προσπάθησε να γαντζωθεί από αυτή. Να παρατείνει όσο περισσότερο μπορεί τις θητείες του. Τις εξουσίες του. Κι εδώ υπήρξε πρόβλημα. Ενώ ο λαός συμφωνούσε με την πολιτική του, διαφωνούσε με τις διαδοχικές του θητείες. Ζήτησε μια αλλαγή. Την οποία δεν την πέτυχε ούτε αυτή τη φορά. Κάπως έτσι η Βενεζουέλα μπήκε σε περιπέτειες. Κι εμείς, τόσο μακριά της, σκεπτόμαστε ότι είτε στην Ελλάδα είτε στην Λατινική Αμερική, πρέπει να θεσμοθετηθεί ένα πράγμα. Το ανώτατο όριο θητειών για όλους τους αιρετούς. Μικρούς και μεγάλους. Γνωστούς και άγνωστους.
Έτσι άπαντες οι εμπλεκόμενοι με τα κοινά θα προστατεύονται από κακά μονοπάτια της αλαζονείας. Της εντύπωσης ότι θα κυβερνούν μέχρι τα βαθιά τους γεράματα. Ταυτόχρονα εξασφαλίζεται η διαδικασία της αλλαγής και της ανανέωσης, τόσο απαραίτητη για τις σημερινές δημοκρατίες. Κι Ελλάδα άλλωστε αυτό δεν πληρώνει; Πότε ΠΑΣΟΚ, πότε ΝΔ, στο τέλος να το αποτέλεσμα. Χαντάκωσαν την χώρα και τα δύο κόμματα μαζί. Είχαν βέβαια την απαραίτητη λαϊκή εντολή. Σχημάτιζαν αυτοδύναμες κυβερνήσεις. Και μετά; Μετά οργίαζαν, χρησιμοποιώντας το κράτος. Μετά πλούτιζαν, έφτιαχναν οφ σορ εταιρίες. Αγόραζαν ακριβά ακίνητα στο κέντρο των Αθηνών, σκορπούσαν τα χρήματα αριστερά και δεξιά χωρίς να σκέπτονται τις συνέπειες. Κι έτσι η Ελλάδα έφτασε εδώ που έφτασε, οι έλληνες δε ακόμη χειρότερα.
Νέοι άνθρωποι, παιδιά, μαθητές και μαθήτριες γέμισαν το βράδυ της Τρίτης την αίθουσα του Όσκαρ. Πήγαν εκεί για να παρακολουθήσουν ένα ρεσιτάλ πιάνου. Αυτό ήταν σε γενικές γραμμές το ακροατήριο στην εκδήλωση του Δημοτικού Ωδείου με την Λιθουανή όμορφη πιανίστα. Μειοψηφία οι μεσήλικες. Καθόλου ηλικιωμένοι. Μόνο νέα γενιά. Πρόκειται για μια τεράστια επιτυχία όχι μόνο της εκδήλωσης, βασικά του Δημοτικού Ωδείου. Στο οποίο φάνηκε μία ακόμη φορά ότι γίνεται πολύ καλή δουλειά. Από τους καθηγητές και το διοικητικό συμβούλιο.
Έδινε «μάχη» με το πιάνο η Μαρτίνα Γιατκαουσκάϊτε. Κι αίθουσα αν και γεμάτη, δεν «έβγαζε» τον παραμικρό θόρυβο. Δεν άκουγες κιχ. Ούτε καν βήξιμο. Όλοι οι θεατές κρατούσαν ακόμη και την αναπνοή τους προκειμένου να μην αλλοιώσουν το μουσικό αποτέλεσμα. Φαίνεται απίστευτο αλλά είναι αληθινό. Η Καβάλα της κρίσης και των πολλών οικονομικών προβλημάτων ξέρει πότε και πως θα διακόψει την αποχή της από τα κοινά. Από τις εκδηλώσεις και τα πανηγύρια. Ξέρει να ξεχωρίζει και να τιμά (τους καλούς μουσικούς). Όταν μάλιστα αυτό το κάνουν συνειδητά νέοι άνθρωποι, η εικόνα είναι ακόμη πιο όμορφη.
Δημοσιογράφοι έρχονται στον Νομό Καβάλας για να ξεναγηθούν. Να γνωρίζουν και μετά να προβάλλουν. Πρωτοβουλία και της Αντιπεριφέρειας Τουρισμού. Μετά το Πάσχα αναμένονται τόσο στην Καβάλα όσο και στην Θάσο 8 δημοσιογράφοι από την Αυστρία, 2 από την Ρουμανία. Όσο για τις τουριστικές εκθέσεις, η ΑΜΘ ετοιμάζεται να συμμετάσχει σε αυτή της Λευκωσίας. Επίσης μετά το Πάσχα.
Τρεις μέρες θα είναι στον Έβρο η Γενική Γραμματέας του Υπουργείου Πολιτισμού κ. Μενδώνη. Βρίσκεται εκεί με αφορμή το σημερινή αναπτυξιακό συνέδριο της Περιφέρειας ΑΜΘ. Με την ευκαιρία σήμερα θα συναντήσει τουριστικούς πράκτορες από την Τουρκία, που κι αυτοί είναι στον Έβρο (αλλά δεν θα έρθουν στην Καβάλα): Συνάντηση με τη γενική γραμματέα του υπουργείου Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, θα έχουν στις 9.30 αύριο το πρωί, στην Αλεξανδρούπολη, ο διευθύνων σύμβουλός της Ένωσης Τουριστικών Πρακτόρων Τουρκίας, οι 35 τουριστικοί πράκτορες και οι δημοσιογράφοι που επισκέπτονται από σήμερα τον Έβρο, με πρώτο σταθμό το Διδυμότειχο. Η επίσκεψη αυτή αποτελεί συνέχεια της συνάντησης που είχε πραγματοποιηθεί στις 21 Νοεμβρίου 2012, στην Κωνσταντινούπολη, με Τούρκους τουριστικούς πράκτορες, μετά από πρωτοβουλία των δημάρχων Διδυμοτείχου, Καστοριάς, Γιαννιτσών, Ιωαννίνων, Κόνιτσας και της Ένωσης Καππαδοκών Ελλάδας.
13 άνθρωποι που εργάζονται στην Πυροσβεστική Υπηρεσία Λιμένα Καβάλας κάθονται. Κάθονται και περιμένουν αν και πότε το αρχηγείο θα στείλει στην Καβάλα νέο σκάφος. Το παλιό πήγε για παλιοσίδερα αφού «έφαγε» τα ψωμιά του. Το προσωπικό χωρίς σκάφος δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Μόνο να περιμένει. Να περιμένει. Να περιμένει… Είναι φοβερό το ελληνικό κράτος. Διαθέτει υπαλλήλους που περιμένουν και δεν κάνουν τίποτα. Κι είναι άραγε οι μόνοι;
Η Κυβέρνηση αφού διαπραγματεύτηκε(;) με την τρόικα, βρήκε την λύση. Απολύσεις. Νομίζει ότι έτσι λύνει το πρόβλημα. Νομίζει. Αντί να αναδιοργανώσουν όλο το σύστημα κάνοντας τους υπαλλήλους παραγωγικούς, οδηγούνται εκεί που τους σέρνει η τρόικα. Στις απολύσεις. Στο μεταξύ 13 άνθρωποιστην Καβάλα- 13 δημόσιοι υπάλληλοι που στο μεταξύ πληρώνονται κανονικά- δεν έχουν δουλειά. Περιμένουν και περιμένουν και περιμένουν να έρθει (αν έρθει) νέο πλοίο…
Η συζήτηση περί του Επιμελητηρίου και του Public μας γυρίζει πολλά χρόνια πίσω. Στην εποχή ολοκλήρωσης του έργου της Δημοτικής Αγοράς. Τότε που ο Λευθέρης Αθανασιάδης έφερνε τον Μαρινόπουλο στην «καρδιά» της αγοράς. Όλα όσα ακούγονται σήμερα δεν είναι παρά μια επανάληψη εκείνων των γεγονότων. Εκεί παραπέμπουν κυρίως τα επιχειρήματα των μικρομεσαίων, τα καταστήματα των οποίων θα επηρεαστούν και από το Public. Τότε υπήρχε η ηθική πλευρά του πράγματος. Ο Δήμος Καβάλας «φέρνει» πολυκατάστημα. Τώρα, έτος 2013, προσπαθούμε να «ζυγίσουμε» τα δεδομένα. Υπολογίζοντας στις αλλαγές που μεσολάβησαν. Τεράστιες δίχως άλλο.
Όλοι έχουν τα δίκια τους. Κι οι μεν, κι ο δε. Όλοι βλέπουν την υπόθεση από την πλευρά που τους συμφέρει και τους ευνοεί. Κι όλοι άλλοι βρισκόμαστε περίπου στη μέση. Το βλέπουμε από εδώ, το βλέπουμε κι από εκεί. Ναι, κάτι δεν μας ταιριάζει. Κάτι φαίνεται παράξενο. Τι θα κάναμε αλήθεια αν ήμασταν εμείς στη θέση της διοίκησης του Επιμελητηρίου της Καβάλας; Αν εμείς ήμασταν οι αρμόδιοι κι έπρεπε να αποφασίσουμε; Αυτό ρώτησε χθες ο Άγγελος Τσατσούλης. Δεν του απαντήσαμε. Ακόμη σκεπτόμαστε το θέμα…
