Η πρώτη είδηση είναι ότι χθες το μεσημέρι συνεδρίασε το τοπικό συμβούλιο Καβάλας. Υπήρξε άνετη απαρτία αν και στο τελευταίο μέρος της συνεδρίασης αποχώρισαν δύο μέλη, με αποτέλεσμα η απαρτία ουσιαστικά να «χαθεί». Η δεύτερη είδηση έχει να κάνει με τα θέματα της ημερήσιας διάταξης. Ήταν 13, τα περισσότερα από τα οποία αφορούσαν καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος. Αυτά εγκρίθηκαν ομόφωνα. Αποφάσεις προηγούμενης συνεδρίασης της Επιτροπής Κυκλοφορίας του Δήμου Καβάλας εγκρίθηκαν κατά πλειοψηφία. Στα έκτακτα θέματα ξεχώρισαν δύο. Το συμβούλιο έκανε ομόφωνα δεκτό αίτημα του επιχειρηματία Γιάννη Τεκερίδη. Μετά την σχετική απόφαση της Αποκεντρωμένης το τοπικό συμβούλιο όφειλε να ανακαλέσει άδεια προέγκρισης καταστήματος που ο κ. Τεκερίδης θέλει να λειτουργήσει στο υπόγειο της στοάς Μεγάλου Αλεξάνδρου. Το θέμα αναβλήθηκε προκειμένου να δοθεί χρόνος στον επιχειρηματία να ετοιμάσει την προσφυγή του στην Αποκεντρωμένη. Όπως είπε ο χρόνος του είναι απαραίτητος αφού θέλει να νομιμοποιήσει το κατά τη γνώμη του αυθαίρετο υπόγειο, στο οποίο ζητά να λειτουργήσει κατάστημα μπαρ- καφετέρια κτλ.
Τελευταίο θέμα (έκτακτο κι αυτό) της συνεδρίασης ήταν αυτό του αιτήματος του Συλλόγου Αλβανών Καβάλας. Το αίτημα έφθασε αργά στο Τοπικό Συμβούλιο. Αφού όλα έχουν δρομολογηθεί. Ο Σύλλογος ζητά αίθουσα δημοτικού σχολείου προκειμένου σε αυτό να γίνονται απογευματινές ώρες μαθήματα Αλβανικών σε παιδιά Αλβανών που διαμένουν στην πόλη μας. Πρόσφατα τα μαθήματα άρχισαν σε πανηγυρική εκδήλωση, παρουσία και του Αλβανού πρόξενου στην Θεσσαλονίκη. Αυτό τα μέλη του συμβουλίου δεν το γνώριζαν! Συζήτησαν σα να είμαστε στην αρχή της διαδικασίας. Η απόφαση του συμβουλίου (κατά πλειοψηφία) ήταν να γίνει δεκτό το αίτημα του συλλόγου. Υπέρ ψήφισαν οι Ασλανίδου, Καπετάνιος, Θεοδωροπούλου, Σπηλιωπούλου. Δήλωσαν απλά την παρουσία τους οι υπόλοιποι παρόντες (Τσάλκου, Πατρόπουλος, Κλωνάρη). Κάπου στο ενδιάμεσο έγινε κι ένας μικρός καυγάς. Η Άννα Τσάλκου σημείωσε στην πρόεδρο ότι με την αποχώρηση δύο μελών από τη συνεδρίαση (Ποδάρας, Καραγιάννη) έπαψε να υπάρχει απαρτία. Η Λία Ασλανίδου απάντησε ότι κατά το τυπικό η απαρτία διαπιστώνεται μόνο στην αρχή της συνεδρίασης. Προσθέστε επίσης ότι πάλι για το τυπικό μέρος της συνεδρίασης, το θέμα του αιτήματος του Συλλόγου Αλβανών θεωρούνται ότι ψήφισαν κι αυτοί που πρόωρα έφυγαν από την συνεδρίαση του τοπικού συμβουλίου.
Οι εκπρόσωποι της Ενεργειακής Αιγαίου που ήταν χθες στο δικαστήριο απέφυγαν ευγενικά τους δημοσιογράφους. Δεν έκαναν καμία δήλωση, παρά τις κατά τα άλλα συχνές ανακοινώσεις της εταιρίας. Τόσο στην Καβάλα όσο και στην Αθήνα. Απορήσαμε. Για λίγο. Μετά καταλάβαμε ότι είχαν σοβαρό λόγο να κρατήσουν αυτή τη στάση απόλυτης σιωπής. Τι να πουν άραγε; Τα εντελώς αντίθετα των συνεντεύξεων και των ανακοινώσεων τους;
Κι όμως, αυτά προσπάθησαν χθες να παρουσιάσουν στο δικαστήριο. Ότι δεν έχουν χρέη, ότι για όλα ευθύνεται η Καβάλα Όιλ. Ισχυρισμοί που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα, στηρίζονται όπως φαίνεται σε ιδιαίτερα λογιστικά τεχνάσματα. Από αυτά που συνήθως εμφανίζονται στους ετήσιους ισολογισμούς. Στην μικρή κοινωνία της Καβάλας ουδείς μπορεί να κρυφτεί πίσω από το δάχτυλο του. Αυτό δεν έγινε και δεν θα γίνει ποτέ.
Σε πολλές περιπτώσεις κατά το πρόσφατο και μακρινό παρελθόν όλοι έτυχε να διαβάσουμε κείμενα προειδοποιητικού χαρακτήρα. Τα οποία αφορούσαν όλη την Ελλάδα, ειδικά όμως τις παραθαλάσσιες περιοχές. Μας έγραφαν (γνωστοί και λιγότεροι γνωστοί) επιστήμονες ότι η στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει, γρήγορα και επικίνδυνα. Δημοσιοποίησαν χάρτες, παρουσίασαν μελέτες, κατέθεσαν πολύ ενδιαφέρουσες προβλέψεις. Κάποιοι τότε ίσως δεν έδωσαν σημασία. Τα τελευταία όμως τοπικά γεγονότα επιβεβαιώνουν πλήρως τους ειδικούς.
Στην περιοχή της Νέας Καρβάλης η στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει συνεχώς με αποτέλεσμα ο παραθαλάσσιος αγωγός φυσικού αερίου να βρίσκεται εκεί που σκάει το κύμα! Το είδαμε από κοντά μόλις την προηγούμενη εβδομάδα. Στην Ραψάνη τα ίδια. Η θάλασσα πλησιάζει τον δρόμο, μαζί με τους συχνούς νοτιάδες δημιουργεί μια νέα κατάσταση όπου η πλαζ μικραίνει αργά αλλά σταθερά. Μόλις προχθές ίδια κατάσταση διαπιστώθηκε και στην Καλαμίτσα. Μετά από όλα αυτά η πόλη πρέπει να λάβει τα μέτρα της. Πώς όμως;
Παλιά η τοπική αυτοδιοίκηση είχε τους πόρους για ένα μεγάλο κι ουσιαστικό τεχνικό πρόγραμμα έργων. Είχε χρήματα και για επείγουσες περιπτώσεις- εργασίες. Αυτά σήμερα είναι μόνο μια ανάμνηση. Η Τ.Α. πιέζει προκειμένου τα απαραίτητα έργα προστασίας των ακτών να γίνουν γρήγορα. Οι αρμόδιοι της δείχνουν το ΕΣΠΑ. Άλλη επιλογή δεν υπάρχει. Κοντά στο ΕΣΠΑ όμως είναι κάτι ακόμη. Δύσκολο κι αυτό. Η γραφειοκρατία. Πώς αλήθεια να λύσεις προβλήματα που έχουν τον χαρακτήρα του επείγοντος όταν οι δημόσιες υπηρεσίες ζουν στον δικό τους κόσμο; Κινούνται με τον δικό τους αργό ρυθμό;
Ας δούμε το παράδειγμα της Ραψάνης. Ένας ισχυρός νοτιάς προκάλεσε σοβαρή ζημιά. Ήταν Γενάρης του 2011. Τι αλήθεια έκανε από τότε ο Δήμος Καβάλας; Πρώτα πρώτα διαπίστωσε ότι η παρέμβαση του πρέπει να είναι άμεση. Μετά απευθύνθηκε στο ΕΣΠΑ. Μετά έφτιαξε τις μελέτες. Περίμενε όλες τις προβλεπόμενες άδειες κι έτσι σήμερα (Απρίλης του 2013) ελπίζει ότι το έργο θα δημοπρατηθεί και θα αρχίσει πριν το τέλος του Καλοκαιριού. Αυτό είναι μάλλον το αισιόδοξο σενάριο. Φυσικά όχι το πιθανό. Ναι αλλά η Καβάλα κινδυνεύει. Η Ραψάνη δεν είναι η ακτή που ξέραμε. «Πληγωμένη», ταλαιπωρημένη, μικρή κι απροστάτευτη θα περάσει κι αυτό το Καλοκαίρι. Χωρίς όμως τα απαραίτητα έργα προστασίας δεν έχει κανένα μέλλον.
Τα ίδια στην Καλαμίτσα. Προ δύο ημερών είδαν τις συνέπειες του νοτιά. Τρέχουν τώρα να κάνουν ότι και στην Ραψάνη. Προβλεπόμενος χρόνος έναρξης των απαραίτητων εργασιών (αν δούμε το τι έγινε στην Ραψάνη) το 2015 ή και το 2016. Υπομονή να έχουμε κι όλα κάποια στιγμή θα γίνουν…
Με όλα αυτά θέλουμε να πούμε ότι η πόλη μας χάνει συνεχώς όλα της τα πλεονεκτήματα. Ακόμη κι αυτά που είναι αισθητικά ή τουριστικού ενδιαφέροντος. Χάνει τα προσόντα της, χάνει την ιστορία της. Ο Δήμος Καβάλας προσπαθεί να αλλάξει την πορεία των πραγμάτων. Όμως δεν μπορεί. Δεν έχει ούτε την οικονομική δύναμη, ούτε η όποια πίεση ασκεί φέρνει αποτελέσματα. Τελικά, όπως και να το δούμε το πράγμα στο ίδιο συμπέρασμα πάντα καταλήγουμε. Αυτά τα χρόνια της κρίσης, αυτή τη περίοδο της εκδικητικής γραφειοκρατίας τα βήματα που γίνονται είναι μεγάλα και γρήγορα. Όχι όμως προς τα εμπρός. Είναι βήματα προς τα πίσω.
Σε κάθε ευκαιρία καταλήγουμε στο ίδιο απογοητευτικό συμπέρασμα. Χάνουμε κεκτημένα. Χάνουμε την πραγματική μας περιουσία. Το περιβάλλον στο οποίο ζούμε. Η πάλαι ποτέ «γαλάζια πολιτεία» αλλάζει. Χάνει τα βασικά και ιστορικά της χαρακτηριστικά. Και το χειρότερο; Ενώ βλέπουμε να εξελίσσεται αυτή την αλλαγή προς το χειρότερο, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να την αποτρέψουμε. Ένα ΕΣΠΑ δεν φτάνει. Ούτε οι γνωστές ευχές του Πρωθυπουργού, ούτε η εκ φύσεως αισιοδοξία που κάποτε κάποιοι διέθεταν και δεν το έκρυβαν.
Στην πρωϊνή ενημερωτική εκπομπή της ΝΕΤ είναι σήμερα καλεσμένος ο Νίκος Παναγιωτόπουλος. Θα μιλήσει για θέματα της αρμοδιότητας του. Το ανακοίνωσε ο ίδιος χθες το απόγευμα στην ηλεκτρονική του σελίδα. Εισέπραξε δύο σχόλια φίλων του. «Νίκο μην αφήσεις να αποδυναμώσουν άλλο την Καβάλα» ήταν το πρώτο. Το δεύτερο πιο χαρακτηριστικό: «Νίκο τα πράγματα δεν πηγαίνουν καθόλου καλά».
Εντός του μήνα ο Εμπορικός Σύλλογος Καβάλας θα συνεχίσει την έρευνα του για τα ανοίκιαστα καταστήματα στο κέντρο της πόλης. Κανονικά η νέα έρευνα έπρεπε να γίνει τον Μάρτη. Λόγω όμως των εκλογών στον σύλλογο η καταμέτρηση μετατέθηκε για τον Απρίλιο. Στη Δράμα από την άλλη πλευρά, η κατάσταση είναι χάλια. Το γράφουν και στο ίντερνετ (πηγή dramini.gr): Μία εικόνα με όλο και περισσότερα κλειστά καταστήματα αντικρίζουν τους τελευταίους μήνες, όσοι περπατούν στους κεντρικούς δρόμους της Δράμας και άλλων δήμων του νομού. Αυτό που βλέπουν μόνο θλίψη τους προκαλεί! Καταστήματα κλειστά, εγκαταλελειμμένα, ενοικιαστήρια ένα σωρό και μαγαζιά στα αζήτητα.Η εικόνα με τα λουκέτα, δεν σφραγίζουν μόνο τις πόρτες των κλειστών επιχειρήσεων, αλλά και τις καρδιές πρώην ιδιοκτητών – ενοικιαστών αλλά και των περαστικών.Πάνω από το 30 % των εμπορικών της Δράμας έχουν κλείσει. 4 στα 10 καταστήματα κλειστά, δηλαδή. Και αν δούμε και τις περιοχές που άλλοτε έσφυζαν από ζωή ( Παπανδρέου, Λαμπριανίδη, Μ Αλεξάνδρου κ.τ.λ.) θα διαπιστώσουμε με μια ματιά το τι συμβαίνει. Επτά στις δέκα επιχειρήσεις που βρίσκονται στο κέντρο της πόλης αντιμετωπίζουν πρόβλημα με την έλλειψη αγοραστικής δύναμης και σε συνδυασμό με τα ψηλά ενοίκια, φέρνουν τους καταστηματάρχες σε απόγνωση.
Τα πράγματα είναι οριακά στο μικρομεσαίο επιχειρηματικό κόσμο. Υπολογίζεται ότι δυο ως πέντε λουκέτα τον μήνα , ελέω οικονομικής κρίσης καταγράφονται το τελευταίο χρονικό διάστημα σύμφωνα με πληροφορίες από τον επιχειρηματικό κόσμο.
.
