Μια παρέα Καβαλιωτών ζητά από τον Δήμο Καβάλας να τοποθετήσει παγκάκι στο σημείο που κάθε απόγευμα συγκεντρώνεται και συζητά. Περιοχή Δεξαμενής, οδός Θεσσαλονίκης (λίγο πριν από το τέρμα των λεωφορείων). Όπως διηγείται ο Θ. Κατάκαλος, το αίτημα έγινε δεκτό από τον αρμόδιο αντιδήμαρχο κ. Τουλκίδη. Ο οποίος άργησε κι αργεί να το ικανοποιήσει. Το παγκάκι- μας λένε- θα μπει σε μια εσοχή του πεζοδρομίου, σε ένα κατάλληλο σημείο δίπλα στον δρόμο.
Στην φωτογραφία η συγκεκριμένη παρέα σε μια από τις απογευματινές της συνάξεις. Μέχρι να βρεθεί παγκάκι, χρησιμοποιεί την στάση των λεωφορείων. Η οποία δεν είναι και στην καλύτερη κατάσταση.
Σε μια ακόμη φωτογραφία από την αυξημένη κίνηση των ημερών στο λιμάνι, φαίνεται ότι κι ο λαχειοπώλης (που είναι εκεί για άλλον λόγο) ρυθμίζει την κίνηση των αυτοκινήτων που βγαίνουν από το φέρι μποτ. Αυτός δεν είναι λαχειοπώλης, είναι λαχειοπώλης και τροχονόμος ταυτόχρονα! Όλοι εργάζονται για την εξυπηρέτηση των τουριστών…
===================================================================
Η είδηση της χθεσινής μέρας είναι αναμφίβολα η απόφαση του δικαστηρίου σχετικά με 50 και πλέον απολυμένους της ΒΦΛ. Κατά τις πρώτες και ισχυρές εκτιμήσεις όλοι τους δικαιώνονται, δικαιώνονται πανηγυρικά. Αξίζει να θυμηθούμε το τι προηγήθηκε για να υπολογίσουμε ακόμη καλύτερα τη σημασία της.
Τον Μάη του 2016 άρχισαν οι κινητοποιήσεις, οι διαφοροποιήσεις και οι απολύσεις. Άρχισαν τα … όργανα. Επιχειρήθηκε διάλογος. Ακόμη κι αν αυτός έγινε, πολύ αμφιβάλλουμε, δεν είχε αποτέλεσμα. Η διαφορά σύντομα οδηγήθηκε στη δικαιοσύνη. Αποδείχθηκε ότι δεν είναι ούτε απλό, ούτε εύκολο. Χρειάζεται να έχεις χρήματα, γερό στομάχι, μεγάλη υπομονή. Η πρώτη κύρια αγωγή συζητήθηκε τον Δεκέμβρη του 2016. Η απόφαση έγινε γνωστή μόλις χθες.
Κατανοούμε τις δυσκολίες των δικαστών. Τη φύση της εργασίας τους και τις αμέτρητες υποθέσεις που εκκρεμούν στο γραφείο και στο μυαλό τους. Φυσικά και δεν είναι όλες ίδιες. Οι έλληνες συνηθίζουμε να κάνουμε την τρίχα τριχιά. Επιδιώκουμε δικαστική απόφαση ακόμη κι όταν μαλώνουμε με τον γείτονα.
Το κράτος αύξησε το κόστος της προσφυγής στη δικαιοσύνη μπας και γλιτώσει από τις περιττές ενέργειες και υποθέσεις αλλά δεν υπήρξε αποτέλεσμα. Έτσι λοιπόν μια σοβαρή διαφορά 180 απολυμένων κρίνεται μετά από μήνες και βλέπουμε. Υπάρχει (επί της χθεσινής απόφασης) δικαίωμα έφεσης, αίτησης αναστολής κτλ. Όταν η ιστορία τελεσιδικήσει, κάποιοι από τους 180 μπορεί και να μην ζουν! Μακάβριο αλλά κι αληθινό για τα δεδομένα της χώρας μας.
Η καθυστέρηση ευνοούσε κι ευνοεί την εργοδοσία. Τον ισχυρό παίκτη. Κέρδισε μπόλικο χρόνο, τον οποίο φυσικά κι εκμεταλλεύτηκε. Ως που χθες υπήρξε απόφαση. Απόφαση καταπέλτης όσον αφορά τις ενέργειες της. Ενέργειες παραδόξως επιθετικές. Καλείται να πληρώσει, να επαναφέρει στην εργασία. Θα αργήσει κι άλλο. Έχει τις νομικές διαδικασίες, ξέρει ότι κι οι επόμενες αποφάσεις θα αργήσουν κι αυτές.
Στην προκειμένη περίπτωση χθες υπήρξε η ξεκάθαρη δικαίωση και των 180. Των υπομονετικών. Όσων «λύγισαν» κι επέστρεψαν στη δουλειά μετά από έναν αναγκαστικό συμβιβασμό. Αυτών που είχαν εναλλακτική. Αυτών που πέρασαν και περνούν δύσκολα. Όλοι τους δικαιώθηκαν σε σχέση με την υπόλοιπη τοπική κοινωνία. Σε σχέση με τον θαυμαστό κόσμο των «ουδέτερων», των γνωστών μας τοπικών παραγόντων που ο ένας μετά τον άλλον αναλάμβαναν ρόλο Πόντιου Πιλάτου.
Η αξία της απόφασης είναι τεράστια κι ας αργήσει να εκτελεστεί. Βέβαιο είναι ότι κάποια στιγμή η εργοδοσία θα πληρώσει. Από αυτήν εξαρτάται πόσα. Αν προσαρμοστεί στο σκεπτικό του δικαστή, αν αναδιπλωθεί κι υποχωρήσει θα καταβάλλει ένα λογικό ποσό. Διαφορετικά θα πρέπει να πληρώσει έντοκα αφού ακόμη και στην Ελλάδα οι μαγκιές έχουν το τίμημα τους.
Κανονικά τώρα πρέπει να συμβούν τα εξής: Η τοπική αυτοδιοίκηση που ήταν στη μέση του προβλήματος πρέπει να επανέλθει χωρίς διλήμματα και φοβίες. Τώρα δεν έχει κανέναν λόγο να μην στηρίξει αυτούς που δικαίωσε το δικαστήριο. Από τους βουλευτές (όλους τους βουλευτές) έως τον τελευταίο τοπικό σύμβουλο πρέπει άπαντες να ασκήσουν την προβλεπόμενη πίεση προκειμένου να αποκατασταθεί η τάξη. Τώρα δεν υπάρχουν δικαιολογίες.
Μια μέρα πριν την γνωστοποίηση της απόφασης (την Τετάρτη), απορρίφθηκε από το δικαστήριο (το ίδιο δικαστήριο) η έκδοση προσωρινής διαταγής που η ΒΦΛ ζήτησε για τους δύο πρώτους δικαιωμένους εργαζόμενους της. Οι πληρωμές από την πλευρά της έρχονται… Κι έρχονται με μεγάλη ταχύτητα. Ο κερδισμένος χρόνος των πολλών μηνών γίνεται μπούμερανγκ ως προς τον έκδοση του … λογαριασμού. Όσο περισσότερο το αποφεύγει τόσο το χειρότερο.
Γνωρίζουμε φυσικά ότι οι απολυμένοι δεν θέλουν τα χρήματα τους τόσο όσο φαίνεται. Κυρίως ζητούν την επαγγελματική τους αποκατάσταση. Να γυρίσουν με ψηλά το κεφάλι εκεί όπου ήταν το σπίτι τους. Είναι κάτι που το δικαστήριο αργά ή γρήγορα θα διατάξει. Δεν θα είναι προτιμότερο η εργοδοσία να δείξει ότι έβαλε μυαλό, να το κάνει αμέσως κι από μόνη της; Θα ήταν το ιδανικό αλλά με τον εγωισμό που κυκλοφορεί στην χώρα μας, κάτι τέτοιο δεν το βλέπουμε. Θα πρέπει και για αυτό να περιμένουμε.
Με μία διαφορά. Αυτή η νέα περίοδος αναμονής που αρχίζει τώρα, θα είναι πολύ διαφορετική από την προηγούμενη. Θα γίνεται με χαρά και περηφάνια, με ένα πλατύ αυθόρμητο χαμόγελο. Σαν αυτό που είδαμε χθες στα πρόσωπα όλων των απολυμένων όταν ο ένας μετά τον άλλον προσέρχονταν στο δικαστήριο. Μόνο και μόνο για να βεβαιωθούν από τους παρόντες συναδέλφους τους ότι αυτό που άκουσαν είναι αλήθεια. Ε λοιπόν ναι, είναι αλήθεια.
Τουλάχιστον δύο μήνες έχει σταματήσει το δημοτικό έργο στην παιδική χαρά, στην συνοικία του Αγίου Λουκά. Ακούμε ότι ανέκυψε θέμα με τον τύπο της περίφραξης. Κι επειδή ζούμε στην Ελλάδα η επίλυση του θέματος μπορεί να κρατήσει όσο κράτησε η έκδοση απόφασης για τη ΒΦΛ….
Ευτυχώς. Δεν έγινε το ίδιο ούτε με τη παιδική χαρά του Πάρκου Φαλήρου, ούτε με αυτή στο Παληό. Εκεί δεν υπήρξαν ειδικότερα θέματα. Μόνο η συνηθισμένη καθυστέρηση. Άλλο όμως Πάρκο Φαλήρου, άλλο Παληό κι άλλο η παιδική χαρά στον Άγιο Λουκά. Τα παιδιά του Αγίου Λουκά θα περιμένουν φρόνημα το επόμενο Καλοκαίρι. Αν βιάζονται, να τους πάρει ο μπαμπάς ή ο παππούς τους και να τους πάει στο Πάρκο ή στο Παληό! Άλλη λύση δεν υπάρχει.
Συμφώνησαν οι τέσσερις κατηγορούμενοι της επίθεσης στο μνημείο των Καβαλιωτών Εβραίων για την πληρωμή της ζημιάς που έκαναν. Ίσως να έχουν ήδη πληρώσει. Κάθε ένας το μερίδιο του. Το γεγονός είναι θετικό και σίγουρα θα υπολογιστεί την ώρα της δίκης. Ακούμε επίσης ότι η εξιχνίαση της υπόθεσης έγινε όπως υποψιαζόμασταν. Από τις κάμερες της ευρύτερης περιοχής του κέντρου. Όπως λέγεται κάποια από αυτές «έπιασε» το αυτοκίνητο της διαφυγής τους. Οι πινακίδες του οποίου μάλλον ήταν η αρχή προκειμένου οι έρευνες να έχουν θετικό αποτέλεσμα.
Ινδονήσιοι επισκέπτες στην Καβάλα; Μα πρόλαβε να ταξιδέψει και στην Ινδονησία η πρόεδρος της Δημοτικής Επιχείρησης; Τα πράγματα έχουν ως εξής. Η εταιρία Φίλιπ Μόρις εκπαιδεύει στην περιοχή (εγκαταστάσεις της εταιρίας Μισσιριάν) νέα στελέχη της. Αυτά διαμένουν στο Λούσυ και στις ελεύθερες τους ώρες (που δεν είναι πολλές) κάνουν τουρισμό. Κάποιοι από τους 18 είναι Ινδονήσιοι. Οι άλλοι πιο κοντινοί. Από Ιταλία- Τουρκία- Ρωσία κτλ.
Κάθε πολίτης που πληρώνει και παραλαμβάνει το εισιτήριο του από το Τουριστικό Περίπτερο μαθαίνει ότι στη μουσική παράσταση «Ταξίδι στο σταυρό του νότου» (σήμερα και αύριο στο αρχαίο θέατρο), δεν θα συμμετάσχει ο Θάνος Μικρούτσικος. Ο οποίος αδυνατεί να ακολουθήσει τους υπόλοιπους συντελεστές στην πόλη μας. Καλή η προσπάθεια του ΔΗΠΕΘΕ αλλά όχι αρκετή.
Έπρεπε να εκδοθεί δελτίο τύπου ώστε να γνωρίζουν άπαντες ότι στις δύο παραστάσεις δεν ισχύει ότι φαίνεται στις αφίσες και στις διαφημίσεις του γεγονότος. Ο κ. Μικρούτσικος θα ήθελε αλλά δυστυχώς δεν θα τα καταφέρει.
Χθες υπογράφηκε η απόφαση της Υπουργού Πολιτισμού για τους όρους με τους οποίους παραχωρείται στο Δήμο το Αρχαίο Θέατρο, όσον αφορά τις εκδηλώσεις του φετινού φεστιβάλ. Διαβάζουμε έναν από αυτούς: Οι θεατές να μην υπερβούν, σε καμία περίπτωση, τους 2.000, ανώτατο όριο χωρητικότητας του θεάτρου Φιλίππων.
Συμπολίτης συνταξιούχος μέλος των ΚΑΠΗ, αποφάσισε να δωρίσει στο ΚΑΠΗ που επισκέπτεται κάθε μέρα ένα ψυγείο. Προχθές η δωρεά του έγινε ομόφωνα αποδεκτή από το συμβούλιο του νομικού προσώπου κι έτσι θα υλοποιηθεί.
