Η δημοκρατία στην Τουρκία δεν είναι κι η καλύτερη του κόσμου. Τα προβλήματα της οφείλονται στην παθογένεια του κράτους, συνδυάζονται με τα γνωστά κρούσματα αλαζονείας που παρουσιάζει το καθεστώς Ερντογάν. Είναι αναμενόμενο από τη στιγμή που ο Τούρκος πολιτικός είναι στην εξουσία συνεχώς, για περισσότερα από 10 χρόνια. Όπως πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις ο Ερντογάν έχει τους φανατικούς του φίλους και ψηφοφόρους και τους εξίσου φανατικούς αντιπάλους. Οι οποίοι από ένα σημείο και μετά γίνονται εχθροί. Που τον μισούν και τους μισεί επίσης.
Ακόμη κι αυτή η δημοκρατία της Τουρκίας είναι σαφώς προτιμότερη από τα τανκς των Ενόπλων Δυνάμεων. Τα ίδια ισχύουν και στην Ελλάδα. Τις ασθένειες της ελληνικής δημοκρατίας (και αυτές έφεραν την οικονομική κρίση) είναι σαφώς προτιμότερο να προσπαθήσεις να τις γιατρέψεις παρά εξ αιτίας αυτών να ψηφίσεις την ναζιστική Χρυσή Αυγή. Κατά τη γνώμη μας αυτό είναι το μήνυμα (προς πάσα κατεύθυνση) των πρόσφατων γεγονότων στη γείτονα χώρα. Πάντα η δημοκρατία είναι το καλύτερο πολίτευμα του κόσμου. Κι είναι πραγματικοί ήρωες όσοι την προστάτευσαν στην Τουρκία, αυτοί που προσέγγισαν χωρίς φόβο τα τανκς. Όσοι πυροβολήθηκαν, σκοτώθηκαν, τραυματίστηκαν αλλά έσωσαν ένα από τα πολυτιμότερα αγαθά των κοινωνιών. Το δικαίωμα να ζουν ελεύθεροι, χωρίς φόβο και περιορισμούς.
Οι ειδικοί αναλυτές θα ασχοληθούν με τις λεπτομέρειες. Μία εκ των οποίων είναι αυτή που ακούμε στην πατρίδα μας σχετικά με την γνησιότητα του στρατιωτικού κινήματος. Μια άλλη παράμετρος είναι η εμπλοκή των Αμερικάνων. Υπάρχουν τέλος τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που όπως γράφεται βοήθησαν για να αποτύχουν οι στρατιωτικοί. Βρισκόμαστε στο 2016 και δεν γίνεται, δεν είναι δυνατόν, μέθοδοι του παρελθόντος να αντέχουν ακόμη και σήμερα. Τα δεδομένα έχουν αλλάξει κι όσοι επιχειρούν κατάργηση της δημοκρατίας έχουν μια δύσκολη αποστολή κατά του. Αποδείχθηκε ότι δεν είναι αρκετό να αντιγράφεις μια μέθοδο που πέτυχε στο παρελθόν.
Κακή τύχη της Καβαλιώτικης αποστολής να είναι στην «καρδιά» της Κωνσταντινούπολης την ώρα των δραματικών γεγονότων. Αμέσως διαγράφηκε από την ατζέντα η επιτυχία των Φιλίππων, αγωνιούσαμε για την τύχη τους κι έτσι ξεχάσαμε όλα τα άλλα. Όταν ωστόσο τους είδαμε να φθάνουν στην πόλη με σακούλες, μέσα στις οποίες είχαν τα λίγα ψώνια τους, τότε καταλάβαμε ότι η Ελλάδα (μαζί με τους έλληνες) ποτέ δεν πεθαίνει. Επιβιώνει των αποτυχημένων πραξικοπημάτων. Κι οι τρομαγμένοι συμπολίτες συνέρχονται αμέσως, ψωνίζουν από τα αφορολόγητα στα σύνορα μπας και με αυτόν τον τρόπο ξεχάσουν γρηγορότερα ότι βίωσαν.
Θα τους χωρίσουμε σε δύο κατηγορίες. Σε αυτούς που δεν σκέφθηκαν την κάλυψη. Βγήκαν από το λεωφορείο με τις σακούλες στο χέρι και σε αυτούς που είχαν μυαλό κι έκρυψαν τις σακούλες μέσα στις αποσκευές τους. Προτιμούμε τους πρώτους αφού το αληθινό γεγονός έχει πάντα προτεραιότητα. Οι άλλοι, οι πιο έξυπνοι, υπάρχουν σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας. Παρά ταύτα ας μη ξεχνάμε την παροιμία που λέει ότι το έξυπνο πουλί από την μύτη πιάνεται.
Θα βρούμε χρόνο για να γιορτάσουμε την επιτυχία των Φιλίππων, οι οποίοι βρίσκονται και επίσημα στον κατάλογο των μνημείων που προστατεύει η Ουνέσκο. Θα καλυφθεί το κενό που ανέκυψε, είμαστε σίγουροι. Η συγκεκριμένη διάκριση σημαίνει χρήματα και δουλειά. Πολλά πρέπει να γίνουν τώρα στον αρχαιολογικό χώρο των Φιλίππων. Θα ξοδευτούν χρήματα που λογικά θα πρέπει να βρει και να διαθέσει το κράτος. Το Υπουργείο Πολιτισμού. Στην ανακοίνωση του οποίου (την Παρασκευή) διαβάζουμε ότι η επιτυχία των Φιλίππων ανήκει σε αυτό, απλώς συνέδραμε ο πρώην Δήμος Φιλίππων κι ο σημερινός Δήμος Καβάλας…. Αφού λοιπόν η τοπική αυτοδιοίκηση μόνο συνέδραμε, ας κάνει το Υπουργείο (κι ας πληρώσει φυσικά) όσα πρέπει να γίνουν από εδώ και πέρα στην ίδια περιοχή των αρχαίων.
Χρειάζεται μεγαλύτερος σεβασμός στο δημόσιο χρήμα. Η παρατήρηση μας αφορά την εκδήλωση του μπιτς ράγκμπι που φιλοξενήθηκε στην πλατεία, πληρώθηκε δε από τον Δήμο Καβάλας σχεδόν 15.000 ευρώ. Ειδικότερα στην περίπτωση που εξετάζουμε χρειάζεται μέτρο και προνοητικότητα. Θα εξηγήσουμε αμέσως τι εννοούμε.
Μεγάλο μέρος της δαπάνης αφορά την άμμο, επί της οποίας παίχθηκε ράγκμπι. Ακούμε ότι αγοράστηκε από την αρχή. Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί η περσινή (η ίδια εκδήλωση έγινε και πέρσι). Ακόμη καλύτερα θα ήταν αν το γεγονός πραγματοποιούνταν εκεί όπου άμμος υπάρχει άφθονη κι είναι δωρεάν. Π.χ. μια παραλία μέσα ή λίγο έξω από την Καβάλα. Δεύτερον, ήρθαν κι έλαβαν μέρος πολλές ομάδες. Όλα μπορούσαν να γίνουν με λιγότερες. Αποτέλεσμα ήταν μια ακριβή διοργάνωση που συνεχίζονταν 3 απογεύματα και βράδια μπροστά σε ένα κοινό περιορισμένο. Δεν είναι δα και το ελκυστικότερο θέαμα το μπιτς ράγκμπι. Οι περίεργοι περαστικοί ικανοποιήθηκαν νωρίς, δεν χρειάστηκε τρεις μέρες να βλέπουν τα ίδια και τα ίδια. Φθάσαμε μάλιστα στο σημείο η ορχήστρα να παίζει τραγούδια για αυτούς που και στις 12 το βράδυ έπαιζαν ράγκμπι! Άλλος στην πλατεία δεν υπήρχε.
Ας δούμε τώρα το χειρότερο για τους διοργανωτές δηλαδή για τον Δήμο Καβάλας που πλήρωσε το ποσό των 15.000 ευρώ. Η κεντρική πλατεία της Καβάλας έχει τα χάλια της επειδή κάποιοι την ξέχασαν. Δεν εννοούμε τόσο την κ. Τσανάκα. Εννοούμε κυρίως τους προηγούμενους. Επαγγελματίες της περιοχής επισημαίνουν τον πρόβλημα κι ως απάντηση λαμβάνουν (σχετικά πρόσφατα) κάποιες αόριστες υποσχέσεις μετά των απαραίτητων δικαιολογιών. Επί της ουσίας αλλαγή καμία. Ενώ λοιπόν ο Δήμος Καβάλας δεν αντικαθιστά ούτε τα σπασμένα πλακάκια των κερκίδων, ξοδεύει 15.000 ευρώ για το μπιτς ράγκμπι. Φυσικά και είναι λάθος πρώτου μεγέθους. Κανονικά σήμερα κιόλας πρέπει να δρομολογηθεί ίσης αξίας δημοτικό έργο. Εκτός από τις εκδηλώσεις υπάρχουν κι όλες οι άλλες υποχρεώσεις. Που είναι βασικότερες των εκδηλώσεων. Με αυτές τι θα γίνει; Τι θα αλλάξει άμεσα στην πλατεία ώστε να γίνει πιο όμορφη, όπως της αξίζει;
Ζούμε σε μια πόλη που ευνοείται από την τουριστική κίνηση, την οποία προσπαθεί να αυξήσει μέσω διαφόρων πολιτιστικών και μη γεγονότων. Ναι αλλά δεν είναι όλες οι εκδηλώσεις ίδιες. Πρέπει να εξετάζονται προσεκτικά, να διορθώνονται προκειμένου να πλησιάζουν στην πραγματικότητα. Δεν έχει σημασία ποιος είναι αυτός που προτείνει μια εκδήλωση. Σημασία έχει το περιεχόμενο της. Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούν τόσο καλύτερα. Κι έχει μεγάλη σημασία εκεί που γίνονται οι εκδηλώσεις, που και που να γίνεται και κανένα έργο. Έστω συντήρησης.
Η Χρυσή Αυγή δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Στηριγμένη στα ρατσιστικά λόγια της συνεδρίασης του δημοτικού συμβουλίου εμφανίστηκε στο Περιγιάλι χαρούμενη. Χαμογελαστή. Πίστευε και πιστεύει ότι δικαιώνεται αφού οι πρόσφυγες στο Ασημακοπούλου δημιουργούν (τάχα) ανησυχίες στους κατοίκους της περιοχής. Πρώτον, αυτοί που ήταν πριν μια εβδομάδα στην συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου ήταν 30-40 άνθρωποι μόνο. Μια μειοψηφία όσων ζουν στο Περιγιάλι. Δεύτερον, οι… πλάτες που τους έκανε ο Δήμος Καβάλας είχαν απώτερο στόχο τον Μάκη Παπαδόπουλο. Πλανήθηκε η Χ. Αυγή που περίμενε άλλα. Πήγε το Σάββατο το πρωί στην συνοικία περιμένοντας λαμπρή υποδοχή. Βρήκε ελάχιστους. Εκείνη την ώρα οι περισσότεροι ήταν ή στη δουλειά τους ή στην κοντινή παραλία.
Κι όσοι ήταν εκεί και τους είδαν, τους μίλησαν και τους χαιρέτησαν, αμέσως τους απέφυγαν αφού ο κόσμος κατάλαβε τι σημαίνει Χ. Αυγή. Τα έντυπα που μοίρασαν. Ακόμη κι αυτά παραπλανούσαν με μια φωτογραφία ιθαγενών, η οποία δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Κάποιος ωστόσο έδωσε θάρρος στη Χ. Αυγή για να περιοδεύσει στο Περιγιάλι. Ποιος είναι αυτός; Μα τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια;
Κατηγορήθηκε η Καβάλα ότι δεν διαθέτει την νυχτερινή ζωή που είχε κάποτε, ειπώθηκε κατ’ επανάληψη ότι γειτονικές πόλεις έχουν μεγαλύτερη ζωντάνια τις νύχτες. Κυρίως επειδή διαθέτουν περισσότερες επιλογές. Ας γελάσουμε… Το βράδυ του περασμένου Σαββάτου η παραλία της Καβάλας θύμιζε μεγαλούπολη. Κι όσοι διασκέδαζαν ως τα ξημερώματα δεν φάνηκε να διαπιστώνουν κουσούρι. Εντάξει, μας λείπει ένα μπουζουξίδικο. Μακάρι να συνεχίσει να μας λείπει… Είδαμε πως προόδευσε η Ελλάδα των ξενυχτάδικων, των δήθεν λαϊκών τραγουδιστών, των λουλουδιών και των σπασμένων πιάτων. Αυτή τη διασκέδαση μάλλον συνειδητά την αφήνουν σε όλους τους άλλους.
Οι κυβερνητικοί βουλευτές ασχολήθηκαν με το μεγάλο πρόβλημα των έργων που σταμάτησαν επειδή δεν υπάρχουν χρήματα. Σχολίασαν: «… τώρα που πήραμε τη δόση, όλα θα βρουν το δρόμο τους». Άρα να μην ανησυχεί στο κ. Θόδωρος Μαρκόπουλος, στον οποίο μάλλον απευθύνεται η δήλωση. Η δόση σώζει και τα δημόσια έργα…
